Juli was een maand waar met name de livesector met weinig plezier op zal terugkijken. Het kabinet kondigde aan dat er in ieder geval tot september geen meerdaagse festivals gehouden mogen worden, waardoor onder meer Lowlands, Down The Rabbit Hole, Grasnapolsky en Dekmantel zichzelf genoodzaakt zagen de editie van dit jaar te cancelen. Gelukkig was er ook goed muzikaal nieuws met de langverwachte comeback van de Swedish House Mafia en nieuwe muziek van The War On Drugs.
Track op Repeat
Op haar nieuwste plaat Sling houd Clairo het ingetogen. Het album voelt als een van de heerlijke rustige dagen die je tijdens de lockdown hebt ervaren. Amoeba is anders. Het is Clairo’s versie van helemaal losgaan. Het tempo flink gaat omhoog en haar stem is wat harder, waardoor het nummer plots dansbaar is. Het perfecte einde van de lockdown. (Guillaume Dijkhuizen)
Topalbums
Qua albums mag je juli beslist een topmaand noemen. Vier albums wisten een cijfer boven de 8 in de wacht te slepen en maar liefst zes wisten het precies op een 8 te houden. Het langverwachte tweede album van superster Billie Eilish presteerde het beste en schopte het maar liefst tot een 8.7. ‘Er zijn waarschijnlijk weinig releases waar zo reikhalzend naar wordt uitgekeken als Happier Than Ever, de nieuwe plaat van Billie Eilish. Veel artiesten zien als een berg op tegen de ‘moeilijke tweede’. Billie daarentegen laat overal weten dat ze helemaal happy is met alle tracks. Terwijl de verwachtingen er niet om liegen na haar fenomenale debuut When We Fall Asleep, Where Do We Go?. De fluisterzang van Eilish, you love it or you hate it, is en blijft een constante in haar werk. Ondanks dat er al vijf nummers als single zijn losgelaten op het publiek, blijft er met zestien tracks voldoende te ontdekken en genieten. Happier Than Ever is een ingetogen en sfeervol album. Billies enthousiasme over haar tweede plaats is volkomen terecht. Het is een consistent album, dat ondanks verschillende tracks, eenzelfde sfeer en intensiteit uitstraalt. Hoewel Billie mede door haar sterke zang de aandacht naar zich toetrekt, is het de samenwerking met haar broer Finneas die zo’n sterk album oplevert. Als je op je negentiende in staat bent twee sterke albums uit te brengen, kan de muziekliefhebber enkel wensen dat de productie niet voortijdig staakt.’
Ook het hierboven al benoemde album van Clairo deed het zeer verdienstelijk met maar liefst een 8.5. ‘Clairo is het levende bewijs dat je vanuit je slaapkamer heel wat kunt bereiken. In 2017 brak de zangeres door met dromerige nummers als Flaming Hot Cheetos en Pretty Girl, wat haar binnen de kortste tijd liet uitgroeien tot een icoon voor de zogenaamde Gen Z. Een status die haar naar eigen zeggen bijna fataal werd. Het was de pandemie die haar uiteindelijk tot een halt riep. Een jaar vol reflectie en rust later brengt Clairo Sling uit: haar meest volwassen werk tot nu toe.’
De rockers van Inhaler wisten de redactie eveneens te bekoren. Met het album It Won’t Always Be Like This nemen de Ieren net als Clairo een 8.5 in ontvangst. ‘Een bekende vader hebben, dat kan nogal wat druk op je leggen. Zeker als die vader ook nog eens doet, wat jij ook wil doen. Eli Hewson kan daar over meepraten. De zanger en frontman probeert met zijn band Inhaler voet aan de grond te krijgen. Als zoon van Paul Hewson – alias van niemand minder dan Bono van U2 – zijn dat grote schoenen om te vullen. Maar Hewson en zijn band vullen. Bono als vader, het is een vloek en een zegen voor de band, bekende Hewson al in 2019, in een interview met muziektijdschrift NME. ‘Natuurlijk gaan er deuren open als ‘zoon van’, maar die gaan ook net zo snel weer dicht als we niet goed genoeg zijn.’ Het moge duidelijk zijn: de lat ligt hoog, als Bono je vader is. Inhaler maakt het waar. It Won’t Always Be Like This is een sterk en gebalanceerd debuut, dat technisch enorm goed in elkaar zit. Zo’n binnenkomer, dat legt de lat voor een eventueel tweede album extra hoog. Gelukkig heeft de band daar genoeg ervaring mee.’
En alsof de hierboven benoemde albums nog niet genoeg waren, wist de Amerikaanse singer-songwriter Jxdn ook nog eens een 8.3 binnen te hengelen. ‘In de muziekwereld komt hij nog maar net kijken, maar met Tell Me About Tomorrow zet Jxdn meteen een fantastisch werk neer. De teksten zijn niet altijd even goed geschreven en soms erg repetitief, maar de boodschap van het album komt over en de teksten blijven wel goed hangen. Jxdn klinkt zelfverzekerd en de productie werpt ook haar vruchten af. De stijl van het album past goed in de ‘poppunk-revival’ die op dit moment aan de gang is. Wel houdt Jxdn het fris: geen 00’s-namaak, maar eigentijds. Binnen de scene zou hij een hele grote kunnen worden.’
Tot slot wisten Nothing But Thieves, Leon Bridges, Dave, Bridge City Revival, Vince Staples en Anne Soldaat met hun albums een meer dan keurige 8 te scoren.
Interviews
Met een nieuw album op komst was er voldoende reden om Fin Greenall van Fink aan de tand te voelen. De ervaren muzikant zoekt naar de meest creatieve manieren om muziek te maken en geniet van zijn situatie als onafhankelijke artiest. Je leest er alles over in ons interview.
Ben je benieuwd wat onze favorieten van de maand juni waren? Deze kun je hier vinden.
