2016 zit er nog niet helemaal op, maar de laatste meesterwerken van het jaar lijken inmiddels wel uitgebracht. Nieuweplaat.nl beschouwt ook dit jaar weer uitgebreid na met de persoonlijke voor- en afkeuren. Na welk optreden liepen we nog een week in een roes rond? En welke artiest bracht een plaat uit die we liever niet meer horen? Vandaag is het de beurt aan Daan Koster.
Terwijl ik heel hip achter een laptop gember-citroenthee drink en een kippige tosti met avocado eet in een hippe tent in Amsterdam, denk ik terug aan een fenomenaal muziekjaar. Ja, het was ook tragisch. We verloren David Bowie (met als gevolg twee maanden intense rouw), Leonard Cohen, Prince, Sharon Jones en.. hier houd ik op, anders stort ik in het openbaar in. Naast deze tragische stergevallen is 2016 vooral enorm voort te borduren op het voorgaande jaar, maar wel op een fantastische wijze waar mijn oren niet op voorbereid waren.
De ontdekking
Voor de ontdekking begin ik bij wat Nederlandse acts. Oraclez wist me te verrassen met hun fantastische, duistere elektro-pop en ook de recente Popprijswinnaar Jagd weet met hun chaotische punk de oren te bevredigen. Check vooral even de geweldige clip van single Parlay en je bent verkocht. Buiten de grenzen van de lage landen wist Maarten Devoldere (Balthazar) met zijn soloproject Warhaus mij enorm mee te slepen. Poëtische teksten, prachtige producties en een diepe stem: om van te zwijmelen. Ook de tienerbroertjes van The Lemon Twigs die met hun throwback to the good old days-stijl de wereld min of meer aan het veroveren zijn, hebben een fan in mij gevonden.
De tegenvaller
Kanye, Kanye, Kanye….. keer na keer wist de rapper een briljant album af te leveren. Persoonlijk doet The Life Of Pablo mij weinig. Het nummer Ultralight Beam is geweldig, maar verder mis ik iets. Misschien ben ik vergiftigd door de negatieve aandacht die hij krijgt in de media, maar Kanye’s laatste album heeft mij op geen enkele wijze weten te raken. Verder zijn er weinig teleurstellingen. Ja, Gwen Stefani ging de Adele-kant op met haar nieuwe album This Is What The Truth Feels Like. Jammer, want Gwen was een van die grote popartiesten die een sprankeltje originaliteit bracht met oude hits als What You Waiting For en Hollaback Girl. Maar goed, dat was in 2004. Ook Lady GaGa’s Joanne doet mij weinig, ondanks de mooie ballads. Platte countrypop en een teleurstellende samenwerking met Florence Welch geven Joanne helaas niet meer dan een hoog ‘meh’-gehalte.
Het concert
De beste optredens die ik gezien heb dit jaar waren van Sigur Rós en LCD Soundsystem op Lowlands en Anohni op Down The Rabbit Hole. De eerstgenoemde legendarische band uit IJsland stond met zoveel passie te spelen. De tranen vloeiden over mijn wangen. Ook Anohni wist me met haar bijzondere optreden volledig te raken tegen de tijd dat ze Drone Bomb Me inzette. Het grootste hoogtepunt was de headline show van LCD Soundsystem op Lowlands. Ik was vrij onbekend met hun oeuvre, en waande me in een van de meest energieke shows die ik ooit gezien heb. De vocalen van James Murphy waren fenomenaal en de band speelde geniaal. Om voor altijd aan terug te denken. #Nogmeerzwijmelen
Het album
Het zou een schande zijn als ik David Bowie niet op nummer één zou zetten. Zijn laatste album Blackstar kwam enkele dagen voor zijn overlijden uit. Een experimenteel meesterwerk dat op alle vlakken fascineert. Alleen Bowie kon van zijn dood een kunstwerk maken. De video’s, de bijbehorende geheimpjes in het artwork, maar vooral: de muziek. Meeslepend, dramatisch, puur en simpelweg het beste album wat dit jaar is uitgekomen.
Top 16
Voor mijn top 16 heb ik een aantal nummers uitgekozen die ik veel geluisterd heb en/of mij geraakt hebben. Beyonce’s Sorry of Formation kan ik er helaas niet bij zetten, want Tidal-gedoe.
De vooruitblik
In de nieuwe releases van Foxygen, The XX & Run The Jewels heb ik extreem veel zin. Verder hoop ik op de terugkeer van HAIM. Ik verwacht echter niet dat 2017 net zo geweldig als 2016 wordt. We kunnen tenslotte niet altijd alles hebben. Daarnaast hoop ik dat Drake een pauze neemt en Gorillaz’ terugkeer heel gaaf wordt. En please Taylor Swift, maak niet dat hiphopalbum waarover gespeculeerd wordt.
Bekijk ook de jaarreview van:
1. Stef Ketelaar
2. Mark Kovac
3. Wessel Uphoff
4. Mark Dierick
5. Karlijn Martens
6. Britt Henneken
7. Ivo Terpstra
