Na zijn debuutalbum in 2019 is de populariteit van Britse rapper Slowthai een consistente lijn omhoog geweest. Muzikaal gezien heeft Slowthai goed kunnen genieten van zijn faam; zo heeft hij fantastische muziek mogen maken met o.a. Gorillaz, Kenny Beats, Mura Masa en Disclosure. Na een aantal succesvolle singles zijn de verwachtingen hooggespannen voor zijn nieuwe plaat.
Voor het afspelen van TYRON valt al meteen op dat de gemiddelde tijd van de 14 tracks niet veel meer dan 2 minuten is. Ook de ‘2-cd structuur’ van dit album lijkt een bewust keuze. Door de korte tracks ga je bijzonder snel je door de eerste ‘cd’ heen. Het is bevorderlijk om als luisteraar wel stil te staan bij de opdeling; dan pas krijg je een kijkje in de artistieke visie van Slowthai. Aan de laatste track van CD 1 is al te horen wat voor thematieke verandering er plaatsvindt. CD 1 is de bombastische versie van Slowthai en CD 2 is de introspectieve versie van Slowthai.
Opener 45 Smoke komt keihard binnen en de samenwerkingen met Skepta en A$AP Rocky zetten je speakers in vuur en vlam. Daarna neemt de kwaliteit af mede door herkenbare trap-beats. Gelukkig is de energie, die Slowthai brengt, bij deze tracks erg aanstekelijk. Aan het einde van CD 1 krijgen we alvast een voorproefje van de ernst van CD 2, door scherpe teksten zoals My heart and mind are at war and my soul’s out here / playing piggy in the middle / don’t be scared to be yourself.
CD 2 begint sterk met i tried en focus. We horen een ernstige de Brit rappen over zijn struggles en die van zijn oude vrienden. In focus vertelt hij hoe hij uit foute cirkels is gekomen. I tried is een persoonlijke boodschap waarvan de ernst op het begin meteen duidelijk wordt gemaakt I tried to die/ The pain won’t die. Na deze intro rapt hij erg kundig over een beat die, mede door de hevige reverb, erg hemels klinkt. Het is hier erg jammer dat er niet meerdere coupletten zijn.
Wat volgt zijn eveneens twee persoonlijke nummers. Met gastartiesten doen deze twee tracks erg denken aan een ‘Eminem-structuur’. Dominic Fike en Deb Never leveren grote refreinen tussen de coupletten van Slowthai. Weinig vernieuwend, maar wel uitstekend uitgevoerd. Nhs, feel away en adhd sluiten het album af. Dit is Slowthai op zijn best: sterke refreinen, ‘spacy’ beats en verrassende flow switches. Feel away met James Blake en Mount Kimbie was als single al overtuigend en ook in de context van het album is de track een hoogtepunt.
TYRON is een album dat klinkt alsof het een onvermijdelijke release is binnen Slowthai’s carrière; een logisch gevolg van zijn loopbaan.De boodschappen van het album zullen voor Slowthai zelf ongetwijfeld voelen als dingen die gezegd móesten worden. Toch blijf je als luisteraar achter met een incompleet gevoel. Met CD 1 als de bravoure en bangers en CD 2 waar de rapper zich kwetsbaar opstelt, stelt de uitvoering van het eerste gedeelte van TYRON teleur. Slowthai heeft bewezen dat hij een creatief sausje over bombastische traprap kan gieten, maar dat doet hij hier op CD 1 niet genoeg. Veel van de tracks op CD 1 doen vooral weinig verkeerd, maar ze zijn simpelweg niet erg memorabel. Gelukkig maakt CD 2 veel goed: als compleet album zal TYRON vele gevoelige snaren raken en plaatst het Slowthai op zijn eigen eiland binnen de Britse rapscène.
