Yves Tumor staat garant voor de nodige opschudding in de muziekwereld. Echt gemakkelijk valt hen ook niet te plaatsen in het muzikale landschap. Tumor doet wat hen zelf wil en gaat het experiment niet uit de weg. Toch is Praise A Lord Who Chews But Which Does Not Consume; (Or Simply, Hot Between Worlds) hun meest toegankelijke werk tot nu toe. Hierbij is er nog steeds ruimte voor soundscapes vol hallucinerende ambient en minimalistische soul.
Voor wie zich afvroeg hoe Tumors muziek ook alweer klinkt, maakt God Is A Circle dat onmiddellijk duidelijk: gehijg, brommende synthesizers en de trage zang van Yves Tumor voeren de boventoon. Nee, vrolijk wordt het bepaald niet met teksten zoals ‘You would tear everything apart/If you found out everyone you loved, loved someone else’.
Op Lovely Sewer is er meteen een fijne afwisseling in het refrein waar er plek is voor een hogere zangstem. Na de zware bassen op de voorganger is er nu zowaar ruimte voor melodieën. Dit wordt echter gelijk weer ingeruild voor hypnotische drums op Meteora Blues. De volumeknop van de gitaarversterker wordt flink open gedraaid en er mag zowaar geheadbangd worden. Hoe ontoegankelijk ook, Tumor weet als geen ander een goede song te schrijven.
Dat het dan toch niet altijd raak is, blijkt wel op de momenten dat er ruimte is voor een meer introspectief geluid. Op het outro van Ebony Eyes is dat allerminst het geval, maar op Parody beklijft het muzikaal wat minder goed. Als de inhoud zwaarder wordt, ontstaan namelijk ook de sterkste liedjes. Als de adrenaline wordt afgeschaald, mag de ambiance het zware werk leveren. Dat gebeurt gelukkig helemaal niet zo vaak, want de heavy glam op bijvoorbeeld In Spite Of War of Operator schudt je onmiddellijk wakker en laat zien dat zich hier een ware rockgod ontpopt.
Het is knap hoe Tumor op meerdere nummers zowel experimenteel als to-the-point is. Nergens zijn tracks te langdradig. Zo is Fear Evil Like Fire niet bepaald een hedendaags popliedje, maar voert Tumor de luisteraar mee op een excursie naar het duister. En dat terwijl dit lang niet de beste song van het album is, vanwege die eerdergenoemde, rustige momenten.
Zo is er al een lange weg afgelegd van de experimentele elektronica die te horen was op Tumors debuutwerk, naar de heavy rock op het huidige Praise A Lord Who Chews But Which Does Not Consume; (Or Simply, Hot Between Worlds). Wars van genres en hokjesdenken, doet Yves Tumor lekker wat hun zelf wilt. Als hen zich verder blijft ontwikkelen wacht er nog een mooi pad voor de liefhebber van spannende, elektronische rockmuziek.
