Wie kijkt naar de Nederlandse streamingscijfers van 2018 ziet hiphop, hiphop en nog eens hiphop. Er was in 2018 gelukkig meer dan alleen dat genre en iedere redacteur van Nieuweplaat heeft daar zijn eigen kijk op. Dit keer blikt redacteur Riko van der Helm terug op het afgelopen muziekjaar.
De ontdekking
Ik wil graag de volgende twee mannen in het zonnetje zetten: J.I.D. en Denzel Curry. Dit zijn de talenten waar we op kunnen vertrouwen om hip-hop een nieuwe kant in te duwen. Beiden hebben in 2018 laten zien dat ze creatief, hongerig en klaar voor de spotlight zijn. J.I.D. werd al veelvuldig vergeleken met creatieve rapkoning Kendrick Lamar. Deze vergelijkingen komen voort uit zijn timbre, flow en zijn kunst voor het maken van woordcombinaties die we niet vaak meer tegenkomen. Daarnaast kan hij evenals Kendrick verschillende stemmen opzetten en in elke stem is zijn optreden even overtuigend als indrukwekkend.
Denzel Curry heeft met zijn album TA13OO de soundtrack van mijn zomer afgeleverd. Waar andere hiphopartiesten vaak sterk in de coupletten of refreinen zijn, levert hij bijzonder goede refreinen gepaard met scherpe coupletten. Daarnaast kiest Denzel de juiste gastartiesten (waaronder bovengenoemde J.I.D.) om de luisterervaring gedurende het hele album interessant te houden. Bijna alle nummers zijn catchy, maar mocht je willen beginnen met een toegankelijke track, dan is BLACK BALLOONS het perfecte begin voor jou.
De tegenvaller
De mannen van Brockhampton hadden hun stempel gedrukt op muzikaal 2017 door drie spraakmakende en vernieuwende albums in één jaar af te leveren. De verwachtingen voor hun release in 2018 waren dan ook hoog. Ondanks dat IRRIDICENCE zeer zeker geen slecht album is, voelt het toch als een stap terug. Het is veel experimenteler en dat heeft gemixte resultaten opgeleverd. Evenals Brockhampton heeft Anderson .Paak ons wat heerlijke nummertjes gegeven (Zelfs in mijn top 18!) Ondanks een paar uitschieters viel het album mij erg tegen. Dit had weer veel te maken met hoge verwachtingen die met zijn release Oxnard gepaard gingen. Op Oxnard verliest .Paak in mijn ogen een beetje zijn charme en charisma door de gepolijste productie.
Het muziekmoment
Het muziekmoment van het jaar moet toch wel de zomer van Kanye zijn. Voordat hij vijf albums achter elkaar dropt als producer en als artiest kwam hij wel met een hele bijzondere promoactie. Door zijn rare uitspraken op Twitter, rare promotie tracks en zijn rant bij TMZ werd hij het middelpunt van de media. Dit alleen al maakte hem een van de grootste muziekfiguren van 2018 en daarna kwamen nog zijn albums. Niet alle albums waren even succesvol, maar er zaten genoeg pareltjes tussen en het getuigt van Bowie-esque werklust.
Het album
Er zijn meer kandidaten dan ooit voor het album van het jaar, want we hebben dit jaar nog meer goede muziek gekregen dan vorig jaar. Ik kies voor twee albums van het jaar. Jack White’s Boarding House Reach en Natalia Lafourcade’s Musas. Niet iedereen was even enthousiast over Jack White’s nieuwe richting. Voor mij was het een geslaagd experimenteel album vol met interessante ideeën. Voor anderen was het een rommeltje met gebrek aan klassieke popstructuur, voor Jack White was het een logische volgende stap in zijn carrière. De fenomenale gitarist heeft zich doorontwikkeld tot top producer, labelbaas, gitaarlegende en culticoon. Een simpel garagerock album à la The White Stripes zou niet bij zijn nieuwe status passen. Nee, Jack White heeft het allesbehalve makkelijk voor zichzelf gemaakt. Ondanks alle synthesizers en muzikale trucjes is nog wel te horen dat dit een Jack White album. De iconische distorted gitaren ontbreken niet, de iconische piano geluiden ontbreken niet en de breekbare karakteristieke vocalen ontbreken niet. Het album van de Mexicaanse Natalia Lafourcade is een heerlijk, verfijnd, lief, Spaanstalig album. Als je destijds van Buena Vista Social Club hield, is dit een must-listen.
Wat ik verder nog kwijt wil
Astroworld is een album dat nog wat aandacht verdient. Al valt dit album een beetje buiten mijn bootje vanwege de stijl. Ik denk dat de culturele impact niet onderschat moet worden. Travis Scott heeft met Astroworld het ultieme album gemaakt van het geluid van de tijd. Ik denk dat als we later terug zullen kijken en Astroworld het absolute hoogtepunt aanduidde van het trap-rap tijdperk. Niet alleen is de productie uiterst creatief in een repetitief genre, maar alle toonaangevende artiesten van deze tijd verschijnen als gast op Astroworld: Drake, James Blake, The Weeknd, Frank Ocean, Tame Impala, Quavo, John Mayer, Thundercat en ga zo nog maar even door. Als iemand over 30 jaar vraagt: “Wat was de muziek van 2014-2018?”, dan komt Astroworld bovenaan het lijstje.
Top 18
Alle tracks die het hebben gehaald creëren samen misschien wel de afspeellijst met de meeste genres van alle top 18’s. Dit is een gevolg van mijn selectie voor niet te veel dezelfde muziek, want aan een tekort aan kandidaten voor de top 18 kom ik niet. Al met al hebben we een prachtig jaartje achter de rug, laten we hopen dat 2019 net zoveel brengt als 2018!
Vol verwachting klopt ons hart..
James Blake! De kans is groot dat een van de meest innovatieve artiesten van het moment ons in 2019 weer gaat verblijden met een nieuw album! De paar singles die hij heeft uitgebracht dit jaar waren alvast veelbelovend.
Lees ook de jaarreview van:
– Stef Ketelaar
– Kasper Hermans
– Ivo Terpstra
– Lex Laros
– Pim Sierink
– Ard Offers
– Wessel Uphoff
