2018: 'Een 10 is alleen voor God, maar Tash Sultana kreeg van mij dit jaar een 9'

Wie kijkt naar de Nederlandse streamingscijfers van 2018 ziet hiphop, hiphop en nog eens hiphop. Er was in 2018 gelukkig meer dan alleen dat genre en iedere redacteur van Nieuweplaat heeft daar zijn eigen kijk op. Dit keer blikt redacteur Ruben den Boer terug op het afgelopen muziekjaar.

De ontdekking

Ik heb altijd moeite met dit soort eindejaarlijstjes, aangezien er muzikaal altijd zo ontzettend veel goeds voorbij komt. Over mijn ontdekking van 2018 hoef ik echter niet lang na te denken: dat was zonder twijfel BROCKHAMPTON. Met het album IRIDESCENCE weet de hiphop-boyband één van de meest originele, creatieve en diverse albums van het jaar af te leveren. Ik had de naam BROCKHAMPTON wel eens horen vallen, maar na dit jaar zal ik ‘m nooit meer vergeten.

De tegenvaller

Mijn grootste tegenvaller van 2018 – en hiermee ga ik wat mensen op hun tenen trappen – was het album van Arctic Monkeys. Aangezien ik de muziek van Arctic Monkeys altijd tof heb gevonden keek ik enorm uit naar hun volgende album. Ik was nieuwsgierig naar wat ze zouden brengen, hoe ze zouden vernieuwen en hoe ze zouden gaan verrassen. Toen ik Tranquility Base Hotel + Casino echter opzette was het gewoon… saai. Ik heb het één keer geluisterd, geen enkel nummer sprak me aan, en ik heb album sindsdien niet meer aangeraakt. Zonde.

Het muziekmoment

Je hebt concerten waar je van geniet, een fotootje van op Instagram zet en nog een dagje napret van hebt. Aan de andere kant heb je concerten waar je maanden naar uitkijkt, waarbij je elk woord meeschreeuwt en waar je nog weken aan terug blijft denken. Het concert van Kendrick Lamar in de Ziggo Dome begin dit jaar behoort absoluut tot die tweede categorie. Ik zat in de tweede ring pal naast het podium, maar toch heeft Kenny mij mijn muziekmoment van het jaar weten te bezorgen. Hoe hij zijn woorden feilloos aan elkaar rijgt, hoe hij het publiek met elke track in vuur en vlam weet te zetten en de absolute autoriteit die hij uitstraalt op het podium; dat heb ik nooit eerder gezien.

Het album

Stiekem zou ik hier nog verder willen uitweiden over hoe geweldig IRIDESCENCE is, maar ik kan mijn jaar niet samenvatten zonder het debuutalbum van Tash Sultana te noemen. Elk geluidje dat je op Flow State hoort, komt van de hand van de 23-jarige Australische singer-songwriter. Uiteraard springt haar stem eruit, maar ook haar gitaarwerk is bizar goed (luister maar naar Blackbird en Pink Moon). Een 10 is alleen voor God, maar Tash Sultana kreeg van mij een prachtige 9 voor haar debuutalbum.

Dit wil ik nog even kwijt

Dit jaar kreeg ik de kans om een van mijn favoriete artiesten aller tijden te interviewen. Ergens op een warme zomerdag sprak ik Konstantin Gropper a.k.a. Get Well Soon op een dakterras in het centrum van Amsterdam. Je krijgt niet vaak de luxe om een half uur lang met je meest beluisterde artiest van het jaar (volgens Spotify Rewind) te praten in zo’n perfecte setting. Dus wat ik nog even kwijt wil, is dat vrijwillig werk wel degelijk loont.

Vol verwachting klopt ons hart

Is Sinterklaas niet allang het land uit? Afijn, ik heb nog genoeg zaken op mijn muzikale verlanglijstje staan. Ik hoop in 2019 vooral artiesten die ik dit jaar ontdekt heb live te zien. Snail Mail, BROCKHAMPTON, Gus Dapperton, Billie Eilish, Tash Sultana, Denzel Curry, S10, ik kan zo nog wel even doorgaan. Enkele artiesten heb ik al op wat festivalposters zien verschijnen, dus ik heb zo het gevoel dat 2019 weer een topjaar gaat worden.

Top 18

18 tracks lijken te weinig om het jaar samen te vatten. Hoe ga ik al mijn hoogtepunten, jankmomenten, moshpits, verrassingen en ontdekkingen in een playlist van 18 nummers vangen? Toch heb ik een poging gedaan. Er is natuurlijk plek voor mijn nieuwe favorieten zoals BROCKHAMPTON en Tash Sultana, maar er waren ook genoeg oude bekenden die afgelopen jaar glorieus terugkeerden (Hozier, De Staat, Ben Howard, etc.). Voor nu een top 18, maar ik ben blij dat ik er volgend jaar weer eentje bij mag schrijven.