Er gaat niks boven een beetje doemdenken. And In The Darkness, Hearts Aglow vormt het tweede deel van een drieluik van de hand van Weyes Blood. Voorganger Titanic Rising vormde de doorbraak van de Amerikaanse zangeres Natalie Mering en was het eerste deel, dat verhaalde over het aankomende onheil in onze hedendaagse wereld. Op het huidige album zitten we er middenin, aldus Mering: ‘We zitten in een volledig functionele shitshow’.
Opener en eerste single It’s Not Just Me, It’s Everybody laat de luisteraar al kennis maken met die onheilspellende boodschap. De orkestrale en weelderige productie versluiert de boodschap van het uiteenvallen van de samenleving. Op Children Of The Empire wordt die lijn moeiteloos doorgetrokken. Wat begint als een rustige pianoballade vormt zich al snel om in een orkestrale popsong van ware topklasse. Het upbeat geluid van het nummer verhult de duistere tekst in het refrein: ‘We’re long gone/In that eternal flame/Trying to break away/From the mess we made/Oh, we don’t have time anymore to be afraid’.
Het is ongekend hoe elegant en rustig Mering zingt op het volledige album zonder dat het saai of vervelend wordt. Een goed voorbeeld daarvan is het prachtige intro van het eerder uitgebrachte Grapevine, of het trage God Turn Me Into A Flower. Een rustige start van het laatstgenoemde nummer laat je als luisteraar op de punt van de stoel zitten om ieder woord, iedere noot te ontrafelen. Menig artiest had een dergelijke track niet zo overtuigend en tegelijkertijd spannend kunnen brengen. En ook hier komt die vervelende boodschap weer keihard binnen. Zoals Mering zelf aangeeft, verhaalt de tekst over de legende van Narcissus. In een staat van totale arrogantie, heeft hij niet door heeft dat het enige waar hij zo vurig naar wenst hijzelf is. Een metafoor die volgens de zangeres te veel te zien is in de chaotische wereld om ons heen.
De muziek wordt echter nooit intiem, de muziek van Weyes Blood blijft op een bepaalde afstand van de luisteraar, wat het geheel een grimmige sfeer meegeeft. And In The Darkness laat dat het duidelijkste horen. Nee, dit is geen muziek om gezellig bij het kampvuur te zingen. Het is eerder het geluid van een engel die je toezingt in een bosbrand. Daarmee is And In The Darkness, Hearts Aglow duidelijk een voortzetting van Titanic Rising qua opmaak, arrangementen en composities. Dat is echter verre van een straf.
The Worst Is Done laat een klein lichtpuntje horen. In het eerste refrein zingt Mering: ‘But they say the worst is done/And it’s time to go out’. Helaas blijft het daar echter niet bij, want de track eindigt namelijk toch in mineur: ‘They say the worst is done/But I think the worst has yet to come’. Waar het laatste deel in deze trilogie zou gaan over zaken waar men hoop uit kan putten, kan de luisteraar zich tot die tijd vermaken met het ongekend prachtige, maar duistere And In The Darkness, Hearts Aglow. Dit is gewoonweg popmuziek van de hoogste klasse. Weyes Blood laat horen dat er werkelijk weinigen zijn die dit niveau kunnen evenaren.
