Aan nieuwe albums geen gebrek. Om op de hoogte te blijven van wat er aan komt kijkt Nieuweplaat graag vooruit, maar ook tijdens de voorbije lentemaanden zijn er langspelers die eigenlijk niet aan je aandacht mogen ontsnappen. Soms zijn er platen die iets langer in de week moeten liggen alvorens ze hun ware schoonheid tentoonstellen. Hieronder vind je een overzicht van een aantal van deze onlangs verschenen pareltjes.
The Faithful Brothers – The Faithful Brothers: 7,7
Northern soul is een muziekstroming die in de jaren zeventig in het noorden van Engeland ontstond en mateloos populair was bij de ‘working class’-jongeren uit steden zoals Manchester en Stoke-On-Trent. De soul was uit de VS geïmporteerd, geïnspireerd op de snelle lopende bas van het Motown-label, maar dan van allerlei obscure labels die destijds minder succesvol waren. De Northern soul-scene bestaat nog steeds en niet alleen oudere jongeren, maar ook de hedendaagse jeugd danst vol vuur op oude soul. Er komt weinig nieuwe muziek uit, maar de Faithful Brothers zijn een gunstige uitzondering. Een hele plaat met onvervalste ‘driving beats’. Oftewel: haal het talkpoeder maar weer uit de sporttas. Aparte vermelding is dat de broers afkomstig zijn uit Tel Aviv, niet direct een plaats waar je Amerikaanse soul verwacht. (Bram Peper)
Mike Lindup – Changes 2: 7,5
Hoewel Mike Lindup al een hele tijd soloplaten uitbrengt, is hij toch vooral bekend als toetsenist en zanger ven de Britse popfunkformatie Level 42. Bij beluistering van Changes 2 valt met terugwerkende kracht op hoe groot de bijdrage van Lindup was in Level 42. De aandacht ging veelal uit naar de charismatische basspeler en frontman Mark King, die nu ook een nummer meebast, maar veel van de hits van toen worden gedragen door Lindup’s falsetto zang en karakteristieke keyboardpartijen. De liefhebber van jazz-funk komt op Changes 2 goed aan zijn of haar trekken. Heerlijke, goed gecomponeerde muziek, waarbij ook nog een scala aan gasten komt opdraven. (Bram Peper)
Buck Meek – Haunted Mountain Cijfer: 7,8
Menig band zal het moeten doen met een componist die er af en toe een aardig liedje uit knalt die de band kan opnemen. Bij indieband Big Thief ligt dat net even anders. Het is haast oneerlijk dat deze groep twee songwriters telt die zo ongelofelijk getalenteerd zijn. Gitarist Buck Meek vond de liefde van zijn leven en woont inmiddels samen met haar op de afgelegen berg genaamd Haunted Mountain. Af en toe keert de songwriter terug naar de bewoonde wereld en mijmert dan wat liedjes bij elkaar. Alle nummers op zijn nieuwste plaat – vernoemd naar zijn woonplek – zijn stuk voor stuk herinneringen en verhalen uit zijn eigen leven. En dat mijmeren doet Meek eigenlijk op z’n best als hij terugverlangt naar zijn geliefde op die berg waar hij weer snel weer naar wil terugkeren. Dat doet hij ook, maar niet nadat hij de luisteraar heeft overladen met songs. Goede reis terug en tot snel, Buck. Laat af en toe weer iets van je horen. (Tom Welman)
Kendra Morris – I Am What I’m Waiting For Cijfer: 7
Kendra Morris heeft niet bepaald stilgezeten sinds ze bij platenlabel Colemine Records heeft getekend. In anderhalf jaar tijd is dit al haar tweede album dat ze uitbrengt (de heruitgave van eerdere ep Babble niet meegerekend) en er lijkt nog geen sprake te zijn van sleet. Licht psychedelisch, een beetje dromerig en met een rauwe soulvolle stem dwingt ze je om goed te luisteren. En bij een goede luisterbeurt valt het op dat Morris steeds meer een eigen stijl aan het ontwikkelen is. Naast de bekende jaren ‘70-invloeden worden er nu ook bruggetjes gelegd naar soulgroepen uit de jaren ‘60 en indierock. Af en toe schiet de plaat alle kanten op met zo veel invloeden door elkaar, maar nergens vliegt Morris uit de bocht. Haar krachtige stem houdt de boel mooi bij elkaar. (Tom Welman)
Jalen Ngonda – Come Around And Love Me: 8
Luisterend naar de titeltrack lijkt Marvin Gaye zowaar uit de as herrezen. In zang en instrumentatie zou Ngonda zomaar een vergeten tweelingbroer kunnen zijn. Het hoge stemgeluid, maar ook de koortjes en de perfecte muzikale omlijsting, laten goed horen waar Ngonda de mosterd vandaan heeft gehaald. Toch blijkt zijn hoge Gaye-achtige stem ook andere klankkleuren te kennen. Er wordt rijkelijk gestrooid met mooie, diepe en wat ruwe soul waarbij zijn stem je de nummers inzuigt. De muzikanten zorgen voor een perfect bad om je in onder te dompelen. Strak en helder geproduceerd, is Come Around And Love Me een genot om te ondergaan. Bij iedere draaibeurt geeft het album meer fraais prijs. (Bram Peper)
Jeff Rosenstock – HELLMODE Cijfer: 8,5
Jeff Rosenstock zag (en hoorde) het duidelijk voor zich: een plaat die precies klonk als een major label punkalbum uit de jaren ‘90. Rosenstock is echter te eigenzinnig om dat voor elkaar te krijgen. Zo nu en dan moet hij toch een bak chaotische herrie als geluidsgolf de lucht in slingeren om zijn creativiteit kwijt te kunnen. Zo is FUTURE IS DUMB een heerlijke meeschreeuwer. Maar zodra het refrein van LIKED U BETTER zijn intrede doet, is meedeinen en een kleine headbang best op zijn plaats. Het gitaargeweld in combinatie met de explosieve drums maken dit een album die geen enkele punkliefhebber mag laten liggen. (Tom Welman)
Teddy Swims – I’ve Tried Everything But Therapy (Part 1) Cijfer: 8
Met de track Lose Control is Teddy Swims, artiesten naam van Jaten Dimsdale, één van de ontdekkingen van 2023, en op I’ve Tried Everything But Therapy (Part 1) laat hij horen een blijvertje te zijn. Naast de eerder genoemde track staan er nog negen tracks op het album die maar niet gaan vervelen, de ene nog beter dan de andere. Swims lijkt op dit album inspiratie te hebben opgedaan bij Adele en net als de zangeres van de gelegenheid gebruik te maken om een verbroken relatie van zich af te zingen., En dat gaat hem zeer goed af. Het wordt een hele klus om dit op een volgend deel te evenaren, maar deel twee is iets om naar uit te kijken. (Joost Landzaat)
Lapgan – History Cijfer: 7,7
Lapgan, de artiestennaam van de Amerikaanse producer met Indiase roots Gaurav Nagpal, heeft zijn derde album uitgebracht genaamd History. Die titel is niet voor niets, want het is een staalplaat geworden van India’s geschiedenis van de afgelopen eeuw. Lapgan laat zich inspireren door Bollywood-soundtracks en religieuze muziek. Het resultaat mag er zijn: een zorgvuldige samenstelling van heerlijke beats en samples. Lapgan gebruikt alle kleuren en smaken die India rijk is om zo een geheel eigen hiphopstijl te creëren. History is de opvolger van Endtroducing… die DJ Shadow nooit gemaakt heeft. (Jacques van der Himst)
