Ze bestaan al zeker 35 jaar, maar de Schotse boys van Primal Scream blijven relevant met elk nieuw album. Ze experimenteren met veel verschillende genres en doen vaak iets anders dan wat er van ze verwacht wordt. Verrassend genoeg keren ze met Chaosmosis terug naar hun jaren 90’ sound van de psychedelische poprock. Toch heeft het wel weer iets nieuws, zodat je terug blijft grijpen naar de nummers.
Bij de genres acid rock en electro-pop zijn Primal Scream niet weg te denken. In 1982 opgericht en overwegend door punkrock geïnspireerd, is het bijna niet te vergelijken met het geluid dat ze nu produceren. Nieuwe leden komen en gaan, maar ze blijven om het twee/drie jaar met een nieuw album komen. Het elfde album Chaosmosis is ook daarom iets om je op te verheugen.
‘I describe this album as ecstatic depressive realism’, zegt zanger Bobby Gillespie tegen Schotse nieuwsblad The Scotsman. En dat merk je. Voor een plaat van Primal Scream is dit eigenlijk een erg intiem geheel. Vroeger hadden albums van de groep vooral een echte boodschap, zoals het in 1999 verschenen XTRMNTR dat over de politieke kwesties in het Verenigd Koninkrijk ging. Chaosmosis gaat meer over emotie, over liefde en verlies. In hetzelfde interview zegt Gillespie dat als je een relevante artiest bent, je ook hedendaagse muziek moet maken. Om steeds dezelfde sound te hebben werkt volgens hem niet meer.
Trippin’ On Your Love is letterlijk een soort drugstrip door een 90’s popliedje met steeds terugkerende catchy lyric “Trippin’ On Your Love” , daarna gevolgd door (Feeling Like) a Demon die met een lekkere electro-pop deuntje dat de hele dag in je hoofd nagalmt. Je merkt in het begin van het album dat de band vooral catchy nummers wilde afleveren, het heeft iets weg van hedendaagse pop. Het heeft iets bekends, maar ook iets nieuws. In het psych-popnummer When The Light Gets In, hoor je de prachtige stem van Amerikaanse zangeres Sky Ferreira, wat een mooi contrast vormt met de stem van Gillespie. Maar ook het tegenovergestelde is te vinden op het album: nummers zoals Carnival of Fools, wat meer als een losgeslagen circus klinkt en eigenlijk niets wegheeft van een popsong. De sound van Chaosmosis doet denken aan andere electro-pop bands zoals MGMT.
Als je iets anders had verwacht dan wat Primal Scream eerder heeft gedaan, dan zal je misschien wat teleurgesteld zijn in Chaosmosis. Maar houd je van catchy electro-pop muziek met een rockachtige twist, dan is de plaat echt het luisteren waard.
