De band Villa Zeno is al vele festivals afgegaan en komt dan ook eindelijk met haar eigen album: Self Made Woman, gelijknamig aan de eerste track op de cd. Met dit album slaan ze, naar eigen zeggen, een nieuwe richting in: de liedjes zijn kleiner, groter, viezer en vetter.
Het album opent met de lekkere gitaarriff van ‘Self Made Woman’, die overgaat in het unieke en hese stemgeluid van Jonah Falke, zo zegt Taggi Eenstrom. Het eerste nummer is goed gekozen: de riffjes zijn namelijk aanstekelijk en het zorgt ervoor dat je om een of andere reden in het album getrokken wordt. In het refrein zijn opgegeven moment ook vrouwenstemmen te horen, waar de band ook al voor waarschuwt. Voor dit album hebben ze namelijk alles uit de kast getrokken en er komen ook synthesizers, blazers, strijkers, computers, drumloops en zo ook vrouwenstemmen aan te pas.
De volgende nummers volgen eigenlijk bijna allemaal hetzelfde patroon: er wordt begonnen met een instrumentaal stuk, wat opgevolgd wordt door de zanger. Alleen bij ‘Do-Che-Ma-Ne’ wordt bijna gelijk begonnen met de zang, bij de andere nummers is er eerst een kleine muzikale “introductie”. Verder is ‘Waiting’ ook nog het benoemen en luisteren waard, waarom moet je zelf maar achterkomen.
Wat leuk is aan het album is dat de nummers heel er eigen zijn. Zo wordt er bij ‘Bullit’ in het begin een heel sinistere sfeer gecreëerd, terwijl ‘Home’ een heel “lief” gitaartje heeft en meer de richting van een pop-liedje met 4 akkoorden opgaat. Het pop-accent van ‘Home’ is waarschijnlijk ook de reden waarom ik het een van de leukste nummers van het album vind: ik luister zelf voornamelijk naar pop.
Self Made Woman is een goed album dat sterk in elkaar zit, het enige dat mist is eigenlijk een “knaller”: een lied dat gewoon perfect is en je hoofd niet meer uit wil. Maar feit blijft wel dat Villa Zeno met Self made Woman een aantal goede nummers geproduceerd heeft.
