Een knuffelbeer van glaswol. Zo omschreef Joachim Liebens de muziek van The Haunted Youth in een interview met deze site. Nummers met een warme sound, overladen met donkere, directe en emotioneel geladen lyrics. Na debuutalbum Dawn Of The Freak is duidelijk dat niemand meer om The Haunted Youth heen kan.
Erg veel liet de Belgische band niet aan de verbeelding over in aanloop naar Dawn Of The Freak. Van de tien nummers op het album, waren reeds zes tracks in de afgelopen twee jaar al als single verschenen. Het moge duidelijk zijn: wie The Haunted Youth al vroeg op het netvlies had, zal nergens worden verrast door de nieuwe plaat. Daar komt bij dat de vier tracks die nog niet eerder te horen waren niet de kwaliteit benaderen van de singles. Instrumentale opener Dawn Of The Freak is functioneel, maar vormt uiteindelijk slechts de warming-up. Stranger heeft een lieflijk karakter door de zachte zang van Liebens, maar sneeuwt wat onder binnen het geheel van het album.
De andere kant van de medaille: de zes singles staan nog altijd als een huis. Ze maken Dawn Of The Freak een genot om naar te luisteren. Het repetitieve karakter van Teen Rebel werkt in zijn voordeel, met het instrumentale outro als kers op de taart. Die truc wordt nog eens dunnetjes overgedaan in Gone. Althans, noem dat maar dunnetjes… Het spectaculaire outro van Gone toont een The Haunted Youth in extase. Alle bandleden verliezen zich in hun instrumenten en het levert een overweldigend geluid op.
Gedurende het album volgt de tekstuele rampspoed zich in rap tempo op. Je kunt Dawn Of The Freak prima opzetten voor een luchtige luisterervaring, maar filter dan wel de lyrics uit de gehoorgang. Eenzaamheid (Shadows), liefdesverdriet (Broken), diepe depressie (I Feel Like Shit And I Wanna Die). Liebens verwerkt in de teksten alle trauma’s van zijn onfortuinlijke jeugd. Een sugary soundtrack to misery, zoals Liebens het zelf noemt. Dat gaat bij vlagen op zó’n directe manier, dat Dawn Of The Freak regelmatig oncomfortabel aanvoelt. Toch is er ook een zachte kant. De donkere thema’s worden dusdanig ingekleurd door warme, galmende, dromerige klanken, dat het tegelijkertijd aanvoelt alsof The Haunted Youth je een troostende knuffel geeft.
Pas bij Coming Home klaart de lucht iets op. Een hartverwarmende track die het belang van een warm nest verkondigt. Jezelf ergens thuis voelen. Geaccepteerd worden om wie je bent. The Haunted Youth geeft er muzikaal gezien een extra energieke lading aan door stuwend drumwerk en een gitaar-hook die moeilijk te vergeten is. Na een album lang somberen breekt de zon nog even door.
Toch kan The Haunted Youth het niet laten om vlak voor het einde van Dawn Of The Freak nog even de keel van de luisteraar dicht te knijpen. Met slechts de gitaar als begeleiding en Liebens die uiterst kwetsbaar en oprecht zingt, is Fist In My Pocket een indrukwekkend slotstuk dat de luisteraar vertwijfeld achterlaat. ‘It’ll all be over someday soon’, maar of die zin net zo hoopvol is als hij in eerste instantie wegleest…
Het voelt haast wrang om te concluderen dat de traumatische jeugdjaren van Joachim Liebens zo’n mooi album hebben opgeleverd. Een plaat die volgens de motor van The Haunted Youth vooral als medicijn moet dienen voor mensen die op zoek zijn naar muziek als therapeutisch instrument. Het samenspel tussen licht en donker zorgt dat je meervoudig naar Dawn Of The Freak kunt luisteren. Op de sofa van The Haunted Youth is het uithuilen of wegdromen.
