John Legend – Darkness and Light

Waardering

7

7

7

7

7

8

Hoewel John Legend er niet in slaagt om met zijn nieuwe album in gelijke mate te charmeren als tien jaar terug, bevat Darkness and Light toch een aantal aardige nummers. Vooral de samenwerking met Chance the Rapper en Miguel pakken goed uit.

Wie aan John Legend denkt, denkt er in veel gevallen een piano bij. Veel nineties-kids die rond het opkomen van Legend in 2004 enigszins populaire muziek volgden, kunnen zich vast nog wel de hit Ordinary People herinneren. Legend vestigde zijn naam definitief met het album Once Again, waarop hij zijn beproefde concept van soulvolle pianomuziek voortzette. Hoewel het publiek nog steeds gek is op die piano (kijk maar naar het immens populaire nummer All of Me van een aantal jaren terug), verkent John Legend zelf al langere tijd andere terreinen. Dat is ook het geval op het nieuwe album Darkness and Light.

Een aansprekend voorbeeld is What You Do To Me. Het nummer laat zien dat Legend best bereid is om van gebaande paden te wijken en rock en elektronische muziek durft te verkennen. De gelijkenissen met een eerdere hit als Made to Love zijn duidelijk. In mindere mate zijn Love Me Now en Surefire ook tracks die wat beter lijken aan te sluiten bij de elektronisch-georiënteerde smaak van het grote muziekpubliek. Toch zullen deze nummers ook een deel van de luisteraars afschrikken. Zij zullen het minder kunnen waarderen dat Legend’s complexe, hese stem zo’n marginale rol speelt en (zeker in het geval van What You Do To Me) wordt overstemd door elektronische beats.

De kern van het album is het begin, waar de samenwerkingen met Chance the Rapper, Miguel en Brittany Howard prijken, maar waar ook het als single uitgebrachte I Know Better staat: een pianoballade die door het orgel met een warme en optimistische toon het album opent. Het is een nummer dat als vanzelf de aandacht opeist van hen die openstaan voor gospelklanken en een gevoel van spiritualiteit – en daarmee de perfecte opener. In de nummers die volgen stelt Legend ook niet teleur, hoewel het compleet andere nummers zijn. Penthouse Floor is een bijzonder nummer waar niemand beter aan had kunnen bijdragen dan Chance the Rapper. Met zijn dit jaar geïntroduceerde recept van hiphop en gospel laat hij ook op dit nummer zijn sporen na. Zijn geanimeerde bijdrage halverwege Penthouse Floor is weer onvergetelijk, maar het nummer staat door zijn interessante melodie, soulvolle koorbijdrage en verrassende elementen ook daarvoor al als een huis.

Op de titeltrack Darkness and Light laat Legend zich van een funky kant zien, hoewel: dat doet eigenlijk vooral Brittany Howard van de Alabama Shakes. Doordat zij het nummer opent en er dan een aantal seconden verwarring bestaat over wie er nou precies zingt, wordt het duidelijk hoe hoog Legend’s stem eigenlijk is (en ook hoe laag die van Brittany). Bijzonder genoeg wordt dit liedje eigenlijk in zijn geheel door de voorvrouw van Albama’s Shakes gedragen en komt John Legend daar bijna niet aan te pas. Hoewel het refrein van Darkness and Light een beetje teveel van het goede is, zijn de door Howard gezongen coupletten erg fijn. Het vierde nummer van het album is Overload, waaraan vocaal wordt bijgedragen door Miguel. Een redelijk simpel nummer, maar stiekem perfect samen gezongen door Legend en Miguel en met een saxofoonbijdrage van de bekende jazz-artiest Kamasi Washington.

De nummers die de rest van het album vullen zijn overwegend leuk om te horen en dat geldt met name voor Right by You (for Luna). De rest van het album is een beetje zoutloos en het refrein van How Can I Blame You is zelfs een beetje vervelend.