Verrassing! Passenger heeft zonder aankondiging zijn twaalfde album uitgebracht. De Britse singer-songwriter Michael David Rosenberg volgt zijn album van vorig jaar op met een plaat die geboren is tijdens de lockdown. Patchwork is ontstaan met behulp van producer Chris Vallejo en gastmuzikanten Andrew Philip en Richard Brinklow.
Het openingsnummer Sword from the Stone leidt de plaat in op die ingetogen manier die we van Passenger gewend zijn. Met de bekende gitaarrifjes zingt hij: ‘I’m fine, then I’m not / I’m spinning ‘round, and I can’t stop / I can’t do this alone’. Op Instagram vertelt Passenger hoe het album is ontstaan en wat het voor hem is gaan betekenen. ‘Het was heel raar en eenzaam om opeens wekenlang alleen te zijn en het schrijven van deze nummers werd een enorme bron van hoop voor mij’, schreef Passenger. ‘Ik hoop dat ze voor anderen hetzelfde kunnen betekenen.’
De plaat telt acht liedjes en met een kleine 25 minuten is het niet lang genieten. Desalniettemin geeft Passenger ons met Year on Year, Day by Day dezelfde sfeer als zijn bekende album All the Little Lights. Hij versnelt het tempo om vervolgens weer fragiel te klinken op de titeltrack. Het album is dan ook een korte achtbaanrit, maar dat zijn de meeste mensen wel gewend van de zanger. Op de titeltrack zijn de gastmuzikanten goed te horen, wat op de meerderheid van de plaat te verwaarlozen is.
Op dit korte album zijn niet alle tracks winnaars, maar het complete plaatje klopt weer helemaal. Passenger heeft bijna alle liedjes van deze plaat geschreven tijdens de lockdown, behalve de cover van Lewis Capaldi. ‘Maar ik zou wel heel graag willen dat dat mijn nummer was’, schrijft Passenger met een knipoog. Het album, dat is opgedragen aan zijn pasgeboren nichtje Skye, komt dus uit een hele eerlijke en breekbare situatie, en dat is goed te horen.
Passenger komt opnieuw met een album vol bijzondere en kwetsbare nummers. Een sprankeltje hoop, dat wil Passenger zijn. Met zijn beeldende teksten zorgt hij hier de afgelopen maanden al voor met steeds een klein stukje van deze tracks. Passenger keert in zijn materiaal steeds terug naar zijn bekende stijl. Dit maakt hem niet divers maar wel erg herkenbaar. Nu hij de hele plaat heeft gedropt is het zeker. Sprankeltje hoop of niet, Passenger maakt weer duidelijk hoeveel hij in zijn mars heeft.
