De ideale muziekzomer: ‘Is een festival compleet zonder gore nederhop?’

Anne (rechts) op HRFST.

Mijmerend denken we aan een prachtige zomer. Het jaar 2020 verloopt voor iedereen anders dan gepland. Zeker ook voor muziek- en cultuurliefhebbers, die het liefst de festivals hadden afgestruind. Of misschien was in een druk park liggen met vrienden en een paar lekkere plaatjes voor jou al voldoende geweest. Uitkijkend naar – hopelijk – volgend jaar nemen de redactieleden van Nieuweplaat je mee langs hun perfecte muziekzomer. Met vandaag eindredacteur Anne Kersten.

Dit had ik al gepland staan

2020 zou mijn jaar worden. Mijn festivaljaar welteverstaan. Op vakantie zou ik pas in september gaan – voor ADE en HRFST – waardoor ik in juli en augustus álle ruimte had om zoveel mogelijk festivals mee te pakken. Geheime Liefde zou in mei de spits afbijten, kort daarna gevolgd door Pleinvrees. Voor degenen die Geheime Liefde niet kennen: voor de locatie alleen al móet je je naar Utrecht haasten. In het bijna idyllische Fort Vechten sta je tussen (of in) oude bouwsels (wat zijn het, bunkers?) los te gaan op disco, house of techno.

Over techno gesproken. Mijn festivalzomer zou knalhard afgesloten worden met Awakenings by Boris Brejcha. De Cercle-set van Boris staat bij mij thuis zo’n beetje permanent op repeat en ik wil dan ook niets liever dan in real life op de muziek van deze kerel losgaan.

Favoriete zomerhit/album

Lastig, lastig. Disclosure heeft dit jaar een knaller van een hit afgeleverd met het zomerse Tondo, maar wat moet je ook anders verwachten van de heren achter all time favorite Ultimatum. Chef’Special had ook al vroeg de mellow summervibe te pakken met Trouble, maar de zomerse tracks van Møme worden ook gewoon niet oud. Als we gaan voor de zomerhit van dit jaar, dan blijf ik bij Tondo. Gaan we voor all time dan sta ik voor de moeilijke keuze tussen Ultimatum of Urlaub in Italien. Als we nu gewoon doorgaan naar de volgende vraag, heeft vast niemand het door dat ik hier geen antwoord op geef.

Favoriete festivals

Vorig jaar ben ik voor het eerst (en het laatst) naar We Are Electric geweest. Voor ieder wat wils: van keiharde techno tot de hitjes en nederhop op SMÈRRIG. Stagehoppen tot je een ons weegt, maar telkens weer nieuwe (geweldige) dingen ontdekken. Wat was dat een ervaring, die ik helaas nooit meer mag meemaken. Dit jaar kondigde de organisatie aan dat ze op hun hoogtepunt gaan stoppen. Heb ik weer: vind ik eindelijk een festival waar ik compleet verliefd op word, was het de laatste editie. Op mijn verlanglijstje staan momenteel nog Down The Rabbit Hole, Lowlands en Into The Woods. Voor nu huil ik nog een beetje om WAE. Tips voor een geschikte vervanger zijn welkom.

Deze festivalact mag je echt niet missen

Disclosure staat hier met stip op één. Voor mij was die avond op WAE perfect: de lichten, de tonen van Help Me Lose My Mind en mijn vrienden om me heen: nooit zo een festival beter worden dan dat moment. Maar vooruit, er zijn ook nog andere toppers die je niet mag missen. De Jeugd van Tegenwoordig bijvoorbeeld. Geen festival is compleet zonder dat deze heren de tent afbreken. Blijf vooral tot het einde, dan beginnen de circle pits. Over dat laatste gesproken: de mannen van De Staat staan ook garant voor een feestje.

En Jett Rebel is ook altijd een bom van energie, waar je wel op móet meebewegen. En geef even eerlijk toe: is een festival ooit compleet zonder de gore nederhop waar iedereen stiekem heel veel van houdt? Daarom hoort Kraantje Pappie ook zeker in dit lijstje thuis. Echt? Ja, ja, ja, ja, ja, ja, ja.

Lees ook over de ideale muziekzomer van:
Kasper Hermans
Eddy Harskamp
Bram van der Giessen
David Rooker
Noortje van Bentum
Britney Sieben