Liefst 55 albums werden er dit jaar door de redactie beoordeeld met een 8,0 of hoger. Daaruit hebben alle medewerkers van Nieuweplaat een top 10 samengesteld. Met als grote vraag: wie wordt de opvolger van Tyler, the Creator dat vorig jaar met IGOR de titel Album van het Jaar opeiste?
- 5 Seconds Of Summer – CALM
5 Seconds Of Summer slaagt erin nu al jaren populair te zijn, zijn geluid te blijven ontwikkelen en toch nooit helemaal te vervreemden van zijn eigen geluid. Dat maakt CALM ook mede tot zo’n geslaagd album. ‘Met een nieuwe lp als CALM kun je je alleen maar afvragen wat de band nog meer in zijn mars heeft’, zo luidde de conclusie van de recensie van Julia Onclin afgelopen maart dan ook. Recensent Jaime Andreas sluit zich daarbij aan. ‘Voor mij is de plaat CALM het complete plaatje. De songteksten zijn diepgaand en volwassen, de beat is altijd catchy en de vocals zijn ontzettend goed. Keer op keer klinken albums van 5 Seconds of Summer vernieuwend en verrassend. De band is niet bang te experimenteren met nieuwe geluiden en andere stijlen.’
- Halsey – Manic
Manic is als het ware het dagboek gemaakt door Halsey. Het wordt persoonlijk en daardoor ook emotioneel. Verder toonde de zangeres qua soorten nummers ook goed te kunnen variëren, zo schreef Jaime Andreas ook al in haar recensie over Manic: ‘Halsey laat met dit album zien dat ze een mooie mix kan maken van populaire tunes en gevoelige kleine liedjes.’ De combinatie zorgde er in ieder geval voor dat collega-recensent Anna Huiberts verliefd werd op deze plaat. ‘Mijn Spotify Rewind zegt genoeg: mijn top 5 bestaat alleen uit haar nummers. Bovendien verzorgde Halsey eind februari mijn laatste concert voor lockdown. Manic live was nog beter dat gehoopt, ik genoot er enorm van. Clementine is een prachtige ballad, terwijl je volledig uit je dak kan gaan op 3AM. Er zit voor iedereen wat tussen waar je van kan houden. En ik hou gewoon van het hele album.’
- Phoebe Bridgers – Punisher
Na een goed debuut moet je nog altijd maar bevestigen en Phoebe Bridgers deed dat met verve. Punisher veroverde onmiddellijk vele harten. Ook Willemijn Gigase was direct onder de indruk van deze plaat. ‘Op jonge leeftijd heeft Phoebe Bridgers haar talent bevestigd en het is nog maar uitkijken wat de toekomst brengt.’ Wat Dagmar Pluim is de naam van Bridgers in ieder geval een die lang zal blijven hangen. ‘Punisher is een perfecte combinatie van donkere, en soms minder donkere, instrumentals, fijne vocals en soms ontzettend rare lyrics. Ik bedoel, ik ken maar weinig artiesten die over alien spaceships zingen. De nummers zijn op zichzelf ontzettend sterk, maar het album is als geheel ook heel mooi. In die 40 minuten verveel je je geen seconde en I Know The End is een van de beste album eindes die ik ooit gehoord heb.’
- Lady Gaga – Chromatica
De qua naam bekendste artiest in deze album top 10 is Lady Gaga. Haar plaat Joanne kon vier jaar terug op minder lovende kritieken rekenen, maar met Chromatica sloeg ze dit jaar hard terug. ‘Je kunt met deze hits compleet uit je dak gaan en genieten van de vele trucs die ze uithaalt’, zo schreef Noortje van Bentum. ‘Alle geniale muzikale effecten, diepe beats en interessante samenwerkingen hebben een succesvolle plaat tot stand gebracht.’ Melvin Pieters vult aan. ‘Chromatica is Lady Gaga’s zesde album waarmee ze terugkeert naar de elektropop waarmee ze twaalf jaar geleden doorbrak. Op het nieuwe album bewijst Gaga dat ze een wereldster is en laat ze met de elektronische muziek, instrumentale intermezzo’s, hitsingles en speciale overgangen horen dat het een echte reis is door een nieuwe wereld.’
- Gorillaz – Song Machine: Season One, Strange Timez
Gorillaz en vele anderen. Zo kunnen we wel stellen. Liefst 24 gastartiesten voor zeventien nummers telt Song Machine: Season One, Strange Timez. Dan loop je het risico dat het een onsamenhangend allegaartje wordt, maar dat was allerminst het geval voor deze plaat van Gorillaz. Bovendien slaagde de formatie erin oud en nieuw te laten corresponderen. ‘Song Machine, Season One vermengt de oude Gorillaz-sound met nieuwe geluiden, iets dat we in voorgaande platen hebben gemist.’ Voor Lola Cooper is Song Machine: Season One Strange Timez vooral een grote ontdekkingsreis. ‘Het is een heerlijk album waar je urenlang naar kunt luisteren, zonder er moe van te worden. Je vindt altijd iets nieuws dat je tijdens de vorige luistersessie niet had opgemerkt. Gorillaz is weer helemaal terug met dit album.’
