Opera Alaska – The Stream

Waardering

7

Hoe een toevallige ontmoeting in de IKEA in Delft uitmondt in een band én een album. Het zou de ondertitel kunnen zijn van het verhaal achter The Stream van Opera Alaska. Marien Dorleijn (Moss) en jazzgitarist Marzio Scholten treffen elkaar op de kinderafdeling van de Zweedse meubelgigant, besluiten een keer samen te spelen en hebben inmiddels een volledig album afgeleverd.

Van het bouwpakket waarmee The Stream in elkaar is gezet, krijgt zelfs de IKEA geen heldere bouwtekening op papier. Dorleijn en Scholten hebben werkelijk overal wat weggeplukt. De bandnaam is afkomstig van collega-muzikant Roald van Oosten (ex-Caesar), die een opera genaamd Alaska aan het schrijven was. Het artwork is een knutselwerk van Dorleijns achtjarige zoontje voor Vaderdag. En het album is in vijf ‘tussendoorsessies’ opgenomen, waarbij alles wat het duo produceerde is gebruikt.

Dorleijn is bij Moss gewend om rijk gevulde indiepop te leveren. Op The Stream is de sound een stuk kleiner gehouden. De stem van Dorleijn, het gitaarspel van Scholten, wat aanvullende toetsen en de hulp van drumster Lisa Ann Jonker (ex-Bombay) om het plaatje compleet te maken. Dat Dorleijn een prachtige stem heeft, is geen nieuws, maar door de afgevlakte muzikale ondersteuning komt dat op The Stream stiekem nog duidelijker naar voren.

Met opener Fall, tevens het eerste nummer dat het duo achter Opera Alaska samen schreef, krijg je direct het hoogtepunt van de plaat geserveerd. Een hele fijne, mysterieuze indiepopplaat waarbij de donkere gitaarriff mooi contrasteert met de heldere zang van Dorleijn. Als de Moss-frontman het wat mystieke refrein inzet, zijn het juist weer de synths die voor contrast zorgen. Het maakt Fall van begin tot eind zeer interessant.

Dat Opera Alaska alle nummers uit de opnamesessies heeft gebruikt op het album, zou je kunnen uitleggen als ‘grote halen snel thuis’. Maar dat is absoluut niet wat The Stream uitstraalt. Het duo heeft blijkbaar snel en effectief gewerkt, want nergens heb je het gevoel dat meer aandacht of een kritischere blik nodig was. De manier waarop The Stream haast terloops tot stand is gekomen, zorgt juist voor een fris en ontspannen geluid. Twee uitstekende muzikanten die het simpelweg leuk vinden om samen te sparren in een opnamestudio.

Opera Alaska mag met Fall het beste nummer direct weg hebben gegeven, dat wil niet zeggen dat de rest van de plaat niets te bieden heeft. Titeltrack The Stream is een aangenaam ‘kabbelnummer’ met een opgewekte ondertoon. Breath is een kort, akoestisch liedje waarin met name Scholten zijn kunsten kan vertonen. Het podium is voor hem nog groter op Your Eyes en Strength, de twee instrumentale nummers op het album. Niet alleen verdelen Dorleijn en Scholten op deze manier netjes de aandacht op The Stream, het levert meteen de nodige afwisseling op, wat het album zeer ten goede komt.

Marien Dorleijn en Marzio Scholten zijn al jarenlang roergangers in de Nederlandse muziekscene en die ervaring komt op The Stream duidelijk van pas. In beperkte tijd en onder beperkte omstandigheden hebben de twee hun samenwerking zeer knap vormgegeven. The Stream is een boeiende luisterplaat, waarop de dubbele dosis creativiteit zorgt voor een afwisselend geluid. Wat dat betreft is het album ook echt als een IKEA-kast: zet twee handige mensen bij elkaar en je hebt het bouwsel snel, effectief en stabiel staan. A je to!