De man verantwoordelijk voor het nummer Let Her Go, dat in 2012 in de hoofden van muziekliefhebbers bleef hangen, komt dit jaar met zijn achtste album Young As The Morning, Old As The Sea. En Passenger wil het meteen anders doen. Voor het eerst maakt hij gebruik van een begeleidende band. Betekent dit ook een andere sound voor Passenger?
Passenger begon in 2003 als een band, die in 2009 uit elkaar ging, maar de naam bleef bestaan. Michael David Rosenburg, de man achter Passenger, koos ervoor om de naam te houden als stagenaam. De Engelse singer-songwriter heeft geprobeerd zichzelf met elke nieuwe productie opnieuw uit te vinden. Wat je er ook van vindt, zijn zachte, piekerige stem en pingelende akoestische gitaar zijn iconisch voor zijn muziek en hebben hem bekend gemaakt
Passenger liet aan NU.nl weten dat de begeleidende band ‘een groot verschil’ maakt. ‘Van begin tot einde was de band erbij betrokken. Passenger hoeft dus niet altijd alleen maar uit mij te bestaan.’ Ook laat hij weten dat hij het leuk vindt dat publiek niet meer alleen naar hem hoeft te kijken tijdens zijn liveshows. ‘Nu kunnen ze eindelijk iets anders zien.’
Of de band echt zo’n groot verschil maakt is nou de vraag. Als je naar het openingsnummer Everything luistert, dan hoor je eigenlijk meteen dat het om een lied van Passenger gaat. Het enige verschil is dat naast de akoestische begeleiding ook een viooldeuntje klinkt. Een mooi lied is het wel, de stem van Passenger klinkt somber maar de track heeft een optimistisch deuntje. If You Go is weer zo’n optimistische countrytrack met een losse gitaar en achtergrondpercussie. ‘Oh if you go/I’ll go/Only if you want me to stay’ luidt het refrein. De single en gelijknamige track van het album Young As The Morning, Old As The Sea is zo’n typisch relaxnummer. Zo’n track waarbij je in de trein je oordopjes in kan doen en uit het raam kijkt naar de zonsondergang tussen de bomen door, bijna in slaap vallend. De ritmische tribaldrums lijken je oren een massage te geven. De Britse zangeres Birdy is ook te horen op de track Beautiful Birds; een mooi duet met op de achtergrond een piano. Maar daar blijft het eigenlijk ook een beetje bij. De nummers zijn mooi en zacht, af en toe somber en af en toe optimistisch, maar is dat niet precies wat wij van Passenger verwachten? Waar blijft dat ‘grote verschil’ waar hij het over had?
De andere sound die Passenger claimt dat de band met zich mee zou hebben gebracht, valt dus best mee. Het album is typisch Passenger, alleen met een rondere, vollere klank. Zijn akoestische gitaar wordt dan misschien begeleid door ritmische drums of een zingende viool, in principe blijft het als Passenger klinken. Denk aan typische Britse singer-songwriters als Tom Odell, James Bay of Ed Sheeran. Passenger is daar het lieve en kleine achterneefje van. Alles klinkt lief, zacht en warm. Dat is niet per se slecht, maar helaas springt er ook niet echt iets uit van “wauw!”. Alles bij elkaar is het een mooie plaat als je daar van houdt, maar zoek je iets unieks of had je gehoopt op een nieuwe sound voor Passenger, dan moet je misschien verder kijken.
