De rock- en soulformatie Sven Hammond met als frontman Sven Figee kunnen na twee jaar hard werken, hun nieuwe studioalbum Rapture aan de wereld laten horen. Het is alweer het vijfde werk van de band – die sinds 2006 actief is – en zoals vanouds is het Hammondorgel weer de rode draad in alle nummers.
Buiten het heerlijke orgel zijn er op het album ook nog vele andere moderne geluiden te horen. Omdat een aantal van deze vrij specifiek zijn en daardoor niet live te spelen, is er na lang tegenstribbelen van Figee is toch besloten de sequencer zijn intrede te laten doen in de band. Ander opvallende feitje is dat voor de productie en opnames van Rapture geen gebruik is gemaakt van een producer of technicus. “De band heeft alles zelf gedaan”, aldus Figee.
Voor het album is een groep van vijf schrijvers hard aan het werk geweest met maken van nummers. Door het enthousiasme van deze mensen was er meer dan voldoende materiaal voorhanden en hebben ze er het beste moeten uitfilteren. Resultaat hiervan is een mooie verzameling aan muziek stijlen, wat een mooie diversiteit op het album heeft gegeven.
De plaat trapt gelijk af met een old school rocknummer Ceasar, waardoor je aandacht ook gelijk bij de muziek is. Vervolgens word je ondergedompeld in de wat meer jazzy klinkende Lazerus, een van de tracks waarvoor de sequencer na lang aarzelen is ingezet. Dat niet alle nummers vocaal worden ondersteund hoor je op Greasy Chops, een muzikale track waarin het mooie geluid van de Hammondorgel geweldig tot zijn recht komt. Ook ontkomt Hammond niet aan de trend van deze tijd, een samenwerking met andere artiesten. Hij heeft hiervoor als gasten uitgekozen Markus Mann en Kris Berry wat heeft geresulteerd in de lekkere funky afsluiter In This Life.
Ook nu blijkt weer dat we in Nederland trots mogen zijn op de muziek die hier gemaakt wordt. Dat het Hammondorgel weer de hoofdrol heeft op Rapture dat is duidelijk, maar dat is ook deze keer weer absoluut geen straf. Op deze nieuwe plaat laat Sven Figee wederom horen wat voor veelzijdig muzikant hij is en word je vloeiend door de muziekstijlen rock, rhythm-and-blues, soul en jazz heen geloodst. Een album dat je na een keer luisteren nog een keer wil horen en dat je zeker in vervoering brengt. Als het klopt dat er nog veel materiaal op de plank ligt, dan moeten ze niet te lang wachten en dit snel uitbrengen.
