Het beste van de muziekmaand mei (2021)

mei

Het Eurovisie Songfestival werd met een jaar uitstel dan toch gehouden in Rotterdam. De glansrijke winnaar was het rockende nummer van de Italiaanse band Måneskin. Maar misschien wel belangrijker was om te zien dat je ook in een grote zaal als Ahoy Rotterdam met ‘slechts’ 3.500 bezoekers een groot feestje kan bouwen.

Track op repeat

Soms graaf je een tijdje in de lijst met nieuwe muziek tot je uitkomt bij het rijtje met onbekende artiesten. Zo kwam ik uit bij Tai Verdes. Van deze rapper had ik nog nooit gehoord, maar zijn liedje A-O-K bezorgde mij een goed gevoel. Ik werd er vrolijk van. Het belandde door de aanstekelijke tekst en simpele muziek in mijn lijst met favorieten. Een paar dagen later was ik mijn zoon naar school aan het brengen onder het genot van mijn lijst met favorieten tot ik ineens achter mij iemand het refrein hoorde meezingen van A-O-K. Sindsdien is het het meest gedraaide nummer in huize Landzaat en dat zal het waarschijnlijk met het mooie weer in aantocht nog wel even blijven. (Joost Landzaat)

Topalbums

Het hoogste cijfer van de maand valt niet toe te schrijven aan een volwaardig album, maar aan een ep. Mannequin Pussy kreeg een 9 voor – hoe kan het ook anders – Perfect. ‘Toen de band de studio binnenliep om Perfect op te nemen, lieten de leden hun hun emoties de vrije loop; boosheid, eenzaamheid en machteloosheid. Het resulterende werk geeft een razende stem aan deze sentimenten en de urgentie in de muziek is bijna tastbaar.’

Dan naar de volwaardige albums. Gary Numan en zijn Intruder maakten zoveel indruk, dat ze met een 8,5 dit lijstje binnendrongen. ‘Het dystopische thema van Intruder is zwaar en bij vlagen bijzonder confronterend. Toch ontstaat nergens het gevoel dat je als luisteraar een uur lang met opgeheven vinger wordt toegesproken door een strenge schoolmeester. Juist door het perspectief naar het gezichtspunt van de aarde te verplaatsen, zorgt Numan dat Intruder nooit belerend wordt.

We blijven nog even bij de muzikanten die al geruime tijd meegaan. Paul Weller kreeg een dikke 8,3 voor zijn plaat Fat Pop (Volume 1). ‘Ondanks dat het album veel verschillende muziekstijlen herbergt, zoals indierock, funk, soul, een vleugje reggae en zelf dance grooves, blijft het een geheel doordat iedere track tevens een sterk liedje is.’

Ook werd er nog twee keer een 8,2 uitgedeeld. St. Vincent met Daddy’s Home. ‘De uithalen van Annie Clark doen bij vlagen denken aan Bowies mid-jaren ’70 werk op een nummer zoals Fame.’ Black Midi met Cavalcade. ‘Buiten kijf staat dat de band met Cavalcade weer een dijk van een plaat heeft afgeleverd. Een van de zoveel juweeltjes als gevolg van de Britse postpunkrevival.’

Tot slot was er een 8 voor Sinéad Harnett met haar Ready Is Always Too Late. ‘Sinéad Harnett biedt iedereen met Ready Is Always Too Late een kans om in je onderbewustzijn te duiken en de plek te vinden die je nodig hebt.’

Interviews

Voor wie nog niet uitgelezen is. Deze maand waren er een paar mooi interview met Laura Jansen en Gary Numan.

Ben je benieuwd naar wat onze favorieten van de maand april waren? Klik dan hier.