The Besnard Lakes maken al jaren muziek tegen alle conventies in. Op het gloednieuwe album The Besnard Lakes Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings gaat de psychedelische indierockband uit Canada daarin verder dan ooit. Nieuweplaat sprak met Jace Lasek en Olga Goreas, echtpaar en drijvende kracht achter The Besnard Lakes. Over de nieuwe plaat, fascinatie voor de dood en het veranderende luisterpubliek. ‘Wij willen er zijn voor die kleine groep mensen die zich nog kan verliezen in een volledig album.’
Een dubbel-lp van negen nummers, een speelduur van ruim zeventig minuten, een slotnummer van een slordige achttien minuten. Nee, The Besnard Lakes maken zich geen illusies over airplay op de radio. ‘Wij volgen niet bepaald de trends nee’, grinnikt Lasek. ‘Maar dat is ook wel lekker. Het boeit daardoor een stuk minder mensen wat wij met onze muziek doen en dus kunnen wij gewoon vrij zijn in wat we maken. En bovendien: een radiohit van drie minuten past niet bij ons.’ Goreas lacht: ‘Al zouden we het willen, we zouden het niet eens kunnen.’ Lasek: ‘We zijn al zo lang bezig met Besnard, hebben nog altijd dezelfde sound en er zijn nog steeds mensen zo gek om naar onze shows te komen. Wij prijzen ons gelukkig dat we dit kunnen blijven doen.’
De artistieke vrijheid wordt stevig omarmd op het nieuwe album. ‘We hebben ons nooit echt wat aangetrokken van muzikale conventies, maar vroeger dachten we toch wat meer na over bijvoorbeeld arrangementen of de lengte van nummers. Stiekem toch maar weer hopen dat je op de radio wordt gedraaid. Dat hebben we nu bewust niet gedaan. We wilden een album maken zoals het volgens ons moest klinken. En ja, dan zitten mensen halverwege vier minuten naar een ambient drone te luisteren. Dat is dan maar zo. Dat is hoe wij het willen.’
Mensen praten niet graag over de dood, maar dat zouden ze eigenlijk wel moeten doen. Het is iets fundamenteels.
Daarmee zijn de Canadezen een vreemde eend in de bijt binnen de hedendaagse muziek. Is er nog wel ruimte voor een band als The Besnard Lakes? Goreas: ‘We twijfelden eerlijk gezegd of we …Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings wel uit zouden brengen, puur omdat nog maar weinig mensen naar volledige albums luisteren.’ Lasek vult aan: ‘Vroeger namen we drugs en luisterden we vier albums achter elkaar. Dan waren we de hele avond zoet. Nu willen mensen alleen nog losse nummers horen. We hadden oorspronkelijk het volledige album tot één nummer van zeventig minuten gemasterd om dat op Spotify te zetten als ‘single’. Om mensen te dwingen van begin tot eind te luisteren. Maar ja, uiteindelijk wilden we toch voor een volledig album gaan. Er zullen geen massa’s mensen deze plaat kopen, dat weten wij ook wel. Maar voor die paar mensen die zich wel een uur lang willen verliezen in de muziek. Die wel even willen ontsnappen aan die fucking pandemie of een asshole als president. Daar doen we dit voor.’
Twijfels
The Besnard Lakes Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings is het eerste album zonder het vertrouwde platenlabel Jagjaguwar, waar de band sinds 2006 onder contract stond. Een hele verandering. ‘Het label voelde na al die jaren echt als familie, maar op een gegeven moment wisten ze niet meer zo goed wat ze met ons aan moesten’, erkent Lasek. ‘Aan de ene kant groeide Jagjaguwar enorm en aan de andere kant zouden wij nooit mainstream worden. Het hield gewoon op. Een beetje als een uitgedoofde liefdesrelatie.’ The Besnard Lakes grijpen het moment aan voor een frisse start. ‘Wij hadden geen idee wat we konden verwachten’, aldus Goreas. ‘Wij draaien al even mee en zijn natuurlijk niet meer die opkomende jonge, frisse band. Maar het pakte heel goed uit. Er was geen druk, geen tijdslimiet, we konden gewoon doen waar we zin in hadden. En dat is ook wat je op het nieuwe album kunt horen. Vrijheid!’
