Na Language.sex.violence.other? duurde het een paar albums voordat Stereophonics weer dat hoge niveau kon evenaren. Met Graffiti On A Train bleek in 2013 dat de Welshe band zeker nog positief kon verrassen met een sterk, afwisselend en bij vlagen wat duisterder album. Helaas wordt die lijn twee jaar later op Keep The Village Alive niet doorgetrokken.
Afwisselend past weliswaar wel bij de nieuwe plaat, maar dan gaat het helaas om de kwaliteit in plaats van het karakter van de nummers. Het reguliere album bevat slechts tien liedjes, maar toch zijn er nog vier bonustracks te vinden plus nog twee akoestische versies. Aanvankelijk had de band liefst dertig songs opgenomen en wilde de groep net zoals Green Day een paar jaar geleden een triologie uitbrengen. Daar besloten ze toch van af te zien. Maar de vraag is gerechtvaardigd of er tussen die twintig geschrapte tracks niet wat leukers stond, dan sommige werkjes op het uiteindelijke album. Zo staan er met My Hero, Into The World en White Lies een paar echte niemendalletjes op Keep The Village Alive.
Maar gelukkig zitten er ook nummer tussen die het meermaals beluisteren zeker waard zijn. C’est La Vie is de zeer energieke opener van de Britten. Een plaat voor de ietwat rebelse jongeling met de wereld aan zijn voeten. ‘7-11, buy a six pack o’beer/If there’s a party you’re the last one to leave it./It’s not too late, we can stop all the dreamin’./Get out this town, look around, we don’t need it.’
De beste vier minuten en twintig seconden zijn terug te vinden op het nummer Sunny. Eerst hoor je Kelly Jones zingen begeleid door enkel een piano, maar na het eerste couplet vallen de strijkers in. Vervolgens wordt het muzikale arrangement steeds verder uitgebreid. Eerst met een rustig drumdeuntje tijdens het tweede couplet en vervolgens volgt er een bridge – die wat weg heeft van de lange bridge in Violins And Tambourines op Graffiti On A Train – naar een vliegende gitaarsolo.
Ook slottrack Mr And Mrs Smith – een lied over de gefrustreerde vrouw van een bankier, die een buitenechtelijke affaire begint – kent een geweldig outro. De nadruk ligt hier echter een stuk meer op het drumwerk van Jamie Morrison dat een ruim twee minuten durend podium krijgt.
Dus is er uiteindelijk genoeg positiefs te melden over Keep The Village Alive, maar mag het plaatsnemen in de schaduw van het vorige werk. Toch worden vooral dankzij Sunny zelfs de meest donkere plekjes soms nog heel aangenaam.
