Liefhebbers van dromerige gitaarpop worden de laatste tijd op hun wenken bediend. Zo verscheen onlangs het uitstekende album Is This Is Are van DIIV. Daarnaast komt Chromatics na vier jaar eindelijk weer met een studioalbum en als kers op de taart verblijdt ook Wild Nothing ons met het nieuwe album Life of Pause.
Wild Nothing, de alias van Jack Tatum, brengt in 2010 het debuutalbum Gemini uit via het hippe label Captured Tracks. Geïnspireerd op de dreampop- en shoegazebands uit de jaren ’80 past de band perfect tussen labelgenoten DIIV, Beach Fossils en Widowspeak. Na de release van de debuutplaat zit Tatum niet stil en in drie jaar tijd verschijnen er naast de tweede studioplaat Nocturne ook nog drie ep’s. Na een afwezigheid van drie jaar komt de band nu met een derde langspeelplaat op de proppen.
Life of Pause is met behulp van producer Thom Manahan tot stand gekomen in Los Angeles en Stockholm. Om niet in herhaling te vallen en een meer organisch geluid te bewerkstelligen, vraagt Tatum zijn goede vrienden Jorge Elbrecht (Ariel Pink), Jacob Portrait (Unknown Mortal Orchestra), John Eriksson (Peter, Bjorn & John) en Brad Laner (Medicine) om hem te helpen bij de opnames. Voorafgaand aan de release van de plaat laat Tatum weten dat hij ernaar streeft om met Wild Nothing niet telkens hetzelfde trucje toe te passen en daardoor vast te blijven zitten binnen een bepaald genre. Elke nieuwe plaat ziet hij als een uitdaging om een steeds betere liedjesschrijver te worden en hij is ervan overtuigd dat door middel van verandering Wild Nothing zichzelf opnieuw kan blijven uitvinden.
In vergelijking met het vroegere materiaal van de band horen we op Life of Pause duidelijk de verandering waar Tatum zo’n behoefte aan heeft. Gemini en Nocturne zijn platen die jaren ’80 dreampop/shoegaze door en door belichamen en waarop amper wordt afgeweken van de standaard doch succesvolle formule die Tatum zichzelf heeft oplegt. Op de plaat wordt meer risico genomen en nieuwe en opvallende instrumenten en elementen zijn toegevoegd aan de sound. De songs klinken helderder dan voorheen, de productie is cleaner dan ooit en de invloed van Tatum’s favoriete genre – Philly soulmuziek – is overduidelijk te horen. Op TV Queen horen we vrolijke strijkers en een groovende basgitaar en de exotische klanken van de marimba maken van de openingstrack Reichpop een uiterst verslavende song. Het saxgeluid op Wherever I laat een interessante kant zien en To Know You wordt gekenmerkt door een stuwend synthgeluid die niet eerder te horen was.
Horen we dan helemaal niks meer van de oude Wild Nothing? Nee hoor. De zang van Tatum is even dromerig als tevoren en de tracks A Woman’s Wisdom, Life of Pause en Adore passen prima tussen het oudere werk. Ook slaagt Tatum er in om het kenmerkende geluid van Wild Nothing niet uit het oog te verliezen. Elke track op het album klinkt als Wild Nothing, maar dankzij de nieuwe elementen weet Tatum op een succesvolle wijze zijn band opnieuw uit te vinden.
