Al meer dan twintig jaar behoort Edsilia Rombley tot de topvocalisten van Nederland. Vier jaar geleden bracht ze – vanwege haar succes door haar deelname aan tv-programma Beste Zangers – het album The Piano Ballads (Volume 1) uit. Nu is daar eindelijk het vervolg van verschenen. Reden genoeg om de Amsterdamse daar eens over uit te horen!
Je nieuwe album The Piano Ballads is het logische vervolg op het eerste deel dat vier jaar geleden uitkwam. Waarom heeft het zo lang geduurd voordat je met de opvolger kwam?
‘De jaren zijn echt voorbij gevlogen omdat ik tussendoor zoveel verschillende dingen heb gedaan. Dance Dance Dance, de Ladies Of Soul-concerten, optredens door het hele land, en daarnaast ben ik natuurlijk ook nog gewoon moeder. Na de Ladies Of Soul-concerten van afgelopen maart besloot ik om na de zomer langzaam te beginnen met het nieuwe album: The Piano Ballads, Volume 2. Ik had nog een hele lijst van liedjes liggen met verzoekjes die de fans bij het eerste deel hadden opgestuurd. Daarnaast heb ik weer een oproep gedaan op social media voor nieuwe liedjes. Vervolgens is alles op een stapel gegaan, heb ik alle inzendingen bekeken en de uiteindelijke keuzes gemaakt.’
Je wilt zo’n liedje natuurlijk wel overeind houden en wanneer je dan in aan een toonsoort gaat knutselen, heeft het soms niet meer het vuur wat het moet hebben
Welke nummers op het album waren een uitdaging om mee aan de slag te gaan?
‘In The Middle (van Zedd, Marren Morris & Grey red.) en One Last Time (van Ariana Grande red.). De originele versies zijn zo hip en commercieel en we wilden er gestripte versies van wilde maken. We zaten echt te knoeien met de timing, de melodieën en de juiste toonsoort omdat ikzelf alles een paar octaven lager zing. Je wilt zo’n liedje natuurlijk wel overeind houden en wanneer je dan in aan een toonsoort gaat knutselen, heeft het soms niet meer het vuur wat het moet hebben. Dat soort dingen waren best lastig maar ik ben blij dat het uiteindelijk gelukt is en dat ze op het album terecht zijn gekomen.’
Op het eerste piano album stonden ook een aantal Nederlandstalige songs. Op dit album helemaal niet. Is daar een reden voor geweest?
‘Tijdens het selecteren van de liedjes merkte ik al dat er weinig Nederlandstalige verzoekjes binnenkwamen. Daarom deed ik weer een oproep bij de mensen via social media, maar daar kwamen niet echt liedjes op terug die ik heel erg voelde om te gaan zingen. En om dan heel geforceerd toch twee Nederlandstalige liedjes op te gaan nemen, terwijl de rest Engelstalig is, wilde ik ook weer niet. Dan liever fifty fifty.’
Het album is geproduceerd door je man Tjeerd Oosterhuis. Hoe belangrijk is hij in het proces geweest?
‘Heel belangrijk. Hij voelt heel goed aan wat ik wil. Bij dit album heb ik twee keer opnames in de studio gehad waar hij niet bij is geweest, maar na afloop wilde ik toch wel weten wat hij ervan vond. Hij hoort namelijk alles en kan de muzikanten daarin heel goed coachen. Hij heeft gewoon een hele goede overview en dus is hij heel belangrijk in het muzikale gebeuren. Daarnaast geeft hij mij heel erg de ruimte voor mijn eigen mening en is daarin dus echt een teamplayer. Ook wanneer ik projecten doe waar hij niet bij betrokken is, is het fijn dat hij op de achtergrond toch soms zijn mening geeft. Het werkt gewoon heel goed.’
De komende maanden duik je de theaters in met een nieuwe voorstelling. Wat kunnen we daarvan verwachten?