Tekst gaat verder onder de afbeelding
Toch leverde het vertrek bij Jagjaguwar wel de nodige twijfels op bij de bandleden. Lasek: ‘We begonnen steeds meer na te denken of we hier nog wel mee door wilden gaan. En dat doen we misschien nog steeds. We willen wel muziek blijven maken, maar gaan we onze energie nog in The Besnard Lakes steken? Maar wat we als band doen, is gewoon wie wij zijn. Wat we ook zouden verzinnen, de muziek zal altijd klinken zoals The Besnard Lakes. Dus waarom zou je het niet onder die naam uitbrengen?’
Psychedelische ervaring
De dood en de fase na de dood vormen het centrale thema op …Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings. Geen polonaise-materiaal dus. Lasek: ‘In 2019 is mijn vader overleden en dat was voor het eerst in mijn leven dat de dood heel zichtbaar werd. Daarna zijn we er toch meer over na gaan denken.’ Goreas vult aan: ‘Het is geen gezellig onderwerp, maar wel belangrijk. Mensen praten er niet graag over, maar dat zouden ze eigenlijk wel moeten doen. De dood is iets fundamenteels.’ Lasek richt zich tot zijn vrouw: ‘Toen jouw vader overleed, ging dat heel snel. Een vingerknip en hij was weg. Mijn vader heeft maandenlang op zijn sterfbed gelegen. Daarnaar moeten kijken was de meest psychedelische ervaring uit mijn leven. Je bent maanden aan het nadenken over wat er staat te gebeuren. Hoe zou het voelen? Waar ga je heen?’ Goreas: ‘Er zijn ook geen cursussen voor, je kunt je nergens op voorbereiden. Dat maakt de dood tegelijkertijd zo fascinerend en daarom wilden wij daar een conceptalbum over maken.’
Lasek besloot een ode aan zijn vader te schrijven in de vorm van Christmas Can Wait. Ook Raindrops (voor Talk Talk-frontman Mark Hollis) en The Father Of Time Wakes Up (Prince) zijn een eerbetoon aan overledenen. Lasek: ‘Zo werd de dood stap voor stap het thema van het album. Toen we begonnen overleed Prince, mijn grootste inspiratiebron. Hij liet mij inzien dat je alles zelf kunt doen als muzikant. Halverwege de opnames was mijn vader aan de beurt en tegen het einde overleed Hollis.’ De frontman denkt even na. ‘Wel een gek rijtje om mijn vader in te zetten eigenlijk. Maar voor alle drie voelden wij ons verplicht een ode te brengen. Ook al hebben wij Hollis en Prince nooit zelf ontmoet, zij zijn onwijs belangrijk voor ons als band geweest.’
We begonnen steeds meer na te denken of we hier nog wel mee door wilden gaan. En dat doen we misschien nog steeds.
Elke kant van de dubbel-lp staat voor een fase: vlak voor de dood, de dood zelf, na de dood en het nieuwe leven. Maar hoe klinkt de dood en wat daarna komt als je dat op muziek wilt zetten? ‘Dat was echt cool om over na te denken. Ik denk dat het ons aardig gelukt is, met alle drones en dromerige, verdrietige sounds’, zegt Lasek tevreden. ‘Hopelijk komt het over en kunnen we mensen raken. Zodra wij een album loslaten, wordt de muziek bezit van de luisteraars, op een manier die voor iedereen anders is. Ook bij zo’n verdrietig onderwerp als de dood zit daar een bepaalde schoonheid in.’ Doelbewust eindigt het album met een minutenlang outro van onheilspellende, stormachtige klanken. ‘We willen iedereen nadenktijd geven. Nog even in dat moment blijven en voor jezelf reflecteren op waar wij net een uur over gezongen hebben.’ Goreas: ‘Langzaam word je weer teruggebracht naar de alledaagse realiteit.’
Het donkere thema, de dromerige en psychedelische muziek, het bijzondere outro. The Besnard Lakes Are The Last Of The Great Thunderstorm Warnings zet je aan het denken. Goreas: ‘We moeten allemaal door dat proces van doodgaan heen. Er komt een moment dat je deze aarde verlaat. En dan? Dat is zo’n onvoorstelbare gewaarwording.’ Lasek: ‘De track The Dark Side Of Paradise is als een liefdesliedje voor Olga. Er komt onvermijdelijk een moment dat één van ons sterft en de ander alleen verder moet. Daar wil je toch niet aan denken? Maar door het album gaan die gedachten toch opspelen.’ Tegen zijn vrouw: ‘Misschien kunnen we maar beter samen hand in hand sterven aan heroïne. Dat is tenminste nog een beetje rock and roll.’
Fotografie: Joseph Yarmush
