Vanaf de eerste woorden die gezongen worden als het album met de titel Welcome to Whatever begint, kun je alleen maar houden van Rainbow Girls. Enigszins landerig maar tevens met een zekere ironische opgewektheid zingen ze: “I Iove you like a white supremacist”. Compassion to the Nth Degree gaat verder met “and people who still steal from small businesses”. Ook “Big Oil lobbyists” moeten er aan geloven. Zonder er een politieke kleur aan te willen geven (ahum) is het duidelijk dat de vrouwen voor een eerlijkere en rechtvaardigere samenleving zijn.
Muzikaal kunnen we de band, bestaande uit het Californische trio Vanessa May, Erin Chapin en Caitlin Gowdey ergens tussen Americana en Indiepop plaatsen.
Opgericht in 2010, bracht de band in 2013 hun debuutplaat uit:The Sound of Light (ga in ieder geval de kunstzinnige hoes bekijken!). Een plaat die iets meer in folk/country hoek zit. Inmiddels zijn we aanbeland op album nummer zes.
Met eenvoudige maar sterke gitaarbeleiding krijgen we fraai gezongen liedjes opgediend, niet zelden gelardeerd met mooie harmonieën danwel rustige gitaarsolo’s. Er is echt moeite genomen om alles perfect te laten klinken. Welcome to Whatever is dan ook overduidelijk de band hun best geproduceerde plaat tot nu toe.
Unwavering is één van de meerdere ballads die de plaat rijk is, waarbij ook het cynisme achterwege blijft. Mooi gezongen, mooie gitaarbegeleiding, kortom een puik nummer dat maar weer eens laat horen dat het met de vocalen van de drie bovengemiddeld gesteld is.
Het akoestische Bedroom Lobby mag dan muzikaal iets minder avontuurlijk zijn maar met zinnen als “You are a piece of shit” en “I was cold… now I am freezing” krijgt een of andere ex-minnaar toch nog even een weinig subtiel waardeoordeel naar het hoofd geslingerd. Gebrek aan humor heeft de band in ieder geval niet, iets wat de titel Waiting for Whatever natuurlijk al suggereerde. Is dat een trend aan het worden, vrouwen die met een dosis humor geen blad voor de mond nemen, zoals we recentelijk ook al constateerden bij het album Goddess Energy van Who-Is-She?
Afsluiter Patriottism Killed the Cat, (openend met een helpdesk bandje dat doodleuk verkondigt dat de gemiddelde wachttijd 39 uur is) is een catchy afsluiter waarin de trompet er een lekker uitzwaainummer van maakt.
Als Welcome Whatever iets duidelijk maakt is dat je met redelijk eenvoudige instrumentatie toch een plaat kan maken die op het eerste gehoor nog wat vlakjes kan overkomen, maar waarvan per draaibeurt de melodieën steeds lekkerder in het gehoor gaat liggen. We staan dan ook helemaal achter de slogan van de band zelf: We highly recommend us for you.
