In het voorjaar van 2021 maakte de alternatieve rockband Weezer bekend te werken aan haar eigen versie van ‘De Vier Jaargetijden’. Op de eerste dag van elk van de vier jaargetijden in 2022 zal Weezer met een nieuwe ep komen. In maart van dit jaar werd SZNZ: Spring gepresenteerd met daarop zeven nummers. Op 21 juni was het de beurt aan SZNZ: Summer, ook met zeven tracks. Zeven hele goede tracks!
De ep trapt af met Lawn Chair en wordt verzorgd door niemand minder dan – hoe kan het ook anders – Vivaldi zelf. Leadzanger en gitarist Rivers Cuomo heeft de muziek van Vivaldi voorzien van tekst die tegelijkertijd onheilspellend en intrigerend is: de aartsengelen Michael en Gabriel worden opgeroepen de mensheid te martelen, zodat er in de hemel ruimte ontstaat om emotionele bevrijding te voelen. Een ep-opener als deze kom je zelden tegen! Opvallend genoeg heeft Cuomo ervoor gekozen om juist L’Inverno (Op. 8 No 4. In F mineur: II. Largo) uit ‘De Vier Jaargetijden’ van Vivaldi te gebruiken. De winter dus. In de wereld van Weezer kan alles en hoewel het een onschuldige keuze lijkt, poogt Weezer hier wel degelijk een statement te maken over verschuivingen van en veranderingen binnen seizoenen als gevolg van klimaatverandering.
De tweede track is Records. Een typisch Weezer-nummer waar even geen behoefte is aan politiek: ‘I hear records in my head everywhere that I go/I’ve got records in my head spinning out of control.’ Weezer klinkt energiek, vrolijk en charmant. Je voelt het plezier waarmee dit nummer gemaakt is uit de boxen knallen. Dat geldt overigens voor alle zeven tracks op SZNZ: Summer. Al even verrassend als de opener, is het nummer Blue Like Jazz. Rock in driekwartsmaat met een stevige gitaarbasis, die je ook al hoorde op het album Van Weezer.
Sinds het verschijnen van de Weezer-klassieker Buddy Holly zijn originele en pakkende melodielijnen hét handelsmerk van Weezer. Dat het die kwaliteit na bijna 30 jaar nog steeds bezit, is terug te horen in What’s The Good Of Being Good en The Opposite Of Me. ‘I’ve always been the welcome mat/On which you wiped your feet’ is een eenvoudige, doch uiterst effectieve beeldspraak van de hand van Cuomo die ervoor zorgt dat hij op 52-jarige leeftijd nog even innemend, onzeker en zoekende klinkt als op Pinkerton uit 1996.
Heeft hij dan in de pakweg 25 jaar die daarna volgde geen enkele progressie geboekt? Zeker wel. In Cuomoville bijvoorbeeld, bezingt hij een naar zichzelf vernoemde denkbeeldige stad aan de Italiaanse rivier de Rubicon als surrogaat voor de hemel op aarde. Dan zit het met het zelfvertrouwen van Rivers Cuomo wel goed. Als tot slot het album na bijna 24 minuten eindigt met Green Day-achtige poppunk, is het een vreemde gewaarwording te constateren dat de nieuwsgierigheid naar de komst van de herfst en de winter naar nieuwe hoogten is gestegen. SZNZ: Autumn en SZNZ: Winter laten echter nog maanden op zich wachten en dat is zeker geen straf, want SZNZ: Summer biedt tot die tijd meer dan genoeg om van te genieten. Zonder moeite tot ver in het najaar en daar voorbij.
Het seizoen van de groei wordt door Weezer ingeluid met een heerlijke ep die zwanger is van zware bastonen en luidruchtige gitaren, maar ondanks dit gewicht de zwaartekracht weet te trotseren. Weezer weet je beet te pakken en je naar hogere oorden te tillen. SZNZ: Summer is met recht een anti-zwaartekracht album te noemen. Dat de zomer van 2022 maar lang moge duren!
