Either you love him or you hate him, maar wie de dromerige muziek van Spinvis wel fijn vindt, kan zijn of haar hart weer ophalen met het nieuwe album van de Nederlandstalige zanger. Op Trein Vuur Dageraad is Spinvis nog steeds de koning van proza.
Inmiddels is de muziek van Erik de Jong, de man achter de eenmansband Spinvis, uitgegroeid tot een eigen genre: melancholische poëtische pop. Zes jaar geleden kwam zijn laatste album Tot Ziens, Justine Keller uit. In de tussentijd is de zanger druk geweest met het geven van theatertours door heel Nederland, samen met onder andere Saartje van Camp. En dan is er nu het vijfde album Trein Vuur Dageraad.
Na het horen van de eerste klanken op Trein Vuur Dageraad wordt al snel duidelijk dat Spinvis zijn beroemde kunstje nog niet is verleerd. Als geen ander weet hij doodgewone teksten om te toveren naar iets betekenisvols door de simpele eenvoud ervan. De willekeurige zinnen vormen zo vanzelf een verhaal. Ook zijn kenmerkende ‘pratende’ manier van zingen draagt bij aan de dromerige sfeer rond de nummers.
Spinvis is een duizendpoot. Alle instrumenten op zijn naamloze eerste album speelde hij namelijk zelf in. De zanger is liefhebber van synthesizers en andere ongewone fluiten en trommels. Het zorgt voor een kleurrijk en warm geluid op veel van zijn bekende nummers. Ook op het eerste deel van Trein Vuur Dageraad wordt er uitbundig gebruik gemaakt van instrumenten, maar nergens wordt het te veel. Waar het eerste deel van het album wat uitbundiger is, is het tweede deel ingetogener.
Extra aandacht verdient het nummer Wat Blijft. Het klinkt simpel in zijn doen: slechts een gitaar, Spinvis en de zachte stem van zijn compagnon Saartje van Camp zorgen direct voor een intieme sfeer en kippenvel. ’Zeven jaar later, gaan we weer gewoon naar Artis/Dingen zijn daar nooit voorbij/En alles is een beetje jij’, zingt Spinvis weemoedig op het nummer Artis. Het zijn terugkerende thema’s: nostalgie en het verleden. Op Hallo Maandag excelleert dit gevoel: ’Mensen komen, mensen gaan, wat is geweest heeft nooit bestaan/Welkom weemoed.’ Toch klinken de soms zware teksten nooit écht deprimerend, dat laten de hoopvolle composities achter de teksten niet toe.
Het zijn de simpele dingen die het leven mooi maken, zeggen ze wel eens. Het lijkt wel het motto van Spinvis, want ook op Trein Vuur Dageraad geeft de zanger wederom op een prachtige manier betekenis aan de simpele dingen.