- Mac Miller – Circles
Anderhalf jaar na zijn dood verscheen het creatieve sluitstuk van de bijzondere carrière van Mac Miller. ‘Circles is een prachtige conclusie van de bijzondere creatieve ontwikkeling die Miller in zijn carrière doormaakte’, zo meldde Bram van Eijndhoven toen het album in janauri uitkwam. ‘Zelden hoorden we hem zo gevoelig, zo persoonlijk en zo kwetsbaar. En nog nooit werd zo sterk tentoongesteld wat een mooie, gevoelige liedjes hij kon schrijven.’ Nu bijna een jaar later is Tamar Terpstra het daar nog steeds mee eens. ‘Circles is mijn favoriete album van 2020, omdat het bestaat uit erg uiteenlopende nummers die samen toch een samenhangend geheel vormen. Het album vormt hiermee een prachtig afscheid voor de fans. De verschillende liedjes zorgen voor een fijne afwisseling tussen rustige r&b en hiphop, precies waar Mac Miller aan te herkennen is. Op het album komt zijn veelzijdigheid naar voren doordat hij zijn verschillende muzikale kanten laat horen. Hier is de ruimte voor omdat de plaat helemaal geen featurings van andere artiesten bevat en dat is precies wat het zo sterk maakt.’
- Tabitha – Hallo Met Mij
Hallo! Met de enige Nederlandse notering in deze top 10. Tabitha scoort goed met haar album Hallo Met Mij. Ondanks enkele grote featurings steelt ze zelf de show volgens Wessel Uphoff. ‘De absolute bazin is toch Tabitha zelf. Zelfliefde. Gebroken-harten-gedoe. She does is all, en ook nog eens heel goed. Hallo Met Mij is Tabitha’s eerste independent album en als we Tabitha moeten geloven (zoals ze zingt op Het Spijt Me Niet) hoeft ze opbrengsten met niemand te delen. Kassa voor Tabitha, want dit album verdient het om helemaal kapot gestreamd te worden.’ Destiny de Wit vult aan. ‘Ik kan (en ik denk vele anderen met) mij echt kan vinden in haar songteksten. De teksten hebben een diepe betekenis. Als je bijvoorbeeld door een break-up gaat kunnen sommige van haar liedjes dienen als steun, door het kwetsbare randje. Ook hebben de liedjes een pakkend refrein dat de hele dag in je hoofd blijft hangen. En los daarvan is ze natuurlijk een hele goede zangeres.’
- Tame Impala – The Slow Rush
In 2015 won Tame Impala deze titel al eens met Currents. The Slow Rush mag dan een geweldig album zijn, aan die toppositie komt het project van Kevin Parker dit keer niet. Toch zegt dat niet dat het album niet van de hoogste kwaliteit is. Sterker nog. ‘Zelden klinkt een album zó perfect’, zo schreef Lola Cooper in haar recensie. ‘Dat is nogal een statement, maar voelt toch als de enige juiste manier om de plaat te beschrijven. Tame Impala weet je als de beste een drugstrip te geven zonder drugs te hoeven gebruiken.’ Jim Pouli kan niet anders dan die mening te onderschrijven. ‘Een indrukwekkend album, stampvol instrumenten en prachtig gearrangeerd. Het blijft fantastisch knap dat alles is geschreven, uitgevoerd en gemixt door enkel Kevin Parker. De muziek klinkt kolossaal, maar weet je na één keer luisteren al te grijpen door pakkende refreinen en de meeslepende stem van Parker. The Slow Rush draait zonder twijfel tot in 2021 op herhaling.’
- Nothing But Thieves – Moral Panic
Bands die in het voorprogramma staan van Muse worden vaak snel groot. Het gold voor Editors, Bastille en nu ook Nothing but Thieves. Kayleigh Mensinga was lyrisch in haar recensie over de de plaat Moral Panic. ‘ De stijgende lijn die na het debuutalbum met Broken Machine werd ingezet duurt voort. Nothing But Thieves heeft zich ontwikkeld tot een gedreven band die ongetwijfeld staat te trappelen om het live ook weer waar te maken.’ En ze is niet de enige, want Joren Bassant heeft gelijke teksten. ‘Moral Panic is een album gevuld met knallende, verfrissende en vooral originele rocknummers. Een plaat die mij concerten het best laat missen. Je wilt bij het luisteren midden in een drukke zaal meeschreeuwen met de stadionknallers die hierop staan. Met dit derde album bevestigt de band hun talent en zijn ze geen groentjes meer. Met de afwisseling tussen explosie en subtiliteit zet de band in 11 nummers neer hoe moderne rock zou moeten klinken.’
- Taylor Swift – folklore
Niet een, maar twee sterke albums. Taylor Swift scoorde dit jaar met zowel folklore als evermore. Daarvan sloeg de eerste release net wat beter aan. ‘Iedere keer dat je de nummers hoort, lijken er nieuwe elementen naar boven te komen. Het is niet gevuld met nummers die elke hoek van een stadion kunnen bereiken, maar de zachte pianoklanken en kabbelende gitaren dragen bij aan Swifts meest ontwikkelde album’, zo dicteert Willemijn Gigase. Ook Koen Verhulst was onder de indruk van de getransformeerde zangeres. ‘Taylor Swift heeft hiermee een hele nieuwe kant laten zien van zichzelf. folklore heeft een hele andere sound en geeft het gevoel dat Taylor echt een album heeft gemaakt waarin ze haar fantasie de vrije loop heeft gelaten. Ik heb het album al heel vaak op repeat geluisterd en ben ‘m nog steeds niet beu.’ Volgens David Rooker heeft Swift op deze manier haar sporen in de alternativiere scene (terug)verdiend. ‘2020 werd het jaar waarin popprinses Taylor Swift ineens indie credibility kreeg. Aan het einde van de zomer bracht ze ons uit het niets het intieme folklore. Natuurlijk met single cardigan, maar ook het duet met Bon Iver, exile (hoog geëindigd in veel eindejaarslijstjes). Tel daar mijn persoonlijke favorieten the 1 en betty bij op en je hebt een prachtige collectie luisterliedjes. Swift schreef prachtige teksten over verschillende, fictionele karakters en de muzikale omlijsting, met vooral veel piano, zorgt ervoor dat de plaat echt de herfstsfeer aanboort.’
