Ah, Sum 41. De band die zo lekker ongegeneerd over de staat van de wereld zingt. De titel ‘Order In Decline’ geeft al veel hoop over wat wij van het zevende album kunnen verwachten: de wereld gaat naar de tering, dus laten we allemaal maar naar de tering gaan.
Drie jaar na het vorige album 13 voices slaan de heren van Sum 41 een veel donkerder weg in. De plaat opent krachtig met Turning Away. Meteen merk je dat er een meer metal-vibe overheerst in deze cd, voor een band met voornamelijk punkroots. De tekst is sterk, de drums en bas pulseren en de gitaar zingt. Out For Blood moet zeker op het hoogste volume afgespeeld worden. Het houdt de energie vast met een mix van snelle punk refreinen en vlotte metalriffs. Met The New Sensation switchen de heren van metal naar stadiumrock. Het klinkt bijna als Muse, alleen dan zonder Matt Bellamy.
Tussen alle harde nummers door zitten er ook een paar ballads: Never There en albumsluiter Catching Fire zorgen voor een welverdiende adempauze. Maar voor Sum 41 kom je natuurlijk voor de politieke standpunten, en dat krijg je zeker met 45 (A Matter Of Time). Het nummer is een directe provocatie richting de Amerikaanse president Donald Trump (als de 45ste president). Het is pittig met een refrein dat zeker lekker mee te zingen is. Het eist respect, iets wat niet aan meneer de president gegeven moet worden volgens de tekst: ‘A number is all you’ll ever be’. The People Vs… komt het meest overeen met het geluid dat wij van het Sum 41 van vroeger kennen: een catchy refrein, simpele punkriffs en met een klein beetje zelfspot.
Dit album gooit een aantal onverwachte curveballs. In het begin denk je dat de heren een meer metal-achtige kant op gaan, maar later hoor je toch hun punkroots weer naar de voorgrond komen. Elk nummer verplaatst zich in een andere rockgenre, maar blijft toch herkenbaar als Sum 41. Qua tekst lijkt de band minder terughoudend te zijn. Ze geven niet alleen commentaar op het politieke landschap, maar ook over hun eigen levens. Dit nummer lijkt meer persoonlijk dan alle andere albums bij elkaar. Het neusje van de zalm is zeker het nummer 45 (A Matter Of Time), zeker als je er ook zo van houdt wanneer Trump voor het lapje gehouden wordt. Wat een dynamische plaat, en zeker het luisteren waard.
