Op 24 september vorig jaar werd aangekondigd dat de Amerikaanse r&b-zanger Usher de halftime show tijdens de Super Bowl (de kampioenswedstrijd van de National Football League) in de nacht van 11 op 12 februari 2024 (Nederlandse tijd) voor zijn rekening zou nemen. Een beter moment voor het aankondigen van je nieuwe album is bijna niet denkbaar dus greep Usher deze gelegenheid met beide handen aan om bekend te maken dat zijn negende studioalbum, getiteld Coming Home, twee dagen voor de Super Bowl in de winkels zou liggen.
Wat meteen opvalt bij het bestuderen van de betrokkenen bij het tot stand komen van Coming Home is de tourbuslading aan tekstschrijvers die Usher heeft laten aanrukken: 56 in totaal! Daarnaast hebben er ook nog eens 25 producers achter de knoppen gezeten en zijn er acht aanpalende artiesten te horen zoals Burna Boy, Pheelz en Jung Kook (BTS). Toch weet deze hele Poolse landdag het album als geheel niet boven het r&b-maaiveld uit te tillen, enkele individuele tracks daargelaten.
De eerste klanken van deze een uur en zes minuten durende langspeler komen van titeltrack Coming Home. ‘Yeah, I’m comin’ today/ Wanna cuddle in bed /Won’t just open your legs and then leave you for dead.’ Plastisch, zoveel is wel duidelijk. Maar ‘dead’ is toch wel uitermate onaantrekkelijk om te gebruiken als je de hunkering naar het bedrijven van de liefde onder woorden wil brengen. Gelukkig herpakt Usher zich met Good Good. Heerlijke slaapkamer-r&b die doet denken aan de sound van Montell Jordan eind jaren negentig en ook de sfeer ademt Marvin Gayes Sexual Healing, mede door het echoënde geluid van de woodblocks. Ook A-town Girl is een aantrekkelijke song geworden die ongetwijfeld het Allegiant Stadium in Las Vegas in beweging zal krijgen tijdens de halftime show van Usher. Dat het lied voor minstens 50% op het conto van Billy Joel geschreven kan worden (zijn lied Uptown Girl uit 1983 wordt rijkelijk gesampled) mag de pret niet drukken.
Kissing Strangers bevat een van de zeldzame tekstuele vondsten die Coming Home rijk is: ‘How we go from strangers kissing to kissing strangers?’ Mooi gevonden, allitereert lekker en is een van de spaarzame momenten waarin Usher zich kwetsbaar toont. Maar even later volgt dan een draak van een duet met H.E.R. in Risk It All, afkomstig uit de remake van de film The Color Purple. Zo wisselt Usher aangename momenten af met onthutsend zwakke, waarbij de laatste categorie helaas overheerst. Het gros van de twintig tracks gaan het ene oor in en in een mum van tijd het andere oor weer uit. De oppervlakkige teksten van het niveau ‘Meisje ik ken je net, nu lig je bij me in bed/ We hebben de hele nacht, hier heb ik zo lang op gewacht’ (was getekend: uw recensent van dienst) zorgen ervoor dat de aandacht al snel verslapt en dat is met deze sensueel georiënteerde r&b op zijn minst onhandig. Tegen het einde leeft Coming Home gelukkig nog een keer op met One Of Them Ones en de Usher-remix van Standing Next To You. Deze laatste is in zoverre verwarrend dat nauwelijks te horen is of het nu Usher, Jung Kook of toch stiekem The Weeknd is die zingt. Buiten dat om is Standing Next To You samen met A-town Girl het hoogtepunt van deze plaat.
Evenals op recente werken van stijl- en tijdgenoten als NE-YO, Nelly, Craig David en Justin Timberlake is op Coming Home te horen dat Usher beperkt met zijn tijd meegegaan is daar waar het gaat om veranderende muzieksmaak. Desalniettemin is hij samen met diezelfde Timberlake een van de weinigen die de r&b uit de jaren ’90 en ’00 een plaats heeft weten te geven in het hedendaagse muzieklandschap. Het ziet er zelfs naar uit dat genre aan populariteit aan het winnen is. Dat is deels te danken aan de vasthoudendheid aan en geloof in het genre zoals Usher laat horen op Coming Home. Even geen politiek, oorlog of andere wereldse ellende, maar ruim een uur lang verdwalen en wegdromen in twintig liedjes over liefde, intimiteit, romantiek en seks. Soms vergeet je in de dagelijkse beslommeringen en actualiteiten hoe prettig deze aspecten van het leven zijn. Fijn dat Usher ons daar in zijn geheel eigen stijl aan herinnert. Een minuut of vijfendertig had echter ook volstaan om dat doel te bereiken.
Enthousiaste recensenten en spotters gezocht voor Nieuweplaat
