Tonnie Dieleman, ook wel bekend als Broeder Dieleman, heeft er een succesvol jaar opzitten. Naast een strak uitverkochte tour met zijn grote held Bonnie ‘Prince’ Billy bracht hij ook nog Gloria uit, het vervolg op Alles is IJdelheid. Tijd dus om deze Zeeuw eens flink aan de tand te voelen.
Vorig jaar ben je op tournee gegaan met je grote held Bonnie ‘Prince’ Billy en nu is er een Spilt 7” uit met jullie samen. Voelt deze plaat als een afsluiter van deze periode?
Niet echt een afsluiter maar ik vind het wel leuk dat er een fysiek product uit voort is gekomen.
Geloof is een thema dat vaak naar voren komt in verschillende interviews. Heb je soms het gevoel dat je je overtuiging moet verdedigen tegenover mensen?
Er zijn mensen die de religieuze thema’s uit mijn muziek niet trekken of vinden dat ik koketteer. Soms hebben die mensen zelf een negatieve ervaring met een religieuze opvoeding of wekt religie in wat voor vorm ook gewoon irritatie op bij ze. Soms zijn het mensen die de jaren 60 hebben meegemaakt en religie zien als iets waar men zich toen van los gevochten heeft. Ik heb zelf geen negatieve associaties bij religie, het kan een heel mooi iets zijn, zeker in muziek. Overigens moet ik me aan de andere kant ook wel eens verdedigen tegen christenen. Vaak willen mensen duidelijkheid; geloof je nou of niet? En wat geloof je dan precies?
Merk je dat de rol van religie veranderd is in de maatschappij? Of zoals je twitterde: ”wel heel veel ironische postmoderne christenen in mijn tijdlijn”?
De kerken lopen leeg, toch? Ik heb niet het idee dat er minder religie is in de maatschappij overigens. Het christendom dat ik nog meemaak heeft de laatste jaren wel veel nieuwe vormen gekregen en een minder eenduidige kijk op het leven en de leer. Ik interpreteer geloof als iets dat nooit een vaste vorm heeft en ik zou het nooit claimen als waarheid. Ik vind overigens wel dat nuanceren over het algemeen een goede zaak is.
‘De avonden zijn om te compenseren wat overdag is verknoeid,’ deze citaat van dichter Willem Wilmink twitterde je laatst. Haal jij inspiratie uit het werk van Wilmink?
Ja, ik vind Willem Wilmink’s werk echt schitterend. Verraderlijk eenvoudig soms en altijd enorm liefdevol. Ik vind slaapliedje heel erg mooi.
Onlangs gooide je zowaar een drone nummer op Twitter, met een sample erin van een man die, dankzij houtbewerking, een hele nieuw perspectief krijgt over het leven. Heb jij het idee dat muziek jou leven ook op zo’n drastisch manier heeft veranderd?
Ah, Omer Gielliet! Dat is een pastoor en beeldhouwer in Breskens met een mystieke kijk op het leven. Muziek heeft zeker mijn leven verandert, en blijft dat ook doen tot nu. Ik heb geen moment gehad als Omer dat ik geroepen werd, maar het voelt wel degelijk als een vervulling van wie ik als mens ben.
Afgelopen jaar stond je in het voorprogramma van bevriende groep John Coffey. Dat is toch een heel ander publiek dan dat op je eigen shows afkomt. Zoek je graag zulke spanningen op?
Ja, ik geniet daar wel van en ik leer er heel veel van. Het was ook gewoon om een leuke avond te hebben en bier met ze te drinken, ik mag ze erg graag. Ik leer voornamelijk op zo’n avond dat je muziek niet te serieus moet nemen.
Wat spanningen betreft, in een interview met 3voor12 liet je weten dat, als je een Blaudzun kant op zou gaan, je zou gaan klinken als Swans. Nu lijkt het nummer Adriana bijna wel een soort bevestiging van deze uitspraak. Zit er een kans in dat wij meer gaan horen van de woeste Dieleman?
Woest zelfs! Het soort muziek dat er uit komt is niet echt een hele bewuste keuze. Ik ben een behoorlijk driftig iemand, dus wie weet!
Foto: Eduard Walhout
