2020: "De teksten van Berninger raken me niet"

2020 werd een jaar om nooit te vergeten. Helaas niet om de goede redenen. De muziekindustrie kreeg vanaf begin maart klap na klap te verwerken. Gelukkig deden veel artiesten waar ze goed in zijn: ze sleepten ons het jaar door met goede muziek, livestreams, inventieve coronasingles, -medleys, -covers en -samenwerkingen. We genoten volop, al beviel niet alles even goed. De redactie kijkt terug op het bewogen 2020 met vandaag Dagmar Pluijm.

De ontdekking

In 2009 brachten ze hun eerste plaat uit en ze hebben in het voorprogramma van Radiohead gestaan, toch ontdekte ik Other Lives dit jaar pas. In januari om precies te zijn. En dat was net op tijd, want in april kwam de band met een nieuwe plaat, na vijf jaar radiostilte. For Their Love is mijn grote ontdekking van dit jaar. Het album staat vol met prachtige nummers waardoor je je in sprookjesachtige sferen waant. De prachtige, soms ietwat dramatische, instrumentals en dromerige teksten zijn precies wat de band zo goed maakt. Soms hangt er een onheilspellende sfeer, wat goed terug te horen is in Nites Out. Lekkere folk dus, om het jaar mee in te luiden. Mijn favorieten zijn Lost Day, Cops en We Wait. Absolute pareltjes. De liefde voor indiefolk was er al, Other Lives heeft het alleen maar versterkt en daar ben ik ze ontzettend dankbaar voor.

De tegenvaller

Toen Matt Berninger, van The National, een soloalbum aankondigde kon mijn geluk niet op. Dacht ik. Maar dat geluk was van korte duur: Serpentine Prison valt ontzettend tegen. De teksten van Berninger raken me niet, de diepgang is ver te zoeken en het album voelt, op een rare manier, heel geforceerd. Als frontman van The National zat Berninger natuurlijk wel vast aan torenhoge verwachtingen. Er staan ook zeker wel goede nummers op het album. One More Second had zo op een plaat van The National kunnen staan en Loved So Little is, naar mijn mening, veruit het beste nummer op de plaat. Maar als je dit jaar het betere werk van de bandleden wil horen, dan moet je bij Taylor Swifts folklore en evermore zijn.

De perfecte coronasingle

Mijn perfecte coronasingle is Realiti van Marika Hackman, afkomstig van haar album Covers. In november releasde Hackman haar plaat. Het plan was eigenlijk om tijdens de lockdown aan haar vierde album te werken, maar dat ging niet zoals gepland. Uiteindelijk ontstond er een prachtige verzameling covers, van onder andere Grimes, Beyonce en The Shins. De covers zijn allemaal redelijk rustig, maar misschien is dat juist wel wat we nodig hebben in tijden van een lockdown.

Houseparty van MEROL heb ik ook vaak gedraaid, over coronasingles gesproken. Nu kan ik me niet volledig vinden in de lyrics want voor de lockdown ging ik ook al niet naar de club of kroeg, maar ik voelde me, net als MEROL, wel pacman in de Ap.

Het album

Januari was een goed begin van een minder goed jaar. Eefje de Visser bracht Bitterzoet uit en Bombay Bicycle Club keerde na zes jaar terug met Everything Else Has Gone Wrong. Aan het begin van de herfst kwamen Fleet Foxes en This is the Kit met nieuwe platen. Keuzestress alom, maar Eefje de Visser is toch mijn grote winnaar. Op Bitterzoet bewijst ze maar weer eens dat ze zo ontzettend goed is en nog altijd beter wordt. Het album opent met Zwarte Zon. Een prachtig nummer, wat me nu bijna een jaar later nog steeds kippenvel geeft. En waar het hele album vol staat met prachtige donkere synthpop, komt dat bij Stilstand op een hoogtepunt. Als je nog niet verliefd was op muziek met elektronische invloeden, dan ben je het na dit nummer wel. De videoclips van de nummers zijn ook stuk voor stuk prachtig. Vooral die van De Parade is het kijken waard. Nederlandstalige muziek op z’n best, als je het mij vraagt.

Top20

Heel divers durf ik hem niet te noemen. Mijn Top20 bestaat uit indiefolk, indierock en wat Nederlandse artiesten. Roisin Murphy is de meest opvallende naam in het lijstje. Haar laatste plaat leent zich prima voor de dansvloer, wanneer het weer kan.

Hier kijk ik naar uit in 2021

Heel veel concerten en festivals. Ik heb nog kaartjes liggen voor Foals en Eefje de Visser en Down The Rabbit Hole en Best Kept Secret stonden ook op de planning. Laten we hopen dat het volgend jaar weer kan. Wat muziek betreft: stiekem hoop ik nog steeds op een wederkeer van The Maccabees, maar voor een daadwerkelijke comeback mogen we naar Alt-J kijken. De band kondigde laatst op Twitter aan dat ze bezig zijn met nieuwe dingen. RELAXER was vet, ik heb hoge verwachtingen.