De laatste albums en singles van 2015 druppelen langzaam binnen, maar het nabeschouwen kan al beginnen. Wat waren dit jaar nou de krenten uit de pap? Wat kon eigenlijk niet door de beugel? Elf Nieuweplaat-redacteuren laten hun licht schijnen op dit muziekjaar. De aftrap wordt verzorgd door Sjoerd Bouwmeester.
2015 was, voor Nederlandse begrippen, een goed jaar. Ik was regelmatig verrast wanneer ik erachter kwam dat bijvoorbeeld talenten zoals HAEVN, WOOT of GOSTO uit Nederland komen. Dat begon bij Dotan en Kensington, die internationaal ook goed scoorden, maar die lopen al wat langer mee. Ook was 2015 het jaar van de terugkeer. Chemical Brothers, D’Angelo, Blur en The Prodigy die weer een album uitbrachten, zij het met wisselend succes. Born In The Echoes van The Chemical Brothers was top, The Day Is My Enemy van the Prodigy wat minder. Ook Causes zal dit jaar niet snel vergeten, hun nummer Teach Me How To Dance was immers weken, zo niet maanden de nummer één bestbezochte pagina op nieuweplaat.nl!
De ontdekking:
Tiny Legs Tim, deze bluesartiest uit België speelde in het voorprogramma van Peter Doherty, John Mayall en Ian Siegal. Zijn album Stepping Up is een must voor de bluesliefhebber want Tiny Legs Tim maakt gewoon steengoede blues.
Het optreden:
Typhoon – Lobi da Basi, ik heb de show nu reeds vier keer gezien en het blijft genieten hoeveel energie Typhoon en zijn Titanenband uitstralen. De show op Sziget was het absolute hoogtepunt. Tienduizenden mensen die in 42 graden de benen onder hun lichaam wegsprongen. Ook in kleine poppodia weet Typhoon het publiek mee te krijgen. Jong en oud, iedereen verlaat de zaal na afloop met een brede glimlach.
Het album:
Foals – What Went Down, knallende gitaren afgewisseld met softe ballades. Tame Impala’s Currents kwam in de buurt maar over What Went Down kende ik weinig twijfel. Het afgelopen jaar heb ik What Went Down vanaf september bijna onafgebroken geluisterd en ben het voorlopig zeker niet zat. Ik kijk ook erg uit naar hun optreden in de HMH in februari.
De tegenvaller:
Flume – Some Minds, naast dat Flume zo nu en dan en remix online gooide, was het redelijk stil rondom de Australiër. Tot daar Some Minds kwam. De drop in Some Minds is cool, maar je moet zolang wachten totdat die komt! Te lang meestal, dan is het devies doorspoelen of door naar de volgende.
Top 15:
Het album op één dus uiteraard ook een nummer. Tijdens Mountain At My Gates is het drumgeweld zo hevig, dat drummer Jack Bevan na elk optreden een nieuw drumstel moet kopen gok ik. Tame Impala’s Cause I’m A Man is gewoonweg een van de beste nummers van 2015. Pretty Pimpin van Kurt Vile vergoedde heel veel van zijn nieuwe album, dat ik een beetje vond tegenvallen.
