Het is alweer zestien jaar geleden dat Vampire Weekend hun debuutalbum Vampire Weekend afleverde. De band leek met hun studentikoze hipster-aura rechtstreeks uit de film Dead Poets Society te wandelen en maakte meteen veel indruk. Onbevangen tracks als A-Punk en Oxford Comma maken tot de dag van vandaag deel uit van mening indieplaylist. Ook hun verdere werk kon telkens op veel enthousiasme rekenen. Inmiddels zijn de bandleden rond de veertig, maar hebben ze nooit hun jeugdige energie verloren. Op Only God Was Above Us klinkt Vampire Weekend vrijer en beter dan ooit en zijn de studenten inmiddels de meesters van het genre geworden.
Onverwachts begint de toch ietwat brave band het album met de woorden ’fuck the world’. Al snel blijken dit niet de woorden van leadzanger Ezra Koenig te zijn, maar van de hoofdpersoon uit openingstrack Ice Cream Piano. Een track waar de band meteen laat zien waarin het zo ontzettend excelleert: klein beginnen en uiteindelijk uitbouwen tot een heerlijk moment vol extase. Deze mix tussen zang, strijkers, gitaar en drums is precies waar de band zo om geroemd wordt en voelt bijna als een samenvatting van Vampire Weekend’s volledig oeuvre.
Classical is echter een track waarbij de band plots een nieuwe afslag neemt. De naam verklapt al een beetje dat Classical volstaat met klassieke instrumenten, met als hoogtepunt de blazers. De muziek is niet zo hapklaar als hun eerdere werk, maar door de jazz-achtige wending na een aantal luisterbeurten wel ontzettend verslavend. Terwijl de muziek om de zang van Koenig als een sonische orkaan tekeergaat, klinkt de zang van Koenig kalm; alsof hij in het oog van de storm staat.
Tracks als Capricorn en Connect klinken vanaf het begin weer als standaardwerk van de band, maar nemen beiden een verrassende wending. Capricorn heeft halverwege een vrij ongebruikelijk omgevormd pianogeluid dat de overhand neemt, terwijl op Connect de piano aan het eind klinkt alsof het de soundtrack van een middeleeuws bal is. De band laat hiermee zien nog altijd goed te zijn in waar het altijd goed in was, maar ook niet bang te zijn een risico te nemen.
De track Prep School Gangsters heeft misschien wel de naam die het best bij de band past. Zoals eerder aangegeven heeft Vampire Weekend altijd iets studentikoos, maar met hun passies voor film, muziek en toneel ook iets rebels voor studenten op een privéschool. Deze naam lijkt dus vooral een knipoog naar hun eigen reputatie.
Op het ingetogen The Surfer is oud-bandlid Rostam Batmanglij te horen als co-producer en schrijver. Iets wat meteen terug te horen is, aangezien het klinkt als de solomuziek van Batmanglij. Met alle, voor Vampire Weekend’s doen, groteske muziek op dit album is The Surfer een fijne afwisseling. Vooral omdat vervolgens op Gen-X Cops het tempo weer omhooggaat.
Hoogtepunt van het album is de single Mary Boone. Een ingetogen track die met het koortje op de achtergrond, de fijne piano en de beatswitch in het midden onmiddellijk niet meer uit het hoofd van de luisteraar verdwijnt. Ook de laatste twee tracks Pravda en Hope, dat acht minuten duurt, zijn nagenoeg perfect en maken van de tien tracks op Only God Was Above Us een waar meesterwerk. Het zoveelste uit de bands indrukwekkende oeuvre.
