WILLOW heeft op 3 mei haar zesde album empathogen uitgebracht. Met haar vorige albums, die omschreven zijn als neo-soul, psychedelische folk, pop punk en experimentele hard rock, is er iets groots te overtreffen. Op haar Spotify-profiel staat namelijk het volgende vermeld: ‘Haar aankomende zesde album, empathogen, verlegt de grenzen nog verder’. Die bewering wordt helaas niet waar gemaakt.
Haar vorige platen zijn hard, met veel gitaren en drums, onder anderen van Travis Barker. empathogen begint wat zachter; de eerste twee nummers laten je rustig opwarmen voor de rest van het album. Vanaf het derde lied, symptom of life, krijg je een echte proef van het album, met een prachtige stem, mooie instrumenten en een fijne beat. Het lijkt alsof je zweeft en wordt meegenomen door dit lied, dat ergens een donker lied is, maar door de piano die je erdoorheen hoort lichter wordt.
De volgende twee tracks zijn nog meer up-beat en geven een echt zomers gevoel. In het lied false self hoor je de unieke stem goed van WILLOW goed tot zijn recht komen. Een onbekende van WILLOW, maar bekend wel van haar hit Wait a Minute! uit 2015, zal gelijk de connectie kunnen make. Vervolgens lijkt de track pain for fun (feat. St. Vincent) weer terug te gaan naar een rustige sfeer, maar het wisselt af. Bij sommige songs is dat wat spannend om te doen, maar op pain for fun pakt dat goed uit. Het bouwt de beat op, wordt in het midden weer wat rustiger, maar blijft op dezelfde koers. De feature van St. Vincent geeft het een aantrekkelijke sound. De stemmen van WILLOW en St. Vincent matchen mooi met een wat hogere stem van WILLOW en een ietwat lagere stem van St. Vincent.
Het nummer, down, is kort maar krachtig. Het heeft de sfeer van een liefdesliedje en klinkt net even wat anders dan de andere nummers van empathogen. down wordt na 1 minuut en 11 seconden opgevolgd door weer een drukker lied. run! is een typisch WILLOW-lied; het klinkt chaotisch maar blijft onder controle. Ook hier hoor je weer echt haar unieke, zuivere stemgeluid. between i and she is een soort indie-popsong en zou opvallend goed passen op het ep ‘Color’ (2020) van Coyote Theory. Ook het laatste lied van empathogen, b i g f e e l i n g s, heeft een tint van indie-pop en indie-rock. Het is opvallend hoe anders de sfeer is op de laatste tracks van het album, maar als geheel toch allemaal goed in elkaar valt.
empathogen is een kort album van slechts 32 minuten, maar toch komen er zoveel verschillende sferen voorbij. Het heeft accenten van jazz, indie pop, zachte rock, r&b en er komen veel klassieke instrumenten voorbij. Dit zorgt er dan ook voor dat je aandacht er goed bijblijft. Ondanks dat het over het algemeen een goede lp is, mooi geproduceerd en aantrekkelijke vocalen laat horen, is het niet iets heel bijzonders voor een doorsnee luisteraar. Grenzen heeft het zeker niet verlegd, in het beste geval is WILLOW haar eigen stijl trouw gebleven.
