De laatste albums en singles van 2015 druppelen langzaam binnen, maar het nabeschouwen kan al beginnen. Wat waren dit jaar nou de krenten uit de pap? Wat kon eigenlijk niet door de beugel? Elf Nieuweplaat-redacteuren laten hun licht schijnen op dit muziekjaar. Vandaag is het de beurt aan Lars Meyer.
Hoewel we deze decembermaand niet echt koud en kerstig kunnen noemen, zit het jaar er toch echt bijna weer op. Eén van mijn favoriete dingen vlak voor de jaarwisseling blijven de eindejaarslijsten. Voor mij persoonlijk zal 2015 niet de boeken in gaan als een enorm memorabel muziekjaar. In mijn ogen schitterden de echt interessante releases in afwezigheid. Het waren voornamelijk de ontdekkingen uit andere jaargetijden die mij aangenaam hebben verrast. Desalniettemin is er genoeg moois uitgebracht dit jaar, waarvan ik het merendeel zelfs live heb mogen zien.
De ontdekking
Afgelopen jaar stond voor mij grotendeels in het teken van vrouwelijke muzikanten. Als absolute hoogtepunt van mijn nieuwe interesse kies ik voor de Amerikaanse Circuit Des Yeux. Ik zag haar als voorprogramma van Liturgy in de OCCII. Haar opkomst deed mij vermoeden dat het een rustige show zou worden, maar ik zat er enorm naast. Haar enorm lage stem is gevuld met veel emotie, die mij ontzettend heeft geraakt. Na twee nummers wist ik genoeg: dit moet iedereen zien.
Het optreden
Het Utrechtse Le Guess Who?-festival heb ik sinds 2011 in mijn hart gesloten. Zij krijgen het, in mijn ogen, altijd voor elkaar de meest interessante artiesten te programmeren. Deze programmering werd dit jaar deels gedaan door de drone-metal band Sunn 0))). Het kan dan ook niet anders dan dat zijzelf ook optraden en wat een belevenis was dat. De muziek was zo extreem luid en intens dat ademhalen moeilijk werd en broekspijpen wapperden. Ademloos heb ik naar de heren, verstopt in een dikke rooklaag, gekeken.
Het album
Waar sommige kiezen voor Carrie & Lowell of How To Pimp A Butterfly, was er dit jaar maar één plaat die mij oprecht ontroerd heeft: Cascade. Een plaat die afkomstig is van muzikant en kunstenaar van William Basinski. Toen ik hem dit jaar zag op het Incubate Festival in Tilburg viel alles op zijn plaats. De visuals met de schittering van licht op water, de eindeloze herhaling, alles klopte. Het is een plaat die zich moeilijk laat uitleggen, maar het horen zeker waard is.
De tegenvaller
Als een artiest die zijn werk vooral onafhankelijk uitbrengt opeens naar een groot label gaat, houd ik mijn hart vast. Bij Skylar Spence bleek dit helaas ook gerechtvaardigd. Behalve dat hij zijn naam moest veranderen, heeft hij schijnbaar ook maar gelijk besloten zijn hele disco-achtige sound overboord te gooien. Wat was ik teleurgesteld toen zijn eerste, grootschalige release zo’n inwisselbare popplaat bleek te zijn.
Top 15
Van de experimentele elektronica van Arca tot wereldnummer Hotline Bling van Drake, alles passeert de revue.
Lees ook de 2015-review van:
1. Sjoerd Bouwmeester
2. Lilit Martirosova
3. Kasper Hermans
4. Anniek Verhooren
