Oef, dat was een fikse tegenvaller. Drie edities na de glansrijke overwinning van Duncan Laurence is Nederland weer helemaal terug bij af. Burning Daylight van Dion Cooper en Mia Nicolai was na de halve finale alweer uitgedoofd. Een tumultueuze paar maanden met veel kritiek eindigde in Liverpool in een fiasco. Dus konden we zaterdagavond enkel toekijken hoe Zweden via Loreen glansrijk met de winst aan de haal ging.
En nee, dat ligt zeker niet alleen aan het duo, dat vanaf het begin al de schijn tegenhad als ‘vrienden van’ Laurence, zelf. De selectiecommissie lijkt al sinds het succes van Anouk met Birds te zijn vastgeroest in de ballads en gevoelige liedjes, met Waylons Outlaw In ‘Em als enige echte uitzondering. Tijd om het over een andere boeg te gooien? Of is er toch nog een unieke balladschrijver die wel zou kunnen scoren? Welke stijl de artietsen ook precies aanhangen, dit zijn de tips van de redactie van Nieuweplaat voor Cornald Maas en de zijnen.
Davina Michelle
De naam Davina Michelle wordt misschien nog wel het meest genoemd in de conversatie over potentiële Songfestival-kandidaten. Michelle is de laatste jaren uitgegroeid tot één van Nederlands bekendste en misschien wel beste zangeressen. Van echte powersongs tot ingetogen ballads; ze brengt het allemaal foutloos. In 2021 werd het Songfestival-publiek door Davina Michelle ook al met opengevallen mond achtergelaten. Met het krachtige Sweet Water liet ze tijdens het in Nederland georganiseerde Songfestival nogmaals aan de wereld zien wat ze in haar mars heeft. Naast een dijk van een stem kan men ook rekenen op een spetterende performance waarin Michelle alles geeft. De puzzelstukjes lijken precies te passen en dus is het niet de vraag of, maar wanneer we Davina Michelle mogen aanschouwen op één van Europa’s grootste podia. (Donner Bakker)
Goldband
Je zal voor Nederland een artiest moeten hebben die zich op voorhand al profileert door een uitzonderlijke uitstraling en daarnaast ook nog composities schrijft die lekker in het gehoor liggen. Een zeer geschikte kandidaat is dan Goldband. De karakteristieke band heeft al meerdere malen bewezen dat ze een van de beste en energiekste show van het land neerzetten. Hun vrolijke muziek is van deze tijd, komt vriendelijk bij je binnen en blijft in je geheugen hangen. Hun composities spreken een groot publiek aan, zowel jong als oud. Ook schuwen ze geen samenwerking met andere artiesten, wat voor een Eurovisie Songfestival handig zou zijn als je Engelstalig gaat. Goldband is absoluut in staat een act en nummer neer te zetten met een perfecte uitganspositie voor een succes in Europa. Bovendien hebben ze qua schandalen een en ander gemeen met oud-winnaar Måneskin. Als dat geen goed voorteken is… (Gert-Jan Brugman)
Mell & Vintage Future
Wat krijg je als je de stemmen van Adele, P!nk en Janis Joplin met elkaar zou kunnen vermengen? Dan krijg je het warme, doorleefde en zwoele stemgeluid van Melanie Jonk; zangeres en gitarist van Mell & Vintage Future. Wat deze inzending uniek maakt is dat het genre muziek dat Mell & Vintage Future speelt – onversneden rhythm & blues in combinatie met soul – de laatste tien jaar nauwelijks te horen is geweest op het Eurovisie Songfestival. De voor het Songfestival originele muziekstijl tezamen met het unieke, internationale doch herkenbare geluid van de stem van Jonk zal een breed publiek bekoren. Daar komt bij dat begin vorig jaar het nummer Perfect Day in de uitvoering van Mell & Vintage Future te horen was in de Amerikaanse film The In Between. Sinds de film ook op Netflix verscheen heeft dit lied in meer dan twintig landen in de hitlijsten gestaan. Internationale media-aandacht gegarandeerd dus als Nederland zich door deze band – met misschien wel de beste zangeres die we in Nederland rond hebben lopen – laat vertegenwoordigen. (Martijn Vermeulen)
Merol
Eigenlijk heeft Merol alles om een heerlijke Songfestival-act te zijn. Vooral omdat ze iemand is die extravagant, sexy en met lef durft op te treden zonder dat ze er een kitscherig folklore of over de top draai aan hoeft te geven. Precies dat heeft Nederland nodig na nu al een flink aantal jaar vast te zitten in de gevoelige balladhoek. Merol is in staat om die sleur te doorbreken met iets heerlijk verfrissends dat bol staat van de kwaliteit. Podiumvrees is ook bepaald geen issue. De Dordrechtse is een waar podiumbeest, dat alle grote festivalpodia heeft getemd en het contact met het publiek niet schuwt. Eigenlijk is er slechts één ding dat in haar nadeel werkt, namelijk dat ze in het Nederlands zingt. Dat betekent dat een van haar sterkste punten – de spitsvondige en vaak gedurfde teksten – bij het overgrote deel van het publiek niet binnen zal komen. Daartegenover staat dat door haar gigantische populariteit bij onze zuiderburen een smak punten uit België een nog grotere garantie is dan anders. Dus – als ze zelf ook wil – lekker met deze meid naar Zweden. Dat wordt zeker een feest. (Kasper Hermans)
Morpheus
