De persoonlijke metamorfose die Tim Knol zichzelf enige jaren geleden gunde, resulteerde vorig jaar in het uitstekende album Lightyears Better. Zijn nieuwe en vooral gezondere levensstijl heeft blijkbaar een nog onontgonnen bron van inspiratie en creativiteit opgeleverd, want binnen een jaar na Lightyears Better ziet Long Live Your Friends het daglicht.
Long Live Your Friends is alweer het achtste album (alle delen Lost And Found Tapes beschouwd als één plaat) van de toch pas 33-jarige zanger, gitarist en tekstschrijver. En als er één constante factor is in deze acht albums, dan is dat ze allen een net wat ander geluid laten horen. Zo ook album nummer negen, dat op een andere manier tot stand kwam dan zijn tot nu toe gebruikelijke werkwijze. De tien songs op Long Live Your Friends liet Knol ontstaan op de dag van opname. Het tekstuele deel kwam voor rekening van Knol, de productie werd gedaan door Sam Verbeek. Een slimme zet en sterke samenwerking, want de songs klinken mede daardoor fris en aantrekkelijk. Qua stijl hangt Long Live Your Friends meer naar independent Britpop met een lichte flirt naar janglepop. Daarbij klinken de tien liedjes ook spontaner dan op vorige albums van Knol.
Albumopener Brand New Day is daar meteen het beste voorbeeld van en is tegelijkertijd ook het sterkste nummer van de tien. Het lied is een ode aan de vriendschap, maar verwijst tevens naar een moment van terugval in zijn nieuwe leefstijl. Qua compositie en productie heeft het veel weg van Crowded House, maar ook het geluid van The Jayhawks en My Morning Jacket is niet ver weg. Die lijn wordt doorgetrokken in Under The Gun, een Engelse uitdrukking die zoveel betekent als je zorgen maken om iets dat je op een bepaalde tijd of op een bepaalde manier moet doen. Misschien draagt juist de afwezigheid van deze stressfactoren ertoe bij dat Long Live Your Friends als geheel open en spontaan klinkt. Maar schijn bedriegt in dit geval wel een beetje, want Knol ervaart wel degelijk een vorm van stress over allerlei zaken. Van de wijze waarop mensen elkaar vandaag de dag bejegenen tot de manier waarop de mens met haar leefwereld en klimaat omgaat. Dit komt onder andere aan bod in To The Darkness, waarin Knol zingt: ‘It’s lonely sometimes without kindness around/ Tell me what happened to the innocent people in this town’. Openhartig en kritisch is Knol een innemend mens.
Titelstuk Long Live Your Friends klinkt (net als Brand New Day) als een ode aan de vriendschap. Maar zowel titel als songtekst verbergen een cynische boodschap: je ontdekt pas wie écht een vriend is in tijden van tegenspoed en verandering. In die zin heeft zijn gezondere leefstijl het kaf van het koren gescheiden en heeft hij ontdekt dat er binnen vriendschap geen ruimte is voor jaloezie. Gelukkig is Knol echter nog niet zo gedesillusioneerd als de heren van Het Goede Doel in 1982. Wat volgt is een vijftal goedbedoelde en goed uitgevoerde songs, die weliswaar prettig in het gehoor liggen, maar tegelijkertijd inwisselbaar aanvoelen. Zowel muzikaal als tekstueel is het wat braaf en netjes binnen de lijnen van het genre gekleurd. Met aforismen als ‘Change, you defeated it and led it astray/Change, now it’s time to go your own way’ lijkt Knol vooral met zichzelf in gesprek en bezig zichzelf goede moed in te praten. Daar is overigens in zijn geheel niet mis mee, alleen de scherpte en verrassing zijn er voor de luisteraar dan wel af. Het gevolg is dat de songs wat minder beklijven en daardoor inwisselbaar klinken.
Long Live Your Friends is een prettig, toegankelijk album dat geënt is op harmonie in tekst en productie. De lyriek is daardoor dusdanig – sfeervol – verpakt dat de inhoud wat verloren gaat. En dat is jammer, want Knol heeft prima observaties en voldoende levenservaring om daar zinnige dingen over te schrijven. Daarentegen heeft het bands als het eerder genoemde Crowded House nooit dwars gezeten dat het nergens wilde schuren, dus die vlieger gaat niet per definitie op. Tim Knol heeft uiteindelijk tien prima nieuwe liedjes op plaat gezet. En bij wie toch die jaloezie komt opzetten, doet er goed aan de woorden de zeventiende-eeuwse dichter John Dryden tot zich te nemen: ‘Jaloezie is de geelzucht van de ziel’. Gevoelens van waardering en erkenning zijn passender bij het luisteren naar Long Live Your Friends.
Enthousiaste recensenten en spotters gezocht voor Nieuweplaat
