Hoe zal het paradijs klinken? Young Gun Silver Fox heeft daar een duidelijk idee bij: groovy ritmes, funky drumroffels en blazers. Héél véél blazers. De Amerikaans-Britse yachtrockband bezit op het nieuwe album Ticket To Shangri-La meer dan ooit het recept om de sound van Steely Dan en jarenzeventigdisco samen te smelten. Al moet je wel accepteren dat er voor scherpe randjes geen plek is.
Het album Ticket To Shangri-La van Young Gun Silver Fox beluisteren, betekent eerst de algemene voorwaarden ondertekenen. Punt één: we houden het gezellig. Punt twee: het mag nergens schuren of ongepolijst zijn. Punt drie: een beetje zoetigheid moet kunnen. Akkoord? Dan is Ticket To Shangri-La een album om voor eeuwig de zon mee te laten doorbreken. Niet akkoord? Onmiddellijk omboeken. Young Gun Silver Fox’s paradijs is niet de jouwe.
De heren van Young Gun Silver Fox zijn zoals altijd de coolness zelve op Ticket To Shangri-La. Andy ‘Young Gun’ Platts en Shawn ‘Silver Fox’ Lee hebben hun sound hoorbaar verder gebracht richting dat ultieme handen-in-de-nek-en-beentjes-op-tafel-album. Het moddervette aandeel van de blazerssectie is daar het belangrijkste kenmerk van. Hoe dat uitpakt, blijkt gelijk uit de steengoede openingstrack Still Got It Goin’ On. Na een basic begin met gezellige pianotonen, barst de track al snel uit zijn voegen van alle elementen. Gitaar, trombone, trompet, toetsen, bas, drums: het instrumentale fundament is krachtig als beton. De sterke, maar zachtaardige stem van Platts lijmt alle instrumenten aan elkaar.
Leadsingle West Side Jet gaat maanden na de release nog altijd niet vervelen, gedragen door het enthousiaste drumwerk en de fraaie zangharmonieën. Het tempo blijft hoog liggen in de beginfase van Ticket To Shangri-La. Tip Of The Flame graait de disco-invloeden gretig bij elkaar. Funky basloopje hier, vrolijk getoeter daar: Tip Of The Flame geeft een nostalgisch gevoel waarvan je direct het strijkijzer over de discobroek haalt om gesoigneerd een dansje te kunnen wagen.
Er bestaat geen twijfel dat Rolling Back tot de beste nummers van Young Gun Silver Fox tot nu toe behoort. Zo’n track waar niemand iets vervelends van kan vinden, of je nu een metalhead, een smartlappenfanaat of een Concertgebouw-bezoeker bent. Zeker het refrein is van grote klasse. De bandleden halen het beste in elkaar naar boven in de harmonieuze samenzang, die de luisteraar uitnodigt om aan te sluiten in het koor. Een radiovriendelijke oorwurm die nog wel eventjes door blijft zwieren in het hoofd.
Ticket To Shangri-La is een album dat weinig emotie oproept. Nergens zit een politieke boodschap verwerkt in de lyrics. Nergens een akkoord dat even lekker tegendraads schuurt. En nergens Platts die een keer uit zijn rol van coole en zwoele leadzanger stapt. Ontspanning is het doel en ontspanning is wat je krijgt. Soms neemt daarbij de zoetsappigheid iets te veel de overhand. Sierra Nights en Starting Wars bijvoorbeeld. Zo glad als een aal, niveautje Bee Gees of Chicago in hun meest glazuurverwoestende jaren. Winners is ook op het randje, maar verdient aflaat door de verrassende mondharmonicasolo en het subtiele werk van de toetsen en trompet.
En laten we eerlijk zijn: de algemene voorwaarden zijn al akkoord bevonden, dus dan moet je niet achteraf klagen dat Young Gun Silver Fox bij vlagen zoetigheid uitserveert. Lee en Platts brengen wat ze altijd brengen en komen qua kwaliteit in de breedte bijzonder in de buurt van doorbraakalbum Am Waves uit 2018. Het immer rooskleurige paradijs van Young Gun Silver Fox strookt niet met de dagelijkse realiteit. Tickets om daaraan te ontsnappen zullen gretig aftrek vinden.