Met zijn debuut-ep Morphosis wist Morpheus, alter ego van Martijn Verhagen, dit jaar veel indruk te maken in de Nederlandse alternatieve muziekscene – en ook over de landsgrenzen trouwens; vooral in Turkije sloeg de gevoelige moderne pop sterk aan. De muziek houdt zich midden tussen de melancholie van Lana Del Rey en Kate Bush en haalt ook sterke inspiratie uit chansonniers als Charles Aznavour en Jacques Brel. Hoewel de liedjes klein en intiem ingestoken zijn, naast de mooie stem van Verhagen vaak alleen leunend op de begeleiding van een krakende piano of weemoedig gitaarpatroon, zouden deze wat mij betreft perfect passen op het toneel van het Eurovisie Songfestival. De afgelopen jaren gooiden ingetogen powerballades met een groots crescendo in de bridge immers vaak hoge ogen (een truc die Nederland al veelvuldig gebruikte) en de nummers van Morpheus zouden hier dan ook geweldig werken, omdat ze ingetogen zijn maar toch toegankelijk genoeg zijn voor een wereldpubliek. Luister maar eens naar de bridge van titeltrack Morphosis en vertel mij dat dat voor de tv geen kippenvel en douze points op zou leveren. (David Rooker)
Musketiers
Meerdere gerenommeerde songwriters bij elkaar zetten. Het werkte goed bij Ilse DeLange en Waylon (tweede in 2014 als The Common Linnets), dus waarom zou het niet kunnen werken bij Musketiers? Met Paskal Jakobsen, Bertolf Lentink, Paul de Munnik en Daniel Lohues hebben ze maar liefst vier van Nederlands beste multi-instrumentale singer-songwriters in de gelederen die zich niet alleen samen, maar ook individueel allang hebben bewezen dat ze veel schrijftalenten hebben. Tel daar dan nog hun podium- en studio-ervaring bij op. Het geluid dat ze produceren is vergelijkbaar met dat van wereldbands als Crosby, Stills, Nash & Young, Simon & Garfunkel en The Beatles. Hoewel Musketiers Nederlandstalige muziek schrijven, kunnen ze met Bertolf, ook een meer Europees gerichte Engelstalige song schrijven. Voor een eventuele deelname aan het Eurovisie Songfestival zou dat, evenals destijds The Common Linnets, geen theatrale poeha nodig hebben om een groot Europees publiek aan te spreken. (Gert-Jan Brugman)
Son Mieux
Het Eurovisie Songfestival is bij uitstek de plek voor artiesten met excentrieke outfits. Het gaat hand in hand met de LGBTQ-gemeenschap en de Haagsche band Son Mieux rond singer-songwriter Camiel Meiresonne is daar het perfecte voorbeeld van. Glimmende jasjes, veel te grote zonnebrillen en diverse kleuren haar. Je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben het wel eens gehad. En naast dit genoemde element lijkt alles wat ze recent hebben uitgebracht in goud te veranderen. Zo wonnen ze in 2022 de Edison voor het album The Mustard Seed, en de track die de definitieve doorbraak van de band betekende Multicolor werd genomineerd in de categorie Song van het Jaar. Als je dan op zoek gaat naar een perfecte kandidaat voor het liedjesfestijn is er slechts één mogelijk. De enige drempel die ze dan wel zelf moeten nemen, is het optreden zonder live-band te accepteren en dan gaat het helemaal goed komen. (Joost Landzaat)
WIES
Met een aanstekelijke en eigentijdse combinatie van alternatieve rock en elektronische pop past de sound van de Amsterdamse formatie WIES uitstekend bij het hedendaagse geluid dat steeds vaker te horen is op het Eurovisie Songfestival. Drie pluspunten van dit trio: ten eerste beschikt WIES over het vermogen om zeer aanstekelijke, catchy Nederlandstalige refreinen te produceren. Oorwurmen met een internationale klank, ook al zijn ze gezongen in het Nederlands. Ten tweede heeft WIES met de charismatische Jeanne Rouwendaal een zangeres met een geweldige strot in zijn gelederen. Ten derde schrijft WIES songteksten die vooral tot de verbeelding van jongvolwassenen zal spreken en dat is nu net de doelgroep die het meest gebruik maakt van de televoting (het systeem waarmee het publiek stemt). Wat deze inzending extra sterk maakt is de originaliteit: nog geen enkel land heeft tot nu toe een alternatieve rockformatie afgevaardigd waarbij een vrouw de leadzang verzorgt. WIES: recht-door-zee, in-your-face, staat als een huis, klaar om te winnen! (Martijn Vermeulen)
Emma Heesters
Emma Heesters had het geluk dat ze voor haar doorbraak via Beste Zangers met haar YouTube-kanaal al een aardige fanbase had opgebouwd. Beste Zangers gaf haar de boost die ze in eigen land nog net even nodig had. Dat resulteerde in een aantal solohits en succesvolle samenwerkingen. Nederlandstalig of Engels: Heesters kan het moeiteloos aan en mengt dat in aangename pop, latin en dance producties. Iets dat perfect zou kunnen werken voor een inzending voor het Songfestival. En, niet geheel onbelangrijk: ze ziet er natuurlijk altijd uit om door een ringetje halen. Jonge, goed uitziende meiden doen het vaak erg goed tijdens het liedjesfestijn. Noa Kirel namens Israël en Alessandra voor Noorwegen tijdens de editie van dit jaar of de Nederlandse Stefania die uitkwam namens Griekenland vorig jaar. Het zijn drie succesvolle voorbeelden. Dus Emma, waar wacht je nog op? Ga zitten met een team, schrijf een lekkere, dansbare plaat of laat dit voor je doen en ga de uitdaging aan! (Stef Ketelaar)
Enthousiaste recensenten en spotters gezocht voor Nieuweplaat
