Het dansen en zingen dooft langzaam uit,
de lucht is aangenaam koel,
en het jaargetijde nodigt iedereen uit
om zorgeloos te genieten en in slaap te vallen.
Herfst
(uit: De Vier Jaargetijden – Vivaldi)
Het derde deel in een reeks van vier waarin de Amerikaanse rockband Weezer haar eigen versie van Vivaldis De Vier Jaargetijden ten gehore brengt, is de herfst. Waar velen het herfstseizoen associëren met het verschieten van de bossen in ontelbaar warme en weemoedig makende kleuren, de komst van paddenstoelen met als hoogtepunt de vondst van een vliegenzwam en de eerste trekvogels die in V-formatie zuidwaarts gaan, eert Vivaldi de god Bacchus. Voor Weezer is de herfst toch vooral het seizoen van weemoed en Halloween. Samengevat: Vivaldis herfst draait om de goden, Weezers herfst draait om de doden.
In tegenstelling tot de delen lente en zomer opent de ep SZNZ: Autumn niet met een bewerking van Vivaldi. Die vind je pas in de een na laatste track Tastes Like Pain. De eerste track op SZNZ: Autumn Can’t Dance, Don’t Ask Me is een typisch Weezer-nummer: uptempo, gitaren met de juiste hoeveelheid overdrive en een pakkend refreintje. Dat de herfst voor Weezer in het teken staat van de doden, komt in dit nummer duidelijk naar voren als Leadzanger Rivers Cuomo zingt: ‘Doctor, doctor give it to me/I’ve got a bad case of not loving me.’ Een weinig subtiele doch prettige verwijzing naar Robert Palmers Bad Case Of Loving You.
Francesca is een soortgelijke track al heeft Cuomo er bij dit nummer voor gekozen de tekst te drenken in een vat met Beatles-akkoordenschema’s. De manke met tracks als Francesca is dat Cuomo ze even makkelijk lijkt te schrijven als boodschappenbriefjes. Waar bij de vorige twee ep’s met enige goede wil de link met het desbetreffende seizoen nog wel gelegd kon worden, is dat bij SZNZ: Autumn veel minder voor de hand liggend. Een track als Francesca had met iets meer diepgang en focus deze connectie kunnen verzorgen. Gemiste kans.
In de zesde en voorlaatste track Tastes Like Pain zijn de vioolpartijen net als op SZNZ: Summer afkomstig uit Vivaldis winterseizoen. Ook hier had het voor de hand gelegen om juist de verbinding met de titel van de ep te maken door een bewerking te maken van Vivaldis herfst. Maar Cuomo zou Cuomo niet zijn als hij hierin niet zijn geheel eigen koers zou varen. Enerzijds siert dat de man, anderzijds lijkt hierdoor het jaargetijden-concept zo inwisselbaar als cadeaubonnen. SZNZ: Autumn eindigt met Run Raven Run. Qua arrangement een interessant nummer dat door gebruik van tempowisselingen, kinderxylofoons, kerkklokken en kraaien een sferisch Halloweengevoel weet te creëren.
Daar waar Vivaldi de herfst beschrijft in termen van rust, ontspanning en loslaten, doet Weezer – door de herfst te bezien vanuit Halloween – juist het tegenovergestelde: onrust, spanning en op je hoede zijn. Helaas is de afsluiter van deze ep eigenlijk de enige track die de titel rechtvaardigt en dat is jammerlijk weinig. Alle hoop is nu gevestigd op het vierde deel om het geheel in stijl af te sluiten. SZNZ: Autumn mag dan een degelijke Weezer ep zijn, het is op een enkele uitzondering na vooral een fantasieloze. Dit jaargetijde verdient beter.
