Mei. Wat een bewogen maand was het. Ed Sheeran won een rechtszaak nadat hij werd beschuldigd van plagiaat van Marvin Gaye’s What’s Going On. De Brit dreigde zelfs te stoppen als hij schuldig zou worden bevonden. Sum 41 kondigde ondertussen daadwerkelijk zijn afscheid aan. Verder won Loreen voor de tweede keer in haar loopbaan het – voor ons slecht verlopen – Eurovisie Songfestival, dit keer met Tattoo. Het slechtste nieuws zat aan het einde van de maand. De iconische zangeres Tina Turner overleed op 83-jarige leeftijd. ‘Tina Turner heeft met haar legacy een onuitwisbare indruk achter gelaten op de muziekwereld. Eentje die generaties lang miljoenen mensen heeft geïnspireerd om het beste uit je muzikaliteit te halen.’ Ongetwijfeld kwam er in de maand mei ook weer de nodige fraaie muziek uit van artiesten geïnspireerd door de Amerikaanse.
Track op repeat
Met The Narcissist brengt de Britse band Blur voor het eerst in bijna tien jaar nieuw werk uit. En hier blijft het gelukkig niet bij, want op 21 juli verschijnt het nieuwste album! The Narcissist vertelt het verhaal van veerkracht en vastberadenheid in tijden van tegenspoed. Welke tegenspoed laat zanger Damon Albarn in het midden, maar drank, drugs en demonen lijken de grootste kanshebbers. Het lied ademt het gevoel van een brandend lont dat zijn kruit nadert, maar daar aangekomen niet tot ontbranding komt. Een continue, euforische spanningsboog. In afwachting van wat gaat komen, zelfs als het lied al ten einde is. En als er dan niets komt, komt het genot dat Blur terug is van weggeweest extra glanzend bovendrijven. De geruchten gaan dat ook Oasis zich bezint op een terugkeer. Mocht dat gebeuren dan is ook ‘The battle of Britpop’ weer springlevend. Over euforische spanningsbogen gesproken! (Martijn Vermeulen)
Topalbums
Het zijn er weleens meer geweest. In mei kregen ‘slechts’ drie platen een 8 of hoger met als uitschieter de 8,5 voor Durand Jones met Wait Till I Get Over. ‘Wait Til I Get Over is een juweel van een plaat, die bij iedere draaibeurt aan kracht wint. Het stemgeluid van Jones is rauwe mix tussen blues en soul, waarmee hij zijn persoonlijke verhaal veel diepgang geeft.’
De plaat Tear The Place Up van The Allergies scoorde een 8. ‘Een feestplaat van deze mannen uit Bristol. Een mengelmoes van hiphop, reggae, funk, latin, breakbeat, dancehall en een snufje house met maar één doel: losgaan op de dansvloer. De albumopener Green Light Go zet gelijk de toon. Een midtempo groover met strak drumwerk, lekkere samples, rap en uitzinnige blazers.’
De tweede en direct laatste 8 was voor Uit Het Hoofd van Guus Meeuwis. ‘Guus Meeuwis sluit op Waar Gezegd troostend af met: ‘Nou en?’ Feesten en hossen is er minder bij op dit nieuwe, halve album. Maar inderdaad, nou en? Het luistert wel verschrikkelijk lekker weg.’
Enthousiaste recensenten en spotters gezocht voor Nieuweplaat
