2017: ‘In 2018 dan Nas? Alsjeblieft?!’

2017 liet nog maar eens zien dat muziek kan verbroederen. Of, zoals heel Manchester zong, Don’t Look Back In Anger. De redactie van Nieuweplaat probeert dan ook zo vrolijk mogelijk terug te blikken op het voorbije muziekjaar. Wat waren de hoogtepunten? En wie zijn de nieuwe sterren van de toekomst? Vandaag is het de beurt aan recensent Riko van der Helm.

Ik dacht voor het schrijven van dit artikel, dat 2017 niet een fantastisch muziekjaar was. Maar toen ik vervolgens nauwelijks een van de onderstaande besluiten kon nemen, realiseerde ik me dat we niet veel meer hadden kunnen vragen, anders waren jaarlijstjes al helemaal onmogelijk.

De ontdekking

Voor mij was het dit meer het jaar van herontdekkingen. Ik ben namelijk weer de discografie langsgegaan van bands als Radiohead, The Beatles, maar ook D’Angelo. De hele zomer heb ik Eddie Cochran gedraaid. Wat een charisma had die man! Toch heb ik ook genoeg nieuws kunnen luisteren dit jaar. Ik heb enorm genoten van Sampha dit jaar, zowel live als het album. Zola Jesus en Ibeyi brengen nieuwe genres in muziek, die ik met open armen ontvang.

Maar mijn ontdekking van het jaar gaat toch wel naar HMLTD. Het is een afkorting voor ‘Happy Meal Time Limited’ en de band is al net zo raar als de naam. HMLTD heeft een hele aparte stijl die het meest doen denken aan David Bowie. Ik baal er alleen nog steeds van dat ik ze op Lowlands heb gemist, omdat ze tegelijk speelde als bovenstaande Sampha…

De tegenvaller

Jake Bugg is mijn tegenvaller van 2017. Daarmee bedoel ik niet alleen het laatste album, maar ook de persoon. Jake Bugg’s eerste twee albums waren niet perfect, maar ik heb ze wel plat gedraaid, want op zijn jonge leeftijd (19 destijds!) had hij al bakken met charisma en fijn gitaarspel. Toen is het allemaal naar zijn bol gestegen, kijk maar naar recente interviews of tweets. Het is net alsof hij Liam Gallagher imiteert, alleen in tegenstelling tot Liam heeft hij zich niet al bewezen. Jake Bugg heeft nog geen (What’s the Story) Morning Glory? of Definitely Maybe gemaakt. Daarnaast heeft hij weinig kwaliteit uitgebracht sinds 2013.

Verder heeft Weezer mij enorm teleurgesteld met hun laatste album. Voor mij was het vorige album (the White Album) een van de beste van 2016 en de terugkeer van Weezer. Pijnlijk om te zien dat ze weer terugvallen naar simpele popformules.

Het optreden

Dit is een moeilijk kopje, want ik heb zoveel sterke optredens gezien dit jaar. De meest memorabele zijn voor mij: Weezer, Iggy Pop, Thomas Azier, Sampha en Car Seat Headrest. Ondanks dat dit rijtje mijn 2017 compleet maakte gaat het optreden van het jaar naar Run The Jewels. Creatieve productie, bakken vol energie, een ijzersterk nieuw album onder de riem en een selfie na het optreden. Dat is hoe het hoort. Samen met Kendrick Lamar en nog een aantal artiesten maken ze de meest creatieve hiphop. Het is dan ook fantastisch om te zien dat ze nu de erkenning krijgen die ze al lang verdienen.

Het album

Voordat ik mijn album van het jaar toe kom wil ik deze kans pakken en wat aandacht geven aan underground hiphop. Hoe slecht dit jaar was voor mainstream (trap)hiphop, zo goed was het voor underground hiphop. Namelijk: Open Mike Eagle, Injury Reserve, Clipping, Billy Woods, Uncommon Nasa, Czarface, Quelle Chris, The Underachievers, Milo, Jonwayne, Brockhampton en Your Old Droog hebben allemaal fijne muziek uitgebracht. Mijn album van het jaar zit er echter niet tussen. Na hier veel te lang over hebben nagedacht ga ik het album van het jaar toch aan Thomas Azier geven. Hoewel ik wel enigszins bevooroordeeld ben met een optreden in mijn recente geheugen, blijf ik er achterstaan. Rouge had zeker zijn nadelen met een beetje anti-climax drops. Maar als je open staat voor elke textuurlaag die hij je geeft, dan kom je erachter dat elk geluidje zuiver in het geheel past. Ik ga ook vol smart Thomas Azier in de gaten houden.

Top 17

Het is al moeilijk genoeg om maar 17 nummers te kiezen, daarom zit er in deze lijst ook geen volgorde. Stuk voor stuk aanraders en in de meeste gevallen is het album ook het luisteren waard!

 

Vooruitblik op 2018

Ik hoop echt dat de Amerikanen in 2018 de trap-rap net zo beu zijn als ik. Mocht je de Amerikaanse Billboards enigszins volgen dan zal je weten dat tegenwoordig trap super dominant is geweest dit jaar. Voor 2018 hoop ik dat we beginnen met een nieuw album van Nas. De raplegende teased nu al meer dan een jaar dat hij nieuwe muziek heeft liggen. In 2016 zei hij op Khaled’s album: ‘My album done, just wait and see.’ 2018 dan Nas? Alsjeblieft?!

Daarnaast met de aangekondigde albums lijkt rock een flinke boost te krijgen. Arctic Monkeys, Jack White, Vampire Weekend en Interpol hebben allemaal aangegeven dat er nieuwe muziek in de maak is. Zelfs The Prodigy heeft een nieuw album aangekondigd. Ik kan niet wachten!

Bekijk ook de jaarreviews van:

  1. Ruben den Boer
  2. Lola Cooper
  3. Lex Laros
  4. Pim Sierink
  5. Mark Dierick
  6. Stef Ketelaar
  7. Ivo Terpstra