Op 29 april 2023 vierde de Amerikaanse countryzanger Willie Nelson zijn negentigste verjaardag. Wie op basis van deze leeftijd denkt dat Nelson dit achter de geraniums vierde, heeft het goed mis. Nelson nodigde een scala aan muziekvrienden uit om met elkaar een verjaardagsconcert te geven in The Hollywood Bowl te Los Angeles. Onder anderen Lyle Lovett, Norah Jones, Kris Kristofferson, Snoop Dogg, Leon Bridges, Ziggy Marley en Chris Stapleton gaven op 29 en 30 april 2023 acte de présence. Helaas moest zijn neefje Johnny Depp (minstens zo’n goede gitarist als acteur) beide avonden verstek laten gaan, maar dat mocht de pret niet drukken.
De registratie van deze twee concerten is nu – op Record Store Day – op plaat uitgebracht en draagt de toepasselijke titel Long Story Short: Willie Nelson 90. De 54 tracks die gedurende ruim drie uur ten gehore worden gebracht, vormen een bijzondere bloemlezing van het oeuvre van een man die meer dan 2500 liedjes op zijn naam heeft staan. En nog is de inspiratie niet opgedroogd, want op 31 mei aanstaande zal Nelsons 75ste studioalbum getiteld The Border verschijnen.
De energieke aftrap van Long Story Short: Willie Nelson 90 wordt verzorgd door Billy Strings, die passend bij zijn bluegrass-stijl het lied Whiskey River zingt. ‘Whiskey river don’t run dry/You’re all I’ve got, take care of me’. Sterke drank als remedie tegen hartzeer is niet het beste medicijn, wel een kortstondig effectieve, zo weet ook Nelson, die zelf vier keer trouwde. Vreemde eend in de sterrenparade op de twee concertavonden is Beck. Hoewel vreemd, de muzikant heeft zich wegwijs gemaakt in vele genres en blijkens zijn uitvoering van Blue Eyes Crying In The Rain uit 1975, kan hij ook heel gemakkelijk zijn weg vinden in typische Nelson-country.
Een van de hoogtepunten is het duet tussen Norah Jones en de inmiddels 88-jarige Kris Kristofferson. Samen brengen ze een breekbare versie van Kristoffersons lied Help Me Make It Trough The Night. Jones klinkt loepzuiver als altijd, wat het luisteren naar de kwetsbare en zwakke stem van Kristofferson extra emotie doet oproepen.
Zich conformeren aan de country en bluegrass die Willie Nelson kenmerkt en tot nu toe het hele concert te horen is geweest, is Ziggy Marley deze twee avonden niet van plan. Still Is Still Moving To Me wordt in reggaestijl gezonden en zorgt daarmee voor een vrolijke (en ook wel enigszins welkome) afwisseling. Always On My Mind, de grootste hit die Willie Nelson heeft voortgebracht, wordt klein en ingetogen gezongen door Chris Stapleton. Het is een van de zeldzame momenten op de plaat waarin je stiekem, heel kort zeker weet dat deze cover nog mooier is dan het origineel. Maar aangezien dat vloeken in de kerk is, zal niemand deze gedachte hardop durven uitspreken (uittypen is een ander verhaal).
Halverwege Long Story Short: Willie Nelson 90 neemt Nelson zelf de microfoon ter hand en zingt onder meer Stardust. Het meest onverwachte en hilarische duet is wanneer Nelson samen met Snoop Dogg Roll Me Up And Smoke Me When I Die zingt. De keuze voor dit lied is zeker niet verrassend, aangezien beiden groot voorstander zijn van legalisering van marihuana. Uiteraard kan On The Road Again niet ontbreken. Alle genodigden bestreden het podium nog een laatste keer voor dit slotakkoord, waarbij je het spreekwoordelijke dak eraf hoort gaan bij de concertbezoekers.
De laatste woorden na twee concertavonden zijn voor Nelson: ‘Remember, same time tomorrow night.’ Je hoort de man genieten op zijn negentigste verjaardag. En terecht, wie zou er nu niet zo’n feestje willen vieren als lichaam en geest nog zo vitaal zijn als die van levende legende Willie Nelson. Nelson spéélt geen country, hij ís country. Zoveel maakt deze concertregistratie wel duidelijk.
