Pusha T – It’s Almost Dry

Waardering

8

9

De rapstijl van Pusha T is zo beeldend dat hij slechts een aantal bars nodig heeft om luisteraars te laten teleporteren naar hun eigen gangsterwereld. Elke zin is raak, de beats zijn grimmig en er bestaat niemand met zoveel metaforen voor cocaïne als Push. Zijn volledige discografie voelt als een film. Daytona, de voorganger van It’s Almost Dry, is in filmperspectief volgens velen The Godfather onder de rapalbums. Het lijkt voor Pusha T een onmogelijke opgave om dit meesterwerk te overtreffen, maar net als bij The Godfather is het vervolg minstens zo goed als het origineel.

It’s Almost Dry grijpt luisteraars meteen bij de strot en geeft geen seconde de tijd om even rustig in het album te komen. Brambleton opent met de iconische four-count-intro van Pharrell en Pusha T neemt de regie onmiddellijk in handen. Plots begeef je je op Brambleton Avenue in Norfolk, Virginia. De straat waar Pusha T in een vroeger leven veel tijd doorbracht. De toon is gezet en de dubbelzinnige teksten vliegen om de oren, met ‘Black ‘Rari, white hood, make it a race thing’ als hoogtepunt.

Op Let The Smokers Shine The Coupes gaat Push in een hogere versnelling en is de beat nét een tikkeltje grimmiger. Het hoofdthema is zoals altijd cocaïne, maar gek genoeg verveelt het geen seconde. Push refereert naar zichzelf als Cocaine’s Dr. Seuss en heeft geen ongelijk. Er bestaat geen rijmwoord of verwijzing naar het thema dat de rapper ongebruikt heeft gelaten tijdens zijn imposante carrière.

Toch is It’s Almost Dry niet slechts een masterclass in rap, maar is ook de productie van een abnormaal hoog niveau. De ene helft van het album is geproduceerd door Pharrell en de andere door Kanye West. Beide producers hebben vaak met Push samengewerkt. Deze chemie is goed terug te horen en alle twaalf de beats klinken alsof Pusha T geboren is om erop te rappen. Ondanks de twee verschillende productiestijlen is It’s Almost Dry een sterk geheel.

Op Dreamin Of The Past klinkt Pusha T misschien wel op zijn best, over de sample van Donny Hathaway’s Jealous Guy. De door Kanye West geproduceerde beat klinkt warm en staat in schril contrast met de wereld waarover Pusha T rapt, maar juist dit contrast maakt de track zo sterk. Ook de korte toevoeging van West past goed op Dreamin Of The Past.

Verder zijn singles Diet Coke, Neck & Wrist (met Jay Z en Pharrell) en Hear Me Clearly (met Nigo) van hoog niveau en zullen deze waarschijnlijk hoge ogen gooien in de lijstjes voor ‘beste hiphoptracks van het jaar’. Deze nummers klinken gelijktijdig erg modern, maar gek genoeg ook erg nostalgisch. Dit is de specialiteit van Pusha T. Hij neemt als veteraan al zijn bagage uit het verleden mee, maar blijft er niet in hangen. Geen album van de rapper klinkt als de ander, maar hij klinkt altijd als zichzelf.

Afsluiter I Pray For You had niet beter gekund en klinkt als de ultieme slotscène van de film waarbij je vanaf de eerste seconde op het puntje van je stoel hebt gezeten. De vocalen van Labrinth klinken bijna hemels, de thematiek minder. Voor I Pray For You heeft Pusha T zijn broer Malice, voorheen No Malice, uit zijn rappensioen getrokken, die zich als een vis in het water voelt. Hardop vraag hij ‘Tell me what I missed,’ terwijl deze track vooral het besef geeft hoe erg je als luisteraar de broers als duo hebt gemist. Hun laatste album als Clipse dateert alweer uit 2009 en aan I Pray For You te horen hebben de broers het nog steeds in zich om een klassieker af te leveren.

Wat It’s Almost Dry zo goed maakt is het feit dat het een verslavend album is zonder echt een track met hitpotentie te hebben. De twaalf tracks vliegen voorbij en smeken bijna om meteen weer op repeat geluisterd te worden. Pusha T weet precies wat hij doet en doet het als geen ander. In de tijd waarin rappers hun albums meer en meer als een playlist benaderen, is het fijn dat er nog iemand is die het concept ‘album’ serieus neemt. It’s Almost Dry moet niet op shuffle, maar ouderwets van het begin naar het eind. Wie naar dit werk luistert, zal vooral hopen dat de titel geen referentie is naar de onuitputtelijke bron aan inspiratie waar Push al decennialang uit put.