Met hits als Never Ever, Bootie Call, Pure Shores en Black Coffee zong zangeres Shaznay Lewis zich als lid van de Britse meidengroep All Saints halverwege de jaren ’90 naar de top van de internationale hitlijsten. Toen de groep in 2001 voor een eerste keer uit elkaar ging, begon Lewis (die aan het grootste gedeelte van het All Saints-materiaal had meegeschreven) te werken aan haar eigen songs. Een aantal daarvan kwamen in 2004 op haar eerste soloalbum Open terecht, maar afgezien van slechts één Top 10-hit in Engeland, werd diezelfde solocarrière lauwtjes ontvangen. Nu, twintig jaar later vindt de zangeres het tijd om het nog eens te proberen. Terwijl Open destijds met een open perspectief werd geschreven, ziet Lewis haar leven anno 2024 als een goed gevuld boek waarvan veel pagina’s al beschreven zijn. Haar huwelijk met danser Christian Storm en het moederschap met twee tieners dragen hieraan bij. De keuze om het nieuwe album Pages te noemen was dan ook het meest voor de hand liggend.
Popmuziek speelt altijd de hoofdrol in het muzikale brein van Lewis als songwriter, maar van een beetje flirten met andere stijlen is ze nooit vies geweest. Zo speelde ze op haar eerste soloplaat met reggea, 70’s-retro soul, funk en r&b. Op Pages geeft de zangeres de voorkeur aan pop met hier en daar wat disco (Tears To The Floor en Hearts In Danger), electro-soul (Supposed To Be) en goed klinkende Brit- r&b (Pick You Up, Bruises en Peaches). Echt het beluisteren waard zijn de eerder uitgebrachte singles Miracle, Kiss Of Life en Got To Let Go, waarmee Lewis teruggrijpt naar een soulvol hit-geluid dat ze ook met haar collega’s van All Saints had kunnen maken. Ook aangenaam is de samenwerking met Shola Ama en General Levy in Good Mourning. Dit is hedendaagse gelikte r&b op z’n best.
Een bepaalde volwassenheid straalt Lewis uit door in bepaalde tracks filmische strijkerspartijen te gebruiken, zoals bijvoorbeeld meteen duidelijk wordt bij het horen van openingstrack Missiles. Het soms wat kinderlijke in haar stem, dat de zangeres aan het begin van haar carrière had, was bij de laatste twee reünie platen van All Saints in 2016 en 2018 al verdwenen, dus op Pages is daar gelukkig ook geen plaats meer voor. Minpuntje is nu wel dat Lewis soms de neiging heeft om hoge noten te pakken waarmee ze wil laten zien dat ze een aantal zanglessen heeft gevolgd en daardoor soms wat onprettig klinkt. Een liedje als Hearts In Danger heeft zo’n zangmethode bijvoorbeeld echt niet nodig. Het siert Lewis wel dat ze geen auto-tune gebruikt om zich beter voor te doen dan ze al is. Ze heeft daar namelijk een gruwelijke hekel aan.
De afgelopen twintig jaar waarin Lewis op solo gebied niet actief is geweest en met alle ervaringen die daarop volgden, hebben ertoe bijgedragen dat ze op Pages de beste versie van zichzelf presenteert. ‘Ik hou van All Saints en ik ben trots op wat we allemaal bereikt hebben, maar het definieert mij niet als artiest. Dat doet dit album wel’, zegt ze. Pages is het levende bewijs van de wedergeboorte van een soloartiest die het verdient om door veel mensen gehoord te worden. Iemand die zich qua hits niet meer hoeft te bewijzen, maar die wel haar artistieke vrijheid wil laten gelden. En in geval van Shaznay Lewis is dat zeker gelukt.
