Nee, lekker over de tong rolt hij niet, de titel van Nothing But Thieves’ nieuwe ep. Na hun debuutalbum en diens opvolger Broken Machine is What Did You think When You Made Me This Way? het derde werk van de Britse rockband. Zetten ze met deze ep hun succesformule door, of slaan ze een andere weg in?
We kunnen de fans van Nothing But Thieves eigenlijk direct geruststellen, de band wijkt weinig tot niet af van hun stijl. What Did You Think When You Made Me This Way? Is nog steeds gevuld met catchy hooks, meezingers en de indrukwekkende uithalen van leadzanger Conor Mason. Daardoor klinkt deze ep ook niet als een heel nieuw creatief werk, maar eerder als een selectie van vier tracks die de vorig platen niet gehaald hebben.
Wat op What Did You Think When You Made Me This Way? keer op keer opvalt, is hoe duidelijk de band uit Southend-on-Sea hun inspiratie haalt uit de grootheden die hen voorgingen. Het geluid van de grote rockbands uit de 90’s en 00’s is onmiskenbaar. De vergelijking met Muse is natuurlijk al vaak genoeg gemaakt, maar blijft ook op de nieuwe plaat hoorbaar. Nothing But Thieves laat echter ook hun andere inspiratiebronnen doorschemeren.
Zo doet de neerwaartse akkoordprogressie op Take This Lonely Heart, de tweede track op de ep, sterk denken aan de sound van Foo Fighters. Ook de muur aan elektrische gitaren en de voorgetrokken drumpartij die het nummer vooruit lijkt te duwen dragen bij aan de vergelijking. Het is bijna lastig om Dave Grohl’s stem niet te horen.
Take This Lonely Heart wordt opgevolgd door Gods, een track die op zijn buurt weer doet denken aan het vroege geluid van Radiohead. Eerlijk is eerlijk, het bruggetje van een vergelijking met Muse naar een vergelijking met Radiohead is snel gemaakt. Op Gods is het echter vooral de intro die doet denken aan Just, een track van het album The Bends van Radiohead uit 1995.
Er is natuurlijk niks verkeerd aan een band die klinkt als Radiohead. Sterker nog, Gods is een van de meest verfrissende tracks op What Did You Think When You Made Me This Way?. Waar de hele ep namelijk sterk leunt op riffs en hooks, waagt Nothing But Thieves zich hier aan een bassolo. Dat horen we niet vaak meer van radio-rockbands.
Op What Did You Think When You Made Me This Way? Is Nothing But Thieves vooral lekker zichzelf gebleven, maar schemeren hun inspiratiebronnen meer door dan ooit. De nieuwe plaat zorgt dan ook niet zo zeer voor een verbreding van het repertoire van Nothing But Thieves, maar eerder voor een verdieping. We leren de band iets beter kennen, en daar zijn we maar al te blij mee, want het levert een heerlijke ep op. Een ep die misschien iets te vaak leunt op radiovriendelijke hooks en meezingers, maar die daar wel enorm goed in slaagt.
