Er zit weer een bewogen muziekjaar op. Het was vooral het jaar waarin Nederland het Eurovisie Songfestival won. Gelukkig viel er nog veel meer te beleven op muziek gebied. Iedereen binnen Nieuweplaat heeft daar zijn eigen kijk op. Dit keer blikt recensent Pim Sierink terug op het afgelopen muziekjaar.
De ontdekking
Noname was voor mij de absolute ontdekking van het jaar. In het voorjaar redelijk onwetend van haar klasse meegesleurd naar een concert en de rest van het jaar heeft ze me niet meer losgelaten. Mijn persoonlijke tweede artiest van het jaar, aldus Spotify—met slechts ome Neil Young als haar meerdere. En dat zegt wat. Haar jazzy hiphop, de sterke en zeer relevante teksten, haar verlegen persoonlijkheid; alles draagt bij aan de zo sterke muzikale ervaring. We kunnen veel van haar leren, als we alleen maar luisteren en proberen te begrijpen. Enlighten us, please!
De tegenvaller
De nieuwe plaat Hot Motion van Temples was toch een behoorlijke teleurstelling. Het retro-sixties geluid heeft enorm veel potentie en dat de heren kunnen spelen moge duidelijk zijn. Er mist alleen een flinke lading spanning. Nergens gaat Temples het boekje te buiten en het gevolg is een wat levenloze plaat gevuld met bombast, voor mij een dodelijke combinatie. Jammer!
Het muziekmoment
Ik heb mij zeer goed vermaakt op het Transition Festival in april. Ik heb er een hele hoop coole artiesten mogen aanschouwen. Een greep: Shai Maestro Trio, Beraadgeslagen, Nubya Garcia, ‘The Young VIP’s’ Sun-Mi Hong en Sanne Rambags. En vergeet natuurlijk Arp Frique & Family niet! Een absoluut fijne jazz-dag was dat, deze vierde editie van Transition. Komend jaar wordt het festival vanwege het vijfjarig jubileum flink uitgebreid van één naar drie dagen. Of ik dan ook van de partij ga zijn is nog even bezien gezien het financiële plaatje, maar dat er weer een hoeveelheid kwaliteit naar Utrecht komt durf ik wel te garanderen. Transition Festival heeft tot nu toe nog niet teleurgesteld in ieder geval.
Het album
Dat is zonder twijfel de EP Next of Kin geworden van Dawn Brothers & Friends. Op deze plaat komt zowat de hele Nederlandse americana-scene samen: Dawn Brothers, DeWolff, Merel Sophie, Tim Knol en natuurlijk de eervolle vermelding voor Stefan Wolfs en Sam Jones. Het moest er ook een keer van komen. En wat een liefde dat het oplevert! Twee keer heb ik Dawn Brothers & Friends dit jaar live mogen meemaken en dat smaakte altijd weer naar meer. Laten we hopen dat het niet bij dit uitstapje blijft.
Top 19
Het is weer eens een willekeurig lijstje geworden, waar geen pijl op te trekken is. Opvallendste aanwezige is misschien het nummer City Diamond van Reid Anderson, Dave King en Craig Taborn, afkomstig van een album dat uit het niets op mijn bord viel en waar ik sindsdien flink van heb zitten smullen.
Hier kijk ik naar uit
Erg benieuwd ben ik naar de nieuwe plaat van DeWolff, die een album in een tourbusje hebben opgenomen met zeer beperkte middelen. Verder kijk ik uit naar Footprints Festival in februari, een prachtig klein festivalletje dat haar tweede editie in gaat. Wat het is? Een festival waar ‘traditionele en moderne geluiden vermengd met invloeden uit verre windstreken ons van het bekende pad wegleiden’, aldus organisator Tivoli Vredenburg, wat het er niet echt duidelijker op maakt. Faraj Suleiman en Flamingods komen in ieder geval spelen en een hele hoop voor mij nog onbekende artiesten.
Lees ook de jaarreview van:
2. David Rooker
3. Julia Onclin
