Menig muziekartikel begint met de opening “Eindelijk is het tijd voor het langverwachte vervolg op…”. Meestal laat een artiest dan een vijftal jaren op zich wachten voordat er nieuw werk wordt gelanceerd richting het muziekminnende publiek. Een dergelijk stempel is wel op zijn plek voor het album Zango van de Zambiaanse band WITCH. Jagari Chanda bracht al vier decennia lang geen werk meer uit met de groep.
Dat WITCH nu toch weer opduikt met nieuw werk heeft te maken met verschillende redenen. Frontman Chanda is nog het enige levende originele lid, omdat alle andere bandleden tijdens politieke oproeren of door aids om het leven zijn gekomen. Daarnaast begon er recentelijk meer interesse te ontstaan in het genre Zamrock. Sinds het afgelopen decennium staken verschillende heruitgaven in de Westerse wereld de kop op binnen dit genre. De muziek laat zich kenmerken door funky gitaren, psychedelische synthesizers en afwisselende ritmes.
Daarmee is Zamrock een stijl die veel dynamiek laat horen en vraagt om een constante afwisseling in aanpak. De albumopener By The Time You Realize laat dat onmiddellijk zien. De riffs knallen er lekker in, terwijl de band in de coupletten ruimte maakt voor een meer funky geluid. De refreinen kenmerken zich door een goede melodie die contrasteert met de zware riffs. Dat de groep goed gedijt in deze dynamische sound laat ook het latere Stop The Rot horen, waar er tussen het gitaargeweld door ruimte is voor swingende coupletten.
Een nog betere introductie tot de band en het genre is te vinden op het fantastische Waile. Op het pronkstuk van de plaat doen de riffs terugdenken aan het vroege werk van Black Sabbath. Dat alles constant kort en klein moet worden geramd op de instrumenten is verre van waar daarentegen. Het op de achtergrond gescandeerde ‘Waile’, vraagt er namelijk om, om door een publiek meegezongen te worden. Halverwege het nummer schroeft de groep het ritme ook een beetje terug en mag een geweldige zanglijn op de voorgrond van de mix treden. Melodieus kan WITCH ook goed uit de voeten namelijk.
En die melodieën komen het sterkst naar voren halverwege het album. Zo ook op het vrolijk klinkende Unimvwesha Shuga waarop Theresa Ng’ambi en Hanna Tembo meezingen. In combinatie met een bezwerende synthesizer weet de groep een prettige sound neer te leggen. Bij tijd en wijlen doen de ritmes en het toetsenwerk denken aan Altin Gün. Helemaal gek is dat ook niet omdat Jasper Geluk en Jacco Gardner verantwoordelijk zijn voor de mix en productie van het album. Beide Nederlanders hebben veelvuldig samengewerkt met de Turks-Nederlandse band.
Opvolger Avalanche Of Love genoot al behoorlijke airplay op BBC Radio 6 en dat is geen verrassing. Tussen de smeltkroes van Zambiaanse invloeden en de funky gitaar, steekt opeens de rapkunstenares Sampa The Great op. De landgenoot van frontman Chanda lost de belofte in nadat WITCH al eerder op de laatste nieuwe plaat van Sampa meespeelde.
Het acroniem We Intend To Cause Havoc vat de band ook niet licht op, want menig politiek statement steekt de kop op. Zo krijgen degene die hekserij beoefenen in Zambia ervan langs op Stop The Rot. Met homofobie en antisemitisme rekent de band op Message From WITCH af, terwijl in het land nog steeds zware straffen op homoseksualiteit worden opgelegd. Met een mooie boodschap sluit de groep dan ook af op diezelfde track waarin iedereen wordt uitgenodigd om naar de muziek te luisteren. Wat je er vervolgens van vindt, maakt niet uit: ‘If you don’t like it, pass it back’ Even goede vrienden.
