Wolf Alice presenteert Blue Weekend, het derde studioalbum van de Britse band. En hoewel thuishonk Londen langzaam heropent, was het volgens het viertal ‘behoorlijk intens’ om een album op te nemen in coronatijd. Nieuweplaat sprak met Joff Oddie en Theo Ellis, de gitarist en bassist van de band. Over opnemen in coronatijd, de vernieuwde sound op de plaat en het niet kunnen try-outen van nieuwe muziek.
Reflecterend op de afgelopen drie jaar, zagen deze er volgens Wolf Alice behoorlijk anders uit dan de periode na het debuutalbum. ‘Het tweede album voelde als een verlengstuk van zijn voorganger, omdat we zoveel toerden’, legt Ellis uit. ‘Al na twee, drie maanden na afloop van onze tour na ons eerste album doken we de studio in om Visions Of A Life te schrijven en op te nemen. Kort daarna gingen we alweer op tour, tot eind 2018.’
Hij omschrijft de periode ná 2018, in aanloop naar dit derde album als ‘een ander tijdperk, een nieuwe richting.’ Waar de band eerst aan een stuk door toerde, met tussenpauzes in de studio, was er nu een periode van rust. Onder druk van corona werd die periode van rust niet meer slechts een keuze. Het was volgens Oddie nog best ingewikkeld om een album te releasen, zonder de mogelijkheid om nummers te kunnen testen op een publiek. Toch spreekt hij er laconiek over: ‘Het is helaas de tijd waarin we moeten werken.’
Dat is niet hoe we nieuwe muziek willen presenteren
De band was bovendien sowieso al terughoudend in het ‘testen’ van nieuwe muziek op publiek. ‘Ons eerste album bevatte min of meer onze grootste hits, deels gebaseerd op de reacties tijdens optredens. Bij het spelen voor een publiek kun je goed aanvoelen of iets goed of slecht valt. Voordat we ons tweede album opnamen, probeerden we dat ook met een aantal liedjes. Maar mensen maakten opnames en plaatsten die op YouTube. Een aantal muziekbladen schreef daar vervolgens weer over. Dat is niet hoe we nieuwe muziek willen presenteren.’
Opgelucht
Toch was Wolf Alice in de gelegenheid om een aantal liedjes van het nieuwe album in een stripped back versie te testen op publiek. En de reacties stemden optimistisch, vertelt Ellis opgelucht. ‘Ik was behoorlijk nerveus toen we The Last Man On Earth uitbrachten. Het was een pianoballad, anders dan de oude Wolf Alice. Maar mensen reageerden positief. Toen begon ik me zorgen te maken, omdat ik wist dat Smile er ook aankwam. ‘Straks vinden mensen díe kant juist niet leuk’, dacht ik. Maar iedereen reageerde juist heel fijn op het brede spectrum aan stijlen.’
Tekst gaat verder onder afbeelding.
En breed in stijlen is Blue Weekend inderdaad. Het contrast tussen de eerste twee singles was groot, zoals Ellis onderschrijft. De band verraste met de eerste single The Last Man On Earth. Want hoewel we verschillen in tempo wel gewend zijn van Wolf Alice, was deze pianoballad in alle opzichten nieuw. En de plaat verrast vaker. De band realiseert zich dat, vertelt Ellis. ‘Het is iets rustiger, iets minder in your face, dan bijvoorbeeld de Moaning Lisa Smile-achtige dingen. Daar waren we ons van bewust, we zijn immers ook een live-band. Je probeert altijd rekening te houden met wat in een live-omgeving wel en niet werkt.’
Wij zíjn Wolf Alice, dus we moeten gewoon maken waarvan wij denken dat het beste is
Toch is de band niet zo nadrukkelijk bezig met de veranderlijke sound. Oddie: ‘Er zit niet echt een achterliggende gedachte achter. We schrijven een album, de beste liedjes halen de plaat. En dit keer is het inderdaad wat minder heavy rock. Waarom weet ik niet precies, maar we zijn allemaal blij met het eindresultaat.’ Ellis vult aan: ‘Het album kreeg vrij natuurlijk vorm, met deze sound als uitkomst. Dat wilden we niet tegenwerken, alleen maar omdat we het geluid moeten onderschrijven wat Wolf Alice zou zijn. Wij zíjn Wolf Alice, dus we moeten gewoon maken waarvan wij denken dat het beste is.’
‘Vrij intens’
Wolf Alice nam Blue Weekend op in de IPC Studio’s in Brussel, onder begeleiding van producer Markus Dravs (onder andere Arcade Fire, Mumford & Sons). Ellis blikt terug: ‘Dat was geweldig. Hij had het vermogen om altijd naar het grotere plaatje te kijken. Hoe en of nummers bij elkaar pasten, op het album. We werden enthousiast van zijn ervaring met veel verschillende stijlen.’
Opnemen in tijden van een pandemie was ‘intens’, concludeert Oddie. ‘Een album opnemen is sowieso al een vrij intense ervaring. Een album opnemen in een pandemie alleen maar meer. Je zit opgesloten in de studio, daardoor blijf je altijd betrokken bij het maakproces. Het blijft continu in je hoofd hangen, je kan niet tussendoor even stoom afblazen of afleiding opzoeken.’
‘Bijkomend voordeel was wel dat we naar de details van het proces konden kijken op een niveau waar we dat anders, zonder alle beperkingen, nooit hadden gedaan.’ Oddie denkt na, laat een stilte vallen: ‘Het was een interessante manier van werken’, besluit hij, waarna hij er lachend aan toevoegt: ‘Snel nog eens doen.’
Ze moest huilen toen ze het album voor het eerst hoorde
En de persoonlijke favoriet op het album? Oddie: ‘Zonder twijfel No Hard Feelings. En Delicious Things is erg interessant.’ Ellis: ‘Dat verandert de hele tijd, maar op dit moment is dat Feeling Myself. We hebben daar net een clip voor geschoten, die heb ik gekeken en geluisterd samen met mijn moeder. Wat een beetje gek voelde, maar dingen ook weer in een ander perspectief zette. Het is altijd interessant om te kijken hoe anderen op een nummer reageren. Maar ze reageerde heel blij toen ze het album voor het eerst hoorde. Ze moest ervan huilen.’
Blue Weekend van Wolf Alice verschijnt komende vrijdag, 4 juni.
Beeld: Jordan Hemingway