‘Samen met drie vrouwelijke muzikanten ga ik heerlijke muziek maken in een relaxte, jazzclub-achtige sfeer, met tussendoor mooie verhalen, anekdotes en een beetje humor. Bij mijn vorige theaterconcerten wilde ik het publiek nog uit de stoelen krijgen. Nu hoeft dat niet en gaan we echt voor de mooie, relaxte avonden.’
Ook sta je voor het zesde achtereenvolgende jaar in de Ziggo Dome met de Ladies Of Soul concerten. Trijntje Oosterhuis koos er een paar jaar geleden voor om jullie hechte formatie te verlaten. Hebben jullie nooit gedacht om een vervangster te vragen of is dat iets voor de toekomst?
‘We zijn als zangeressen echt verbonden met elkaar, daar kan geen vervangster tussen komen. Gelukkig kunnen we met z’n vieren (Glennis Grace, Berget Lewis, Candy Dulfer & Edsilia zelf red.) de boel nog recht overeind houden, al zullen we wel altijd met gastartiesten blijven samenwerken. Ieder jaar moet er ook wel even gekeken worden of alles uitkomt met onze eigen schema’s, omdat we natuurlijk onze solocarrières hebben. Maar zolang dat het geval is gaan we gewoon lekker door.’
We zitten in de laatste maand van het jaar dus is iedereen druk bezig met terugblikken.
Wat waren jouw hoogtepunten van 2018?
‘Het vijfjarige jubileum van de Ladies Of Soul met JT Taylor als special guest in maart, de release van het nieuwe album waar ik echt heel trots op ben en mijn optreden met Skin van Skunk Anansie bij RTL Late Night waar we samen Weak gezongen hebben. Wat zo bijzonder daaraan was, was dat Skin het liedje echt in dienst van mij gezongen heeft, ondanks dat ze het zelf geschreven heeft. Mijn versie is qua toonsoort eigenlijk net iets te laag voor haar, maar ze paste zichzelf daar helemaal op aan omdat ze de nieuwe versie zo mooi vindt en dat vond ik echt ontzettend lief. Toen ze het liedje schreef was ze boos, maar de manier zoals ik het zing, met pijn en verdriet, zo was het eigenlijk bedoeld. Dat was echt het mooiste compliment wat ik kon krijgen.’
En op muzikaal gebied?
‘Nieuwe platen zijn allemaal een beetje aan me voorbijgegaan. Ik geniet gewoon nog steeds heel erg van oude muziek. Maar als ik kijk naar het laatste seizoen van Beste Zangers, dan vond ik Davina Michelle bijvoorbeeld heel goed. Leuk om te zien dat zo’n nieuwe artiest als zij aan het programma meedoet en hopelijk is ze straks een blijvertje.’
Ik heb nog eigen zelfgeschreven Nederlandstalig repertoire liggen waar we zo mee aan de slag kunnen
Het grote publiek kent je van je deelname aan het Songfestival met Hemel & Aarde, nu twintig jaar geleden. In 2007 bracht je je eerste Nederlandstalig album uit die destijds de Top 10 van de Album Top 100 behaalde. Kunnen we ooit nog een tweede verwachten?
‘Dat is wel de bedoeling. Ik heb nog eigen zelfgeschreven Nederlandstalig repertoire liggen waar we zo mee aan de slag kunnen. Ook hebben Tjeerd en Jochem Fluitsma liedjes geschreven, dus dat album gaat er zeker komen. Toch blijft het ook leuk om Nederlandstalig en Engelstalig met elkaar te combineren. Een duetten-plaat zou bijvoorbeeld ook heel leuk zijn, of een kerstalbum. Er staat dus nog genoeg op het lijstje. En ook al heb ik in de afgelopen twintig jaar niet per se ‘de hits’ gescoord, ik heb wel veel leuke dingen mogen doen en doe dat nu nog steeds. Zolang alles maar goed te combineren valt met het moederschap en ik die leuke vrouw kan blijven voor mijn man, dan ben ik echt succesvol haha!’
The Piano Ballads (Volume 2) is nu verkrijgbaar
Fotografie: Jean-Marc Kessely
