Het is zijn twintigste plaat, maar met Letter To You is hij er niet slechter op geworden. Bruce Springsteen nam het album in een paar dagen op met de E Street Band. Met een plaat die bijna een uur duurt en het terugkeren van de E Street Band waan je je al snel weer in de jaren tachtig.
De plaat is een mix van nieuw werk en wat nummers die de zanger in de jaren zeventig al heeft geschreven. De opener, One Minute You’re Here, is een rustig begin. Rustige, emotionele teksten met daaronder het getokkel van een akoestische gitaar. Het voelt meteen persoonlijk. Daarna volgt de titeltrack, Letter To You. Een wereld van verschil vergeleken met de opener, want de drums en de powerchords zijn weer terug.
Springsteen is inmiddels 71 jaar oud en dat is goed te horen op de plaat. De teksten gaan vooral over muziek en Springsteen zelf, maar ook het thema ouderdom komt aan bod. ‘Faded pictures in an old scrapbook/Faded pictures that somebody took/When you were hard and young and proud’, zingt de zanger op Last Man Standing, het eerste nummer dat hij schreef voor dit album. Het refrein eindigt met de zin ‘I’m the last man standing now.’ En daar zit toch wel wat lading achter.
Op dit album werkt Springsteen weer samen met de E Street Band, die de afgelopen jaren twee leden is verloren. De twaalf nummers op het album zijn allemaal live opgenomen. Geen individueel opgenomen instrumenten, gewoon herhalen tot het goed klinkt. Daar hadden ze welgeteld vier dagen voor nodig en dat laat ontzettend goed zien hoe goed de groep op elkaar afgestemd is. Dat is terug te horen op Burnin’ Train, een nummer zoals Springsteen ze wel vaker gemaakt heeft. Het doet bijna denken aan Born in the U.S.A.
Ghosts is een van de singles en meteen ook een van de rockers op de plaat. Het nummer lijkt te gaan over de bandleden die Springsteen verloren is. Als je Letter To You en Ghosts fijne nummers vindt, stelt het volledige album zeker niet teleur.
En dan nog de nummers die bijna 50 jaar oud zijn, want Springsteen is ook de archieven ingedoken. Janey Needs A Shooter, If I Was The Priest en Song For Orphans zijn alle drie nummers uit de jaren 70 en dat is te horen. De teksten zijn anders dan het nieuwere werk en zorgen voor een nostalgisch gevoel. Ze geven de bandleden de kans om zich van hun beste kant te laten horen.
Waar ze het op het podium al lekker deden, is dat nu ook weer terug te horen op een plaat. Met I’ll See You In My Dreams sluit het album mooi af. Waar Letter To You begon met een herinnering aan onze mortaliteit, eindigt hij daar ook mee. ‘For death is not the end/And I’ll see you in my dreams.’
