De alternatieve pop band van Suus de Groot klinkt eigenlijk niet Nederlands. Het is folk, maar met een geheel eigen sound. Met The Whale scoorde ze een 3FM Megahit. Ze bracht debuutalbum Mosaic uit en begon aan een clubtour. Suus noemt zichzelf dertien in een dozijn, maar de manier waarop ze vrolijk en openhartig vertelt, haar vrijgevigheid en de liefde die ze voor haar band koestert, maken haar juist bijzonder.
Een half jaar voor je eindexamen van het Conservatorium in 2010 viel je band uit elkaar. Je maakte al eigen nummers en besloot alleen door gegaan. Was dat het begin van Sue The Night?
“Ja, ik heb toen een aantal muzikanten bij elkaar gezocht zodat ik nog wel kon afstuderen. Dat is gelukt en na mijn afstuderen ben ik meer gaan optreden met muzikanten waaronder Linda van Leeuwen. We hebben meegedaan aan De Grote Prijs van Nederland en de Popronde. We traden 25 keer op in twee maanden. Dat was veel!
Daarna viel ik wel in een soort zwart gat en dat was best eng. Ik was net afgestudeerd en stond er ineens alleen voor. Ik heb toen een boeker benaderd, maar omdat ik nog geen muziek had opgenomen konden ze niet zoveel voor me doen.
Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en via Facebook een bericht gestuurd naar producer Pascal Deweze. Ik wilde graag met hem werken. Hij werkt samen met Tim van Hamel van Millionair. Ik kende hem van Broken Glass Heroes en hield van zijn vrolijke Beachboys achtige sound.
Ik kreeg al snel een lange mail terug dat hij mijn muziek mooi vond en het zaadje voor de samenwerking van een album was geplant. Ik heb Linda gevraagd mij te helpen met het maken van de demo’s. Zij had de goede apparatuur en uiteindelijke heb ik zeven nummers met haar opgenomen en vier met Pascal. Het was een magisch proces dat als puzzelstukjes in elkaar viel”.
Jullie hebben een geheel eigen sound. Mosaic is een rijk album met verschillende invloeden. Soms lijkt t iets weg te hebben van Fleetwood Mac. Het is vrolijk, melancholisch en ook up-tempo. Hoe zou jij jullie muziek omschrijven?
“We zijn een sextet met veel instrumenten. We maken alternatieve pop muziek met een melancholische en een dansbare inslag. Ons publiek kan in drie kwartier huilen en dansen. We hebben highs en lows. We zijn een kakofonie van smaken, ieder heeft zijn eigen karakter. Het is dynamisch groot, maar we kunnen het ook klein houden. De muziek ligt zó dicht bij ons. Het karakter van ieder bandlid is terug te horen in onze muziek. Fool’s Gold, dat ik schreef met Mathias Janmaat (de zanger van Bombay) ligt het minst dicht bij mij. Als je samen een liedje schrijft moet je toch tot een compromis komen en probeert de emoties van beide te combineren en erin te verwerken.
We luisteren zelf graag naar muziek met gitaren zoals The War On Drugs, Arcade Fire, maar ook Feist, Grizzly Bear en Elbow.”
Wat zijn je verwachtingen voor de toekomst?
“We zijn met onze clubtour begonnen en hopen deze zomer natuurlijk op heel veel festivals te staan. Ik ben nieuwe liedjes aan het schrijven en hoop in de toekomst een tweede album uit te kunnen brengen. Hopelijk is dat net zo goed als Mosaic of misschien wel beter. Die tweede plaat zou ik graag met Linda op willen nemen. Voor nu wil ik eigenlijk gewoon genieten van hoe het gaat en deze magische energie doorzetten.
