Maar liefst drie singles, allen besproken door Nieuweplaat, gingen het nieuwe album van Sleater-Kinney vooraf. Gelukkig gaat Little Rope meteen van start met een van die singles: het heerlijke (ja, echt) Hell. (‘Why, like there is no tomorrowwww!’). Het voormalige trio, nu duo, klinkt op de opener frisser dan ooit tevoren, hoewel de inspiratie voor het nummer, of eigenlijk voor de hele plaat, een tragisch auto-ongeluk is waarbij familieleden van de band het leven lieten. Helaas maar waar komen de mooiste kunstuitingen voort uit tragiek.
De garagerock van Sleater-Kinney, genoemd naar de locatie van hun eerste oefenruimte, mocht zich vanaf hun titelloze debuutalbum meteen verheugen in de belangstelling van de popjournalisten, terwijl de band verre van toegankelijke muziek maakte, maar blijkbaar voor een welkome frisse wind zorgde.
Het geluid van hun elfde plaat is iets minder schurend, minder lofi, ja eigenlijk íets toegankelijker dan de meeste projecten van de afgelopen 30 jaar. Van het nog vrij recente Path of Wellness uit 2021 waren de meeste scherpe randjes ook al af maar die plaat klinkt beduidend onbezorgder dan Little Rope. Dat, weten we nu, heeft dus een logisch verklaring. Op Little Rope lijken Carrie Brownstein en Corin Tucker, bijgestaan door drummer Angie Bolylan, meer haast te hebben. Het tempo is hoog, de sound intens.
Single Say it Like You Mean klinkt overigens gewoon lekker catchy en “up-lifting” terwijl de tekst ronduit droevig is (‘My heart is raw/Too many losses/Have left me down’)
Op Hunt You Down klinken de vocalen als Karen O. Sowieso denk je af en toe naar de Yeah Yeah Yeahs te luisteren, maar dat mag de pret geenszins drukken. Nou ja, prét, laten we het op energiek houden want de energie straalt van de plaat af, terwijl de teksten buitengewoon somber zijn.
Six Mistakes gaat lekker tekeer met atonale riffs en vocalen die op zoek zijn naar houvast in het leven. Op Crusaders zijn de gitaren op een queeste naar wat de beste begeleidingsakkoorden zouden kunnen zijn maar besloten is om gewoon maar de opnameknop in te drukken. En dat hoort ook wel een beetje bij de van oudsher wat recalcitrante band.
Afsluiter Untidy Creature, het eerste nummer dat de band schreef voor Little Rope, is in alle opzichten heel heftig. Het kenmerkt zich door harde drums, een agressieve gitaarriff en zeer emotioneel gezongen refrein en zo sluit Little Rope minstens net zo sterk als het begon. Een passievolle plaat, maar een die toch lekker wegluistert.
